گروه بین‌الملل مشرق - «دانلد ترامپ» و «هیلاری کلینتون» -دو نامزد انتخاباتی حزب جمهوریخواه و حزب دموکرات- پس از گذر از سه‌شنبه بزرگ، 70 درصد از مسیر را برای نیل به دور نهایی انتخابات ریاست جمهوری آمریکا طی کردند. فاصله ترامپ با رقبای درون حزبی‌اش چشمگیر و اما فاضله کلینتون با «برنی سندرز» -رقیب درون حزبی‌اش- چندان زیاد نبود. ترامپ، که آراء نشان می‌دهد که از محبوبیت زیادی در میان مردم آمریکا برخوردار است، در مناظره یکم مارس در دیترویت، رسما هیلاری کلینتون را تهدید به شکست در دور نهایی انتخابات کرد و هیلاری کلینتون هم خود را آماده یک نبرد سرسختانه با رقیبی قدرتمند می‌نماید.

دکتر «جولین زلیزر» -استاد تاریخ و روابط عمومی دانشگاه پرینستون آمریکا- در مقاله خود در خبرگزاری CNN، به موضوع آماده شدن کلینتون و ترامپ برای ورود به دور نهایی و صف‌آرایی در مقابل هم پرداخت. وی در مطلب خود آورد: «هیلاری کلینتون و دانلد ترامپ، دو رقیب عالی برای هم هستند که شور کمپین انتخاباتی آنها بی‌نظیر است و همچنان رقبای درون‌حزبی خود را به راحتی کنار می‌زنند. در همین شنبه گذشته موسوم به شنبه بزرگ بود که «تد کروز» -رقیب اصلی ترامپ- علیرغم موفقیت در کانزاس، عرصه را به ترامپ در ایالت‌های ثروتمند لوئیزیانا و کنتاکی واگذار کرد. تاجر میلیاردر، آرای ایالت فلوریدا را هم قدرتمندانه در چنگ دارد و هیات‌های انتخاباتی زیادی را به دست آورده است. به رغم جشن شادی طرفداران «برنی سندرز» پس از موفقیت در نبراسکا و کانزاس، این هیلاری کلینتون بود که نهایتا با کسب هیات‌های انتخاباتی بیشتر موفق شد که در مجموع سندرز را شکست دهد و حتی با اینکه خبرهایی مبنی بر قدرت گرفتن کروز به گوش می‌رسد -اگر اتفاق خاصی رخ ندهد- باید ترامپ و کلینتون را دو رقیب اصلی دور نهایی دانست».

این استاد دانشگاه، در ادامه نوشت: «کری‌خوانی دو طرف در شب شنبه‌ بزرگ (6 مارس)، نکته جالبی داشت. کلینتون ادعای ترامپ مبنی بر دوباره منزلت بخشیدن به آمریکا را رد کرده و گفت که آمریکا باید دوباره ساخته شود اما ترامپ پاسخ داد که آمریکا نیاز به دوباره ساخته‌شدن ندارد و او تنها کسی است که کلینتون از روبرویی با وی وحشت دارد. در اکتبر 2015 بود که هیلاری اینچنین گفت: «برخی گمان می‌کنند که ترامپ شوخی می‌کند اما به جرات می‌گویم کسی که به پناهندگان و زنان توهین می‌کند، نمی‌تواند رییس‌جمهوری مناسبی برای این ملت باشد». اما در ژانویه 2016 بود که ترامپ در گفتگو با «جیمی فالون» اظهار داشت: «اتفاقا دوست دارم هر چه سریعتر من و هیلاری روبروی هم قرار بگیریم و رو در رو مناظره کنیم. من هنوز کارم را با او شروع نکردم. به موقع‌اش در مناظره با او کار دارم».



زلیزر افزود: «اتفاقا، به نظر من بالادستی‌های حزب دموکرات‌ها می‌خواهند هیلاری نامزد نهایی آنها باشد چون به نظرشان حریف دانلد ترامپ می‌شود و در آن سوی قضیه هم مردم طرفدار جمهوریخواهان که نمی‌خواهند هیلاری رییس جمهور شود، به طرف ترامپ که به اندازه جمهوریخواهان محافظه‌کار نیست و در سخن گفتن هم هیچ ابا و ملاحظه‌ای ندارد متمایل شدند چون او را حریف بسیار قدرتمندی برای کلینتون می‌بینند. به نظرم، کلینتون از دو چیز شانس آورده است. اول اینکه، اکثر طرفداران حزب دموکرات از وحشت اینکه سندرز نتواند حریف ترامپ شود به وی رای داده‌اند و دوم اینکه، مردم آمریکا در دور نهایی از ترس اینکه ترامپ رییس جمهور شود به کلینتون رای بدهند. دموکرات‌ها، از اینکه ترامپ را در اتاق بیضی (اتاق کار رییس جمهور) ببینند وحشت دارند. لذا، چندان مایل به سرمایه‌گذاری بر روی سندرز نیستند. این در حالی است که در نظرسنجی‌ها، سندرز توانسته ترامپ را جا بگذارد اما رای‌دهندگان همچنان وحشت دارند که در صورت روبرو شدن سندرز با ترامپ، پیرمرد میانه‌رو خرد شود. موفقیت‌های چشمگیر ترامپ در  نظرسنجی‌ها نه تنها دموکرات‌ها که جمهوریخواهان و فراتر از آن نظام سیاسی آمریکا را به وحشت انداخته و علامتی معناداری برای آن محسوب می‌گردد. در واقع، عملا همین صعود چشمگیر بوده که موجب شده دموکرات‌ها و طرفدارانشان، نگاه خود را بیشتر معطوف کلینتون کنند. مخالفان ترامپ معتقدند که با دستیابی او به کرسی ریاست جمهوری، با عنایت به تفکر و اخلاقش، باید منتظر درگیری‌های خیابانی و افت منزلت و وجهه آمریکا در عرصه بین‌المللی بود».

این تحلیل‌گر سیاسی آورد: «روند حرکت و رفتار دانلد ترامپ نسبت به موضوع زن و جنسیت و نژاد تا همین اواخر، رویکردی خشن را در خود داشت. تا اینکه در مناظره دیترویت بود که ترامپ این پاشنه آشیل خود را شکست و با محکوم کردن صریح «دیوید دوک» -رهبر فرقه نژادپرست «کلو کلاس کلان»- و اعلام برائت از وی، قاعده بازی را به هم ریخت و لبخند را از لبان رقبا در حزب جمهوریخواه و دموکرات گرفت. کلینتون که از این موضوع اصلا خوشحال نبود، بلافاصله اعلام کرد که در صورتی که رییس جمهور شود، مردم طعم خوب رفع تبعیض را خواهند چشید».




زلیزر نوشت: «یکی از ضرباتی که اخیرا به کلینتون و ستاد وی وارد شده، نظرسنجی صورت گرفته توسط شبکه خبری CNN در یکم مارس است که میزان مطلوب نبودن او برای رای‌دهندگان، 55 درصد بوده است. البته باز در مقایسه با ترامپ که درصد عدم محبوبیت وی 60 درصد بود، از اقبال بیشتری برخوردار بود (سند این نظرسنجی را می‌توانید از اینجا دانلود کنید).

ترامپ هم از مسئله جنسیت بهترین بهره را می‌گیرید. کم نیستند مردانی که در آمریکا مایل نباشند که رییس زن بالای سر آنها باشد. ترامپ، به زنان در پست‌های ریاستی عرصه چندانی نمی‌دهند و به همین دلیل می‌تواند رییس جمهور محبوب اینگونه مردان باشد. راستش، این روبرویی ترامپ و کلینتون، مرا به یاد «نبرد جنسیت‌ها» در سال 1973 بین «بابی ریگز» و «بیلی جین کینگ» (بازی تنیس) می‌اندازد که در آن ریگز نبرد را واگذار کرد. ریگز یک تنیسور آماتور بود که در یک بازی غیررسمی به مناسبت تکریم برابری جنسی بازی را یک سوپراستار تنیس واگذار کرد. شاید در آخر این بازی انتخاباتی، ترامپ عرصه را به سوپراستار سیاست ببازد».

 

پوستر تبلیغاتی معنادار: «دانلد ترامپ» رییس جمهور آمریکا

این مدرس دانشگاه ادامه داد: «اگر کلینتون را بشود مظهر خویشتن‌داری و احتیاط دانست، ترامپ مظهر حملات بی‌مهابا به نفع میل افراد تشنه خشم و عمل است. از همینجاست که بسیاری از آمریکایی‌هایی که مخالف کلینتون هستند او را به این متهم می‌کنند که او مکار است و حرفش با عملش یکی است اما ترامپ با همه کله‌شقی‌اش، به همان چیزی که می‌گوید عمل می‌کند. آنها بر این باورند که ترامپ متن از پیش تعیین‌شده برای تاثیرگذاری بر ذهن عموم ندارد و جالب اینکه با اینحال توانسته رقبایش را در مناظرات درون حزبی شکست دهد. اینکه هیلاری اصطلاحا خیلی «واشنگتنی» عمل می‌کند، از محبوبیت او کاسته و حتی ممکن است باعث شود آن رای‌دهنده اوانجلیست که طرفدار کروز است و علاقه‌ای به ترامپ ندارد، دست آخر در مرحله نهایی برای اینکه کلینتون را به عنوان رییس جمهور نبیند، رای خود را به صندوق ترامپ بیندازد».




زلیزر در پایان نوشت: «شاید بتوان جنجالی‌ترین بخش مناظرات ترامپ و کلینتون در دور نهایی را شایعات حول «بیل کلینتون» همسر هیلاری دانست. ترامپ گرچه خود درگیر شایعاتی در زندگی بوده است، اما از آنجا که قابل مقایسه با خراب‌کاری‌های بیل کلینتون نیست، می‌تواند از این موضوع برای تهییج افکار عمومی بر علیه هیلاری استفاده کند. این اولین بار نیست که دو نامزد از یکدیگر برای صعود خود استفاده می‌کنند. در انتخابات 1960، «ریچارد نیکسون» سعی داشت که از جوان بودن «جان اف کندی» برای نشان دادن تجربه و تخصص خود به مردم استفاده نماید و کندی هم سعی داشت که از سن بالاتر نیکسون برای جلوه دادن رویکرد نوین خود به سیاست بهره ببرد که در آخر امر هم مردم آمریکا کندی را پسندیدند. یا همچنین، استفاده کارتر از ضعف عملکرد فورد در سال 1976 و بهره‌گیری ریگان از ضعف عملکرد کارتر در 1980. به هر حال، با گذر زمان حس نفرت و رقابت در ترامپ و کلینتون افزون می‌شود اما یادمان نرود که این دو، رقبای پوششی خوبی برای یکدیگر هستند».

«لیزا بلکین» نیز مقاله‌ای کاملا جانبدارانه برای «یاهو نیوز» در دفاع از حقوق نامزدهای انتخاباتی زن نوشت و فرهنگ ترامپ را خشن، نامودبانه، و تحقیرکننده دانست که همانا در جدال و رقابت با کلینتون و نامزدهایی چون کارلی فیورینا استفاده می‌شود. بلکین، ترامپ را متخصص توهین‌های جنسی و جنسیتی دانست که البته به مذاق مردم مرد سالار آمریکا هم خوش می‌آید. او به نقل از کتاب «مایکل دی آنتونیو» تحت عنوان «هرگز کافی نیست: دانلد ترامپ و مسیر موفقیت» آورد: «دانلد ترامپ همین است. یک زن‌ستیز. ظاهرا از جنس زن زخم خورده و حالا به بدترین شکل آن را تلافی می‌کند. گرچه وقتی بخواهد فردی را تحقیر کند،برایش  زن و مرد ندارد اما بیشتر زن‌ستیز است. برای او زن‌ها دو دسته‌اند: آنهایی که با او موافق‌اند و آنها که نیستند».




در هر حال، باید به نظاره نشست و دید که تاجر نیویورکی که تا بدین لحظه هزینه بسیاری صرف تبلیغات و خریدن افراد قدرتمند کرده، با این حجم حملات رسانه‌ای، راهی به دور نهایی پیدا خواهد کرد؟ و در صورت راه‌یابی به مرحله نهایی، آیا باید شاهد جنجالی‌ترین مناظرات تاریخ آمریکا باشیم؟ و آیا می‌توان روزی این  مولتی میلیاردر عجیب در قامت رییس‌جمهور آینده آمریکا دید؟


منابع: