کد خبر 54951
تاریخ انتشار: ۱۱ تیر ۱۳۹۰ - ۱۶:۲۱

پروژه اينترنت چمداني عنوان طرحي است كه وزارت خارجه آمريكا درصدد است از آن براي حمايت از گروههاي اغتشاشگر در انتشار فايل هاي متني، صوتي و تصويري و در عين حال ناشناخته ماندن آنها به كشورهاي مخالف آمريكا از جمله ايران ارائه دهد.

به گزارش مشرق به نقل از کیهان، «ساشا مينراث» مسئول پروژه اينترنت چمداني در گفت وگو با راديو سازمان سيا جزييات بيشتري را از اين ابزار جاسوسي جديد آمريكا آشكار كرده است.
 
وي گفت: اينترنت چمداني شبيه به يك چمدان معمولي است ولي با چمدان تفاوت فراواني دارد. داخل آن يك لپ تاپ، يك آنتن كوچك بدون سيم، فلاش ديسك و چندين سي دي وجود دارد. با مجموعه اين ابزارها مي توان در هر نقطه اي يك شبكه اينترنت در سايه و مستقل برقرار كرد. به عنوان مثال در كشورهايي كه با وقوع بحران يا اعتراضات شاهراههاي اينترنت را مسدود مي كنند.
 
طراح اين ابزار جنگ نرم گفت؛ هزينه اين طرح را وزارت خارجه آمريكا تامين مي كند.
 
البته ما با كمال ميل در اين مورد با وزارت خارجه همكاري مي كنيم. اما براي ما اين نكته بسيار مهم است كه اين طرح همان طوري كه از آغاز نيز تصميم گرفته شده است، ابزاري باشد براي تقويت امكانات فناوري شهروندان و نهادهاي مدني. به همين خاطر در هر مورد كه اين ابزارها را در اختيار ديگران قرار مي دهيم ابتدا با نهادهاي مدني و گروههايي كه در آن منطقه فعال هستند مشورت مي كنيم. اين ابزار مي تواند كمك موثري باشد براي مناطقي كه اصلا شبكه هاي ارتباطي اينترنت ندارند و يا در مسير انتقال به دموكراسي قرار دارند.
 
مدير پروژه اينترنت چمداني در پاسخ به اين سؤال راديو فردا كه چگونه مي خواهيد اين چمدان را به فعالان سياسي برسانيد گفت: البته حمل يك چمدان كار دشواري نيست ولي قاعدتا در كشورهايي كه حمل اين وسايل خطرناك و غيرقانوني است مسلما نمي توان به راحتي آن را حمل كرد و از مرز عبور كرد. در عين حال هر وسيله اي كه داراي حافظه كافي باشد، مثلا سي دي، كارت هاي حافظه (يواس بي) مي توانند اين نرم افزار را منتقل كنند؛ و يا اين نرم افزار مي تواند روي اينترنت قرار گرفته و افراد آن را پياده كنند؛ بنابراين اگر بردن ابزارهايي نظير اين و يا مثلا تلفن هاي موبايل با حافظه قوي به هر كشوري امكانپذير باشد اين فناوري را به سادگي مي توان به آنجا منتقل كرد. دقيقا به همين منظور طوري ساخته شده كه حمل آن با اكثر وسايل ارتباطي امكانپذير باشد. به اين وسيله ما مي خواهيم خطري را كه ممكن است به خاطر حمل اين تكنولوژي متوجه افراد شود، كاهش دهيم.
 
وي امكان رديابي شدن كاربران اين نوع اينترنت را تاييد كرد و گفت: همواره راهها و يا امكانهايي براي رديابي و يافتن افراد وجود دارد. اين فناوري نيز يك راه حل جادويي براي گريز از تعقيب و رديابي افراد نيست ولي مي توان گفت كه رديابي افرادي كه از اين فناوري استفاده مي كنند بسيار دشوارتر از رديابي روشهاي ارتباطي معمول است. دليل آن اين است كه امروزه تقريبا تمامي روشهاي سانسور و كنترل شبكه اينترنت براساس ساختار و شناسايي برنامه هاي كامپيوتري كار مي كنند. حال اگر شما يك سيستم يا شبكه كاملا مجزا و مستقل از شبكه معمول در آن كشور را راه اندازي كنيد نكته مهم اين است كه هويت كاربران مشخص نشود. به همين خاطر ما با طراحان سيستم Tor، سيستمي كه به كاربران امكان مي دهد به طور ناشناس از شبكه استفاده كنند، همكاري مي كنيم. هدف ما اين است كه امكان پنهان كاري و ناشناس ماندن تك تك كامپيوترهايي را كه به يك چنين شبكه مستقلي وصل مي شوند را افزايش دهيم.
 
ساشا مينراث با هشدار به كاربران براي عدم استفاده از اين نرم افزار گفت: توصيه من اين است كه فعلا مردم براي دستيابي به اين نرم افزار خود را به خطر نياندازند. ما قرار است اين نرم افزارها را در نقاط مختلف آمريكا به كار بسته و در عمل نقاط ضعف آن را بررسي كنيم. از دوستان هكر خود خواسته ايم كه اين نرم افزار را هدف قرار داده و نقطه ضعف هاي ايمني آن را بسنجند. ظرف 12 تا 18 ماه ديگر اين نرم افزار براي استفاده گسترده تر آماده خواهد بود. شايان ذكر است اين طرح كه «اينترنت در چمدان» نام گرفته با بودجه وزارت خارجه آمريكا و توسط گروهي از كارشناسان در بنياد پژوهشي «نيوامريكن» عملي شده است.