به گزارش گروه جهاد و مقاومت مشرق، «سید اسحاق موسوی» به سال 1356 شمسی در منطقه «بغلان» در «افغانستان» متولد شد. وی در کودکی به همراه خانواده‌اش به ایران مهاجرت کرد و در «مشهد مقدس» تا پایان دوره متوسطه درس خواند و ازدواج کرد. پس از هجوم «طالبان» به «افغانستان»، «سید اسحاق» به هم‌راه همسر و فرزندان خردسالش به زادگاه خود بازگشت و به نبرد با «طالبان» پرداخت. همسر و فرزندان وی به دست «طالبان» به شهادت رسیدند و خود او نیز پس از آن به ایران بازگشت.
«سید اسحاق» پس از تشکیل «تیپ فاطمیون» (یگان اختصاصی مدافعان حرم افغان تبار) در «سوریه» داوطلبانه عازم این کشور شد و به صفوفِ یگان مزبور پیوست. سابقه‌ی جهادی وی در «افغانستان» و شجاعت بی نظیرش در رویارویی با دشمن، باعث شد فرماندهی یکی از گروهان‌های «گردان عمار» از «لشکر فاطمیون» به او واگذار شود.
«سید اسحاق موسوی» سرانجام، به تاریخ اول دی ماه 1393 شمسی، در منطقه‌ی عملیاتی «حندرات»(اطراف «حلب») طی نبردی با «مزدوران سعودی» و «پیروان اسلام آمریکایی»، پنجه بر بام عرش گرفت و بر سفره‌ی «سالار شهیدان»(صلوات الله علیه) جلوس کرد.
آن چه پیش رو دارید، روایتی است از «سید اسحاق» که توسط دوست و فرمانده‌اش، شهید «مصطفی صدرزاده» (فرمانده ی «گردان عمار») بیان شده. «سید مصطفی» 10 ماه پس از شهادت «سید اسحاق» به او ملحق شد :