گروه بین‌الملل مشرق- چند روز پیش از انتخابات 7 اسفند 94، شبکه «بی‌بی‌سی فارسی» انگلیس در اقدامی که به نظر نمی‌رسد میان رسانه‌های حرفه‌ای دنیا سابقه داشته باشد، با معرفی نامزدهایی که مردم ایران بهتر است به آن‌ها رأی ندهند، دست به دخالت مستقیم و آشکار در امور داخلی کشورمان زد. بی‌بی‌سی به عنوان یکی از قوی‌ترین ابزارهای امپریالیسم انگلیسی و غربی، این‌بار دست از سیاست تحریم انتخابات در ایران برداشت و برای مقابله مستقیم با نامزدهایی که وفاداری خود به انقلاب اسلامی و رهبر آن را اثبات کرده‌اند، وارد عمل شد. بی‌بی‌سی آن‌قدر سابقه دخالت در امور داخلی ایران و کشورهای دیگر را دارد (گزارش مشرق را از این‌جا بخوانید) که اظهارنظرش درباره انتخابات کشورمان جای تعجب نداشته باشد، اما تعیین تکلیف مستقیم برای مردم ایران، اهانت به آن‌ها و دخالت مستقیم دولت انگلیس در امور داخلی ایران به حساب می‌آید (مصاحبه مشرق را از این‌جا بخوانید).
قوانینی که رفتار رسانه‌های بین‌المللی را کنترل می‌کند، قطعاً اجازه چنین رفتارهای دخالت‌جویانه‌ای را به بی‌بی‌سی نمی‌دهد. اکنون که انتخابات برگزار شده و مردم نیز حضور حداکثری خود را به رخ دشمنان کشیده‌اند باید منتظر ماند و دید آیا وزارت خارجه و دولت کشورمان مقابل این رفتار خلاف عرف بی‌بی‌سی چه اقدامی می‌کنند. شکایت رسمی از بی‌بی‌سی در دادگاه‌های مختلف چه داخل انگلیس و چه در سطح بین‌المللی قطعاً یکی از گزینه‌های پیش روی دولت ایران است تا نشان دهد که اگر رسانه‌ای حتی در ابعاد بی‌بی‌سی پای خود را از گلیمش درازتر کند، دولت ایران این بی‌اخلاقی را بی‌پاسخ نخواهد گذاشت.
«حفصه کارا» خبرنگار و تحلیلگر سیاسی مستقر در لندن
خبرنگار بین‌الملل مشرق در همین خصوص با «حفصه کارا» خبرنگار و تحلیلگر سیاسی مستقر در لندن گفت‌وگو کرده است. این خبرنگار انگلیسی که می‌گوید سال‌های سال است فعالیت‌های بی‌بی‌سی را دنبال می‌کند، درباره چهره دروغینی که بی‌بی‌سی توانسته از خود میان مردم دنیا نشان دهد، این‌گونه توضیح می‌دهد: «اگرچه این شبکه توانسته خود را یک شبکه بی‌طرف و عادل در امور بین‌المللی معرفی کند، اما ماهیت و عمل‌کرد این شبکه دقیقاً عکس این را نشان می‌دهد. این شبکه، به خصوص طی سال‌های اخیر دستورکاری بسیار فریب‌کارانه و دخالت‌جویانه را در پیش گرفته است.»
بی‌بی‌سی فارسی که بودجه‌اش را مستقیماً از دولت انگلیس دریافت می‌کند، قطعاً در مقابل این بودجه، باید سیاست‌های لندن را دنبال کند. بر همین اساس به نظر می‌رسد بی‌بی‌سی نه تنها استقلال عملی از خود ندارد و نمی‌تواند خودسرانه دست به اقدام اخیر و دخالت در امور داخلی ایران زده باشد، بلکه دستورکار خود را از مقامات بالاتر انگلیس گرفته است که به گفته رهبر انقلاب «دلشان تنگ شده برای دخالت کردن در ایران.»
«حفصه کارا» با تأیید این مطلب می‌گوید: «هیچ نشانه‌ای وجود ندارد مبنی بر این‌که بی‌بی‌سی اکنون وظیفه‌ای غیر از پیش‌برد یک دستورکار خاص را به عهده دارد؛ و این یعنی این شبکه به وضوح دستورالعمل‌هایی را زیر پا گذاشته که در ظاهر ادعا می‌کند به آن‌ها پای‌بند است؛ از جمله ادعای رعایت بی‌طرفی و صداقت.»
ارتباط میان بودجه دولتی بی‌بی‌سی و دستورالعملی که به نظر می‌رسد بی‌بی‌سی از لندن دریافت کرده است، می‌تواند مبنای شکایت دولت ایران از بی‌بی‌سی و تشکیل پرونده‌ای علیه این بنگاه خبری انگلیسی و حتی علیه دولت انگلیس باشد که باید در دادگاه‌های مختلف مطرح شود و تا رسیدن به نتیجه، پی‌گیری گردد.
این کارشناس مسائل بین‌المللی بر لزوم شکایت ایران در دادگاه‌های مختلف بین‌المللی تأکید می‌کند و می‌گوید: «من فکر می‌کنم امکان [به نتیجه رسیدن] این شکایت وجود داشته باشد و اتفاقاً ایران در دادگاه، شواهد و مدارک خوبی هم خواهد داشت. با این وجود، کاری که ابتدا باید انجام شود این است که دولت ایران بررسی کند و ببیند که آیا تخطی بی‌بی‌سی از اصولی که «آف‌کام» [وزارت ارتباطات انگلیس، ناظر بر عمل‌کرد رادیو و تلویزیون و صنایع ارتباطی این کشور] برای شبکه‌ها و رسانه‌های مختلف در انگلیس تعیین کرده، قابل‌اثبات است یا نه.»
وی سپس سناریوهای ممکن برای پی‌گیری این شکایت را نیز مطرح می‌نماید: «تا جایی که من می‌دانم، به عنوان مثال، یکی از این اصول این است که اگر انتشار اطلاعات «گمراه‌کننده» بتواند منجر به بروز اتفاقات و پیامدهای واقعی مانند اعتراضات و تظاهرات خیابانی شود، انتشار این نوع اطلاعات خلاف قانون است. به نظرم اگر ایران بتواند این را اثبات کند که دخالت بی‌بی‌سی فارسی در انتخابات این کشور مصداقی از انتشار همین‌گونه اطلاعات بوده است، آن‌وقت در دادگاه می‌تواند یک شکایت مؤثر از بی‌بی‌سی کند.»
بی‌بی‌سی ثابت کرده از هر روشی به دنبال بی‌ثبات کردن ایران است
«کارا» هم‌چنین ضمن تأکید بر احتمال بالای موفقیت ایران در دادگاه ادامه می‌دهد: «یکی از نقاط قوت این پرونده به سود ایران این است که دخالت بی‌بی‌سی در امور انتخاباتی این کشور، نه تنها دخالت صریح در امور داخلی یک کشور خارجی است، بلکه تخطی آشکار از اصول بی‌بی‌سی مبنی بر حفظ بی‌طرفی و عدالت است. علاوه بر این، می‌تواند موجب بروز پیامدهای واقعی در ایران شود، از جمله تشدید مخالفت‌ها و چه بسا بروز درگیری، تظاهرات و خشونت.»
بی‌بی‌سی در حالی بر سیاست چندده ساله خود مبنی بر دخالت در امور ایران لجاجت و تأکید می‌کند که بازگشایی سفارت انگلیس در ایران، ازسرگیری روابط دیپلماتیک میان لندن و تهران، و همین‌طور توافق ایران با کشورهای 1+5 از جمله انگلیس بر سر مسئله هسته‌ای نیز تأثیری بر این سیاست قدیمی نگذاشته است. از همین منظر است که ادامه دخالت‌های بی‌بی‌سی می‌تواند حاوی پیام‌های مهمی برای دولت ایران و مردم کشورمان باشد.
«حفصه کارا» درباره دلیل این دشمنی‌ها و ادامه آن‌ها حتی پس از توافق هسته‌ای توضیح می‌دهد: «به نظرم دلیل این اتفاق خیلی ساده است. دولت انگلیس و به طور کلی دولت‌های غربی به دنبال روی کار آمدن دولت‌هایی در کشورهای مختلف هستند که مطابق میل آن‌ها رفتار کنند. بنابراین دولت انگلیس هم فارغ از هر امتیازی که ایران در مذاکرات هسته‌ای به غربی‌ها داده باشد، همواره تلاش خواهد کرد تا دولتی را در این کشور روی کار بیاورد که به تک‌تک دستورات لندن عمل کند.»
وی دلیل دیگر دشمنی‌های بی‌پایان غرب با ایران را سیاست‌های گسترده‌تر این کشورها در قبال خاورمیانه و مسئله ضعف و توازن قدرت در این منطقه حیاتی می‌داند. از نظر او «غربی‌ها در قبال کشورهای خاورمیانه‌ای یک سیاست واحد را دارند و آن این‌که این کشورها باید دائماً متشنج، متزلزل، و درگیر با مخالفان داخلی باشند. به همین دلیل، انگلیس هیچ‌گاه دست از دخالت در امور داخلی ایران برنخواهد داشت، چراکه ایرانی باثبات، تهدیدی برای بسیاری از کشورها [در غرب] محسوب می‌شود؛ در حالی که یک ایران بی‌ثبات و دائماً بحرانی به سود دولت‌های غربی است.»
«کارا» دخالت‌های بی‌بی‌سی در امور داخلی کشورها و جانب‌داری در امور بین‌المللی را مختص ایران نمی‌داند و یکی از بهترین مثال‌ها از تخطی بی‌بی‌سی از اصل بی‌طرفی و روایت صادقانه را پوشش خبر بی‌بی‌سی درباره مسائل سوریه معرفی و تصریح می‌کند: «اگر شما پوشش خبری بی‌بی‌سی درباره سوریه را در نظر بگیرید، می‌بینید که گزارش‌ها و اخباری که این شبکه منتشر می‌کند، موضعی کاملاً مخالف بشار اسد دارد. البته من انکار نمی‌کنم که در سوریه افرادی هستند که با رئیس‌جمهور این کشور مخالف باشند؛ همه این را می‌دانند، اما در حال حاضر، اکثریت قریب به اتفاق مردم سوریه از اسد حمایت می‌کنند و او را به عنوان رئیس‌جمهور خود قبول دارند. با این حال، این مقبولیت اسد هیچ‌گاه در بی‌بی‌سی منعکس نمی‌شود.»
این خبرنگار در ادامه مثال دیگری از جانب‌داری‌های بی‌بی‌سی در عرصه بین‌المللی را مطرح می‌کند که شاید بیش از مثال قبل نشان می‌دهد که چرا بی‌بی‌سی هیچ‌وقت با ایران سر سازگاری نخواهد داشت: «در موضوع فلسطین و اسرائیل هم بی‌بی‌سی همواره طرف اسرائیلی‌ها را گرفته است. ناگفته نماند که «تونی هال» دبیرکل بی‌بی‌سی نیز علناً اعتراف کرده که دوست اسرائیل است. وی روابط خونی و خانوادگی زیادی هم با رژیم صهیونیستی دارد.»