امیرحسین زمانی که هشت ساله بود و در کارگاه چوب بری پدرش کار می کرد در یک حادثه هر دو دستش قطع شد و زندگی برای او رنگی دیگر گرفت. پدر امیرحسین در آن زمان هزینه زیادی برای پیوند دست او انجام داد و بخشی از سرمایه خود را نیز به فروش رساند اما پزشکان نتوانستند برای فرزند او کاری کنند.
گرچه شوک از دست دادن دست ها برای امیر حسین و خانواده او بسیار سنگین بود اما او رفته رفته آموخت که به جای دست از پاهایش استفاده کند و اکنون آنقدر در این کار مهارت دارد که حتی می تواند با پاهایش صورتش را اصلاح کند. او خودش در این باره می گوید پس از حادثه از دست دادن دست هایش حتی فکر نمی کرده بتواند بدون دست غذا بخورد اما اکنون همه کارهای روزنامه را خودش انجام می دهد.
امیرحسین با بالارفت مهارتش در استفاده از پا به جای دست به فکر تحقق رویای کودکی افتاد؛ او از کودکی به بازی کریکت عشق می ورزید. وی چند سالی است که با تمرینات فراوان توانسته مهارتش در بازی را بالا ببرد و اکنون کاپیتان یک تیم کریکت محلی است.
{$sepehr_album_37219}