به گزارش گروه جهاد و مقاومت مشرق، مرتضی شعبانی مستندساز درباره ی فیلم «جشن تولد» گفت: باید توجه داشت که از این جنس فیلم‌ها باید ساخته و نمایش داده شود، شکی نیست اما مشکل این جاست که اطلاعاتی که کارگردان باید داشته باشد تا بتواند کار را بسازد کم است. متاسفانه اطلاعات کمی داریم. پدیده ی داعش یا تروریسم مدرن که امروز در منطقه شکل گرفته است را نمی شناسیم. اگر بتوانیم آن را خوب بشناسیم، راجع به آن تحقیق کنیم و درست به آن نگاه کنیم می توانیم فیلم های تاثیرگذار بهتری بسازیم.

وی ادامه داد : انتقاد من به «جشن تولد» این است که فیلم محتوا ندارد و بیش تر یک حادثه را به تصویر می کشد. برای مثال دیالوگ کمی داریم و هم چنین برای تروریست ها نیز دیالوگ تعریف نشده است. برعکس آنچه که در جامعه نشان داده می شود، این ها آدم های بسیار متفکری هستند. آیا به این فکر کرده ایم که افرادی که از اروپا و آمریکا جذب داعش می شوند، چگونه آدم هایی هستند؟ این ها بسیار با سواد هستند. آنها زندگی اروپایی و آمریکایی شان را رها کردند و به دنبال یک آرمان آمدند. کسی که آرمان دارد، طرح دارد و به یک ایده ای اعتقاد دارد که باید آن ها را در فیلم نشان دهیم. اگر بتوانیم نشان دهیم که چرا یک آمریکایی یا اروپایی به داعش می پیوندد و در قلب سوریه پاسپورت خود را جلوی دوربین پاره می کند، بسیار موثر بوده است. چنین آدمی دیگر نمی خواهد برگردد، قطعا آمده است که کشته شود یا پیروز شود. قطعا چنین آدمی بسیار مهم است و باید تفکرات جالبی داشته باشد. اگر قرار باشد که راجع به داعش و سوریه و لبنان کار کنیم باید تفکر آن ها را نشان دهیم. این موضوع در جبهه مقابل نیز صادق است و باید ایده جریان مقاومت را نیز به تصویر بکشیم.

این مستندساز درباره ی فیلم جشن تولد و ویژگی های آن گفت: استفاده از لوکیشن‌های واقعی در این فیلم باعث می شود که با فیزیک منطقه به خوبی آشنا شویم اما ضعف های جدی در تحقیق و پژوهش آن وجود دارد که اگر رفع شود، باید سالی 10 تا از این فیلم ها ساخته شود.

شعبانی در بخش دیگری از صحبتهایش به موضوع دفاع مقدس در سینمای ایران اشاره کرد و گفت: ما در زمینه فیلم مقاومت و دفاع مقدس کم سابقه نیستیم. ما یک سابقه 34-35 ساله داریم که بسیار خوب است. در حقیقت مرور گذشته چراغ راه آینده است. باید دید که چرا فیلم «دیده بان» برگزیده از نگاه شهید آوینی می شود؟ چرا که در دیده بان اندیشه و فکر وجود دارد . در آن زمان نیز فیلم هایی ساخته شدند که اکشن بود اما هیچ اندیشه ای در پشت آن وجود نداشت. حال در مقابل فیلم هایی مثل دیده بان، آژانس شیشه ای و یا مهاجر را در نظر بگیرید. در این فیلم ها اندیشه وجود دارد. اکنون نیز که فیلم بادیگارد را می بینیم متوجه این فاکتورها و این اندیشه می شویم. نباید از این اندیشه در فیلم غافل شد چرا که در غیر این صورت فیلم تبدیل به یک فیلم اکشن می شود که برایمان فرق نمی کند که آن سرباز ایرانی است یا عراقی و یا سوری؟

مرتضی شعبانی درباره ی فیلم «ایستاده در غبار» گفت: ایستاده در غبار فیلم بسیار جالبی برای من بود. معلوم می شود که وقتی مستندساز وارد سینمای داستانی می شود چه قدر می تواند موفق تر باشد. او خاکریزی را فتح می کند و مسیری را روشن میکند که با موضوعات مستند نیز می توان کار داستانی خوب ساخت. فیلم ایستاده در غبار فاکتورهای بسیار خوبی دارد که باعث می‌شود فیلم سازان ما فکر نکنند باید هنرپیشه های درجه یک بیاورند تا فیلم شان دیده شود. ایستاده در غبار بدون آن که از چهره‌های سرشناس بهره برده باشد، فیلم منتخب مردم است و در این جشنواره نیز نشان داد که هم مردم و هم سینماگران و منتقدان اقبال خوبی نسبت به آن داشتند.