به گزارش مشرق، افشین پیروانی که مدیر تیم ملی بزرگسالان ایران بود و به خاطر برخی مشکلات استعفا کرد به نکته ای اشاره کرد که با استناد به آن می توان به کی روش حق داد که برخی اوقات عصبانی شود. پیروانی اعلام کرد که کیروش برای رفع مشکلات مالی تیم ملی ایران دست به دامان قالیباف شده است.
در تعریف سرمربی تیم ملی، دنبال پول دویدن برای فدراسیون فوتبال، دنبال زمین چمن دویدن برای تمرین دادن تیم وجود ندارد. سرمربی وظیفه دارد از امکانات یک کشور یا یک باشگاه استفاده کند و تیمش را به اوج آمادگی برساند اما ما چه کرده‌ایم که امروز کیروش به دنبال سفیر و وکیل و شهردار می‌گردد تا امکانات اولیه را برای تمرین دادن تیمش به دست آورد؟
آیا او موظف است چنین کند؟ آیا رابطه ما با کیروش معکوس نیست؟ شاید پاسخ منتقدانی که به درستی می‌گویند کی روش از نظر اخلاقی این روزها خوب نیست در همین چند جمله پیدا شود. او بیشتر از وظیفه‌اش در حال کار کردن است و تمرکز خودش را از دست داده است.
در مواجهه با عدم اتحاد ما در حمایت از تیم ملی دچار دلخوری و تعجب شده است، او به پیرامونش که می‌نگرد، مربیانی را می‌بیند که بیهوده به او حمله می‌کنند، به دستمزد او ایراد می‌گیرند و به او کمک نمی‌کنند که امکاناتش را به دست آورد. شاید او تیمش را با تیم امید مقایسه می کند که اردوهایش کامل بود و پول زیاد هم آورده بود. شاید کی روش درک نمی کند که چرا باید با دو تیم ملی دو برخورد کاملا متضاد در یک کشور وجود داشته باشد.
شاید گاهی هم باید به او حق بدهیم عصبانی باشد و البته که بی اخلاقی پدیده ای مضموم است و نکوهیده و مورد تایید هیچکس هم نیست اما انگار هر معلولی علتی هم دارد.
در تعریف سرمربی تیم ملی، دنبال پول دویدن برای فدراسیون فوتبال، دنبال زمین چمن دویدن برای تمرین دادن تیم وجود ندارد. سرمربی وظیفه دارد از امکانات یک کشور یا یک باشگاه استفاده کند و تیمش را به اوج آمادگی برساند اما ما چه کرده‌ایم که امروز کیروش به دنبال سفیر و وکیل و شهردار می‌گردد تا امکانات اولیه را برای تمرین دادن تیمش به دست آورد؟
آیا او موظف است چنین کند؟ آیا رابطه ما با کیروش معکوس نیست؟ شاید پاسخ منتقدانی که به درستی می‌گویند کی روش از نظر اخلاقی این روزها خوب نیست در همین چند جمله پیدا شود. او بیشتر از وظیفه‌اش در حال کار کردن است و تمرکز خودش را از دست داده است.
در مواجهه با عدم اتحاد ما در حمایت از تیم ملی دچار دلخوری و تعجب شده است، او به پیرامونش که می‌نگرد، مربیانی را می‌بیند که بیهوده به او حمله می‌کنند، به دستمزد او ایراد می‌گیرند و به او کمک نمی‌کنند که امکاناتش را به دست آورد. شاید او تیمش را با تیم امید مقایسه می کند که اردوهایش کامل بود و پول زیاد هم آورده بود. شاید کی روش درک نمی کند که چرا باید با دو تیم ملی دو برخورد کاملا متضاد در یک کشور وجود داشته باشد.
شاید گاهی هم باید به او حق بدهیم عصبانی باشد و البته که بی اخلاقی پدیده ای مضموم است و نکوهیده و مورد تایید هیچکس هم نیست اما انگار هر معلولی علتی هم دارد.