به گزارش مشرق، ثیت نام از نامزدهای حضور در انتخابات فدراسیون فوتبال در شرایطی به پایان رسید که علی کفاشیان یک انتخاب اجباری داشت و پس از پشت سرگذاشتن چندین جلسه در روز پایانی در نهایت از حضور در انتخابات کناره گیری کرد. رئیس هشت ساله فدراسیون فوتبال که بارها تاکید کرده بود در انتخابات دور بعد نیز حضور خواهد داشت این بار نتوانست برابر فشارهایی که وارد شده بود مقاومت کند و در نهایت تسلیم شد.
علی کفاشیان که در دوره هشت ساله اش نقاط ضعف بسیاری هم داشت حالا از ریاست فدراسیون کنار رفت تا افرادی برای جانشینی وی ثبت نام کنند که هیچکدام کارنامه ریاست فدراسیونی ندارند و بررسی پرونده آنان نشان می دهد برای سپردن اداره فدراسیون فوتبال به آنها باید نگران بود. حداقل نگران تر از زمانی که فدراسیون در اختیار علی کفاشیان بود.
با این حال وزارت ورزش و مشخصا محمود گودرزی که صراحتا اعلام کرده بود مشکلش شخص علی کفاشیان است نه فوتبال، شنبه شب با خیالی آسوده سر بر بالین گذاشت و حالا می تواند امیدوار باشد با رفتن علی کفاشیان همه مشکلات فوتبال حل شود.
اما با نیامدن علی کفاشیان به انتخابات ریاست فدراسیون فوتبال باید دید از بین هفت گزینه ثبت نام کننده برای ریاست کدامیک می توانند جانشین وی شوند. آیا این افراد توانایی اداره یک فدراسیون فوتبال که تیم ملی اش دوره قبل مستقیم به جام جهانی رفته، تیم ملی فوتسالش قهرمان آسیا شده، فوتسال بانوانش در آسیا روی سکو رفته، فوتبال ساحلی اش قهرمان جهان شده و هنوز هم روی سکوی جهانی است و .. را دارد.
دغدغه بسیاری از اهالی فوتبال این بود که علی کفاشیان کنار برود اما فردی قویتر و مدیرتر از او سکان هدایت فوتبال را برعهده بگیرد. اعتقاد ما هم بر این بود که اگر فردی بهتر و قویتر از کفاشیان بیاید برای فوتبال کشور مفید خواهد بود. اما آیا هفت نفری که وارد عرصه ریاست شده اند از علی کفاشیان قویتر هستند؟ اگر قویتر هستند چرا اکثر آنها قبل از ثبت نام اعلام کردند اگر کفاشیان بیاید آنها ثبت نام نخواهند کرد؟ آیا این به آن معنی نیست که خود نامزدهای ریاست فدراسیون هم قبول داشتند که کفاشیان فرد بهتری برای ریاست فدراسیون است؟
به هر حال هر چه بود گذشت و حالا شهاب الدین عزیزی خادم عضو هیات رئیس فدراسیون فوتبال، مهدی تاج نایب رئیس فدراسیون فوتبال و رئیس سازمان لیگ، عزیزالله محمدی رئیس پیشین سازمان لیگ و رئیس اتحادیه فوتبال، مصطفی آجورلو مدیرعامل پیشین پاس، استیل آذین و تراکتورسازی، علی اکبر ابرقویی نژاد رئیس هیات فوتبال اصفهان، منصور قنبرزاده مدیرعامل نفت و علیرضا معظمی نیا فردی گمنام اما ثروتمند که خواهان خرید پرسپولیس هم شده بود اما اهلیتش تایید نشده بود برای ریاست ثبت نام کرده اند.
آیا این نفرات می توانند اداره کننده فوتبال ایران باشند؟ آیا کارنامه این نفرات از کارنامه علی کفاشیان که سالها در ورزش ایران مسئولیت داشت بهتر است؟ کدامیک از این افراد سابقه ورزشی بیشتری از رئیس قبلی دارند؟ کدام یک ورزشکار و فوتبالیست حرفه ای بوده اند؟ کدام یک از اینها از دل فوتبال بیرون آمده اند و خاک فوتبال را خورده اند؟ آیا صرفا مدیریت چندساله یک باشگاه که حتی برخی از صفر شروع کرده اند، برای نشستن روی صندلی ریاست فدراسیون فوتبال کافی است؟
منتقدانی که علی کفاشیان را متهم به فوتبالی نبودن می کردند و سالها مدیریت او در سازمان تربیت بدنی و کمیته ملی المپیک را ندید می گرفتند - که البته حق هم داشتند - حالا در مقابل این نامزدهای ریاست و کارنامه ای که دارند چه می گویند؟ آیا واقعا این تغییرات به سود فوتبال ایران خواهد بود؟
علی کفاشیان که در دوره هشت ساله اش نقاط ضعف بسیاری هم داشت حالا از ریاست فدراسیون کنار رفت تا افرادی برای جانشینی وی ثبت نام کنند که هیچکدام کارنامه ریاست فدراسیونی ندارند و بررسی پرونده آنان نشان می دهد برای سپردن اداره فدراسیون فوتبال به آنها باید نگران بود. حداقل نگران تر از زمانی که فدراسیون در اختیار علی کفاشیان بود.
با این حال وزارت ورزش و مشخصا محمود گودرزی که صراحتا اعلام کرده بود مشکلش شخص علی کفاشیان است نه فوتبال، شنبه شب با خیالی آسوده سر بر بالین گذاشت و حالا می تواند امیدوار باشد با رفتن علی کفاشیان همه مشکلات فوتبال حل شود.
اما با نیامدن علی کفاشیان به انتخابات ریاست فدراسیون فوتبال باید دید از بین هفت گزینه ثبت نام کننده برای ریاست کدامیک می توانند جانشین وی شوند. آیا این افراد توانایی اداره یک فدراسیون فوتبال که تیم ملی اش دوره قبل مستقیم به جام جهانی رفته، تیم ملی فوتسالش قهرمان آسیا شده، فوتسال بانوانش در آسیا روی سکو رفته، فوتبال ساحلی اش قهرمان جهان شده و هنوز هم روی سکوی جهانی است و .. را دارد.
دغدغه بسیاری از اهالی فوتبال این بود که علی کفاشیان کنار برود اما فردی قویتر و مدیرتر از او سکان هدایت فوتبال را برعهده بگیرد. اعتقاد ما هم بر این بود که اگر فردی بهتر و قویتر از کفاشیان بیاید برای فوتبال کشور مفید خواهد بود. اما آیا هفت نفری که وارد عرصه ریاست شده اند از علی کفاشیان قویتر هستند؟ اگر قویتر هستند چرا اکثر آنها قبل از ثبت نام اعلام کردند اگر کفاشیان بیاید آنها ثبت نام نخواهند کرد؟ آیا این به آن معنی نیست که خود نامزدهای ریاست فدراسیون هم قبول داشتند که کفاشیان فرد بهتری برای ریاست فدراسیون است؟
به هر حال هر چه بود گذشت و حالا شهاب الدین عزیزی خادم عضو هیات رئیس فدراسیون فوتبال، مهدی تاج نایب رئیس فدراسیون فوتبال و رئیس سازمان لیگ، عزیزالله محمدی رئیس پیشین سازمان لیگ و رئیس اتحادیه فوتبال، مصطفی آجورلو مدیرعامل پیشین پاس، استیل آذین و تراکتورسازی، علی اکبر ابرقویی نژاد رئیس هیات فوتبال اصفهان، منصور قنبرزاده مدیرعامل نفت و علیرضا معظمی نیا فردی گمنام اما ثروتمند که خواهان خرید پرسپولیس هم شده بود اما اهلیتش تایید نشده بود برای ریاست ثبت نام کرده اند.
آیا این نفرات می توانند اداره کننده فوتبال ایران باشند؟ آیا کارنامه این نفرات از کارنامه علی کفاشیان که سالها در ورزش ایران مسئولیت داشت بهتر است؟ کدامیک از این افراد سابقه ورزشی بیشتری از رئیس قبلی دارند؟ کدام یک ورزشکار و فوتبالیست حرفه ای بوده اند؟ کدام یک از اینها از دل فوتبال بیرون آمده اند و خاک فوتبال را خورده اند؟ آیا صرفا مدیریت چندساله یک باشگاه که حتی برخی از صفر شروع کرده اند، برای نشستن روی صندلی ریاست فدراسیون فوتبال کافی است؟
منتقدانی که علی کفاشیان را متهم به فوتبالی نبودن می کردند و سالها مدیریت او در سازمان تربیت بدنی و کمیته ملی المپیک را ندید می گرفتند - که البته حق هم داشتند - حالا در مقابل این نامزدهای ریاست و کارنامه ای که دارند چه می گویند؟ آیا واقعا این تغییرات به سود فوتبال ایران خواهد بود؟