به گزارش مشرق، تابناک نوشت: با همه حرف های محمد دادکان موافقیم و اگر از ما بپرسید می گوییم خود ایشان بهترین گزینه برای فدراسیون فوتبال است. حتی از دادکان عبور می کنیم مدیران دیگری هم هستند که می توانند به وضعیت فدراسیون فوتبال رسیدگی کنند.
اما نه دادکان و نه هیچ مدیر با تجربه دیگری نمی تواند این فوتبال را کامل از باتلاق کنونی نجات دهد، چون مسأله، رئیس فدراسیون نیست یا دست کم اینکه این مسأله، همه مشکل فدراسیون نیست و مشکلات عمیق تری هم هست که باید به آنها پرداخت و تا آنها حل نشود فوتبال به طور اساسی و جدی رو به جلو حرکت نمی کند؛ چه با دادکان یا بی دادکان و یا با هر فرد دیگری.
مسأله اینجاست:
همه دنیا در حال پیشرفت هستند، آن هم با معیار و متر مشخص، آنها خصوصی سازی کرده اند و به دنبال آن، راندمان و بازدهی خود را بالا و بالاتر برده اند. برای خصوصی سازی هم نمایش نداده اند، بلکه خیلی ساده و مشخص حق پخش تلویزیونی و کپی رایت را درست کرده اند و به این ترتیب مقصد معلوم است و راه مشخص!
پروین می گفت: ما با موتور گازی جلو می رویم و آنها با جمبو جت!
درست می گفت این علی آقای پروین، به راستی این چه رقابتی است که ما با موتور گازی به جلو برانیم و آنها با جت ؟ نتیجه اش آیا همین نیست که امروز شده است؟
باخت در تمامی رده های سنی!
در واقع دیگر جایی نمانده که نباخته باشیم و خیلی صریح می نویسیم تا زمانی که دولت دست از سر فوتبال برندارد و نخواهد که تا این حد در ورزش دخالت سیاسی داشته باشد، شرایط همین است، به ویژه در فوتبال که به طور کلی در دنیا بسیار سنگین است و خاص.
این یک واقعیت محض است. هر چقدر هم که بخواهیم و بخواهند دور بزنند و بچرخند فرقی نمی کند، مسأله این است که مطمئناً نتیجه نمی دهد!
تا می گویند حق پخش تلویزیونی پاسخ می شنوند که دولتی است؛ پس نمی توانند به باشگاه ها از دو بخش با یک منبع (دولت) پول پرداخت کرد! بعد هم مثل بچه ها می گویند حالا شما بقیه مشکلات را حل کنید، بعد به پخش تلویزیونی برسید! این گفتمان در حالی صورت می گیرد که 60 تا 70 درصد درآمد همه باشگاه های فوتبال در تمام دنیا از حق پخش تلویزیونی است و تمام!
تلویزیون قدرتش را از دست می دهد، دستگاه ورزش ویترین خود را از دست می دهد و مدیران دولتی هم شغلشان را از دست می دهند و به همین دلیل، خصوصی سازی هرگز رخ نمی دهد! حتی وقتی سیستم خصوصی سازی فشار می آورد که باید خصوصی اش کنید، کسی جدی نمی گیرد و برای نمونه، برای راه آهن حتی یک خریدار هم پیدا نمی شود، چراکه منابع درآمدش، دست دولت است و باز نه حق پخش تلویزیونی می دهند، نه کپی رایت را درست می کنند!
نتیجه این است:
این ورزش با این وضعیت همچنان دولتی می ماند! و چون دولتی می ماند با قوانین من درآوردی سقف قرارداد و ... روبه رو می شود و فرار فوتبالیستها به آن سوی آبها را رقم می زند تا بهترین های ما مقابل خودمان در تیم های عربی قرار بگیرند و حذفمان کنند (!) راندمان هم پایین است و در نتیجه، همچنان سوار بر موتور گازی هستیم و همچنان رقبای شرقی (غربی ها هم مثل ما دولتی هستند البته با سرمایه های بسیار بیشتر از ما) در آسیا سوار بر جت! پس گاز براوو را بگیر و برو به فکر پیشرفت هم نباش، ورزش ما همین است که هست!
راستی یک پرسش:
آیا کفاشیان خودش باید می رفت و کارت های بازیکنان تیم امید را چک می کرد؟
اصلا بر فرض چک می کرد و ما عراق را هم می بردیم؛ آیا از مرحله گروهی صعود می کردیم؟! یا خداوکیلی همچون 36 سال گذشته حذف می شدیم؟
اصلاً بزرگترین مشکل ما، الان دو کارته بودن یک بازیکن و خواب بودن دایره بین الملل بوده است یا خصوصی سازی و پرداخت نکردن حق پخش تلویزیونی و...؟