به گزارش مشرق، امامعلی رحمان دریک نشست گفته است: بخاطر شرایط حساس جهانی و منطقه خاورمیانه و وجود انواع تهدیدها، لازم است که ارتش تقویت و تعداد نیروهای کشور به بیش از 20 هزار نفر افزایش یابد.

به نوشته این رسانه ها، تقویت ارتش تاجیکستان و روند افزایش نیروهای واحدهای نظامی از ماه نوامبر سال گذشته میلادی شروع شده است. براساس این گزارشها ارتش تاجیکستان به تجهیزات نظامی روسی مجهز خواهد شد که از پایگاه 201 روسیه رسانده می شود.

روسها نیز بارها ازکمک به ارتش تاجیکستان حرف زده اند. از جمله بعد از معاهده دوشنبه و مسکو، که حضور نظامی روسیه در تاجیکستان را تا سال 2042 تمدید کرده است، روسها موظف شدند که به ارتش تاجیکستان 200 میلیون دلار کمک نظامی بکنند.

پژوهشگاه بین المللی تحقیقات استراتژیک یکماه پیش در گزارش سالانه خود در مورد مقایسه ارتش کشورها ، تاجیکستان را از نگاه تسلیحاتی ضعیف ترین ارتش در منطقه آسیای مرکزی نام برده است.

این تفاوت زیاد در میزان نیرو و تسلیحات نیرو های مسلح تاجیکستان در مقایسه با کشور های دیگر منطقه به دوران ناآرامی های ابتدای سال های 90 برمی گردد. تاجیکستان تنها کشور پساشوروی است که رئیس جمهور وقتش «رحمان نبیو» در سال 1992 از میراث ارتش شوروی دست کشید.

»رحمان نبیو» آن زمان در یبان علت این تصمیم حکومتش گفته بود که تاجیکستان هزینه نگهداری چنین تجهیزاتی را نمی تواند به عهده بگیرد.در نتیجه تسلیحات بجا مانده از پایگاه نظامی شوروی مستقر در تاجیکستان که باید بعد از فروپاشی شوروی در اختیار تاجیکستان گذاشته می شد به روسیه تعلق گرفت و تاجیکستان مجبور شد که شکل گیری نیرو های مسلحش را از صفر آغاز کند.

پایگاه نظامی 201 روسیه در تاجیکستان بزرگترین واحد نظامی روسیه در خارج از قلمرو آن کشور است. این پایگاه دست کم تا سال 2042حق حضور در تاجیکستان را دارد و قبلا گفته می شد که هفت هزار سرباز وافسر روسیه نیزدراین پایگاه در تاجیکستان خدمت می کنند.

نوسازی تسلیحات ارتش تاجیکستان از جمله وعده های مسکو در عوض تمدید زمان حضور پایگاه 201 بود. موضوع تامین و تحکیم نیرو های نظامی و امنیتی تاجیکستان با توجه به بروز تحولاتی چون خروج نیرو های ائتلاف بین المللی از افغانستان و فعال شدن گروه های تروریستی از جمله داعش در مناطق شمال افغانستان که با تاجیکستان مرز مشترک دارد داغ تر شده است.

تاجیکستان با افغانستان یکهزار و 370 کیلومتر مرز مشترک دارد که بخش بزرگی از این مرز کوه های صعب العبور و رودخانه آمو است.