توان موشکی ایران نیز در راستای بازدارندگی و در استراتژی دفاعی تعریف می‌شود که این مسئله بارها از زبان مسئولان و فرماندهان نظامی بیان شده است؛ اما مسئله موشکی ایران پس از توافق هسته‌ای با گروه 1+5 و تصویب برجام توسط سازمان ملل، توسط آمریکایی‌ها به سطح اول اخبار و ادبیات رهبران غربی تبدیل شده به‌گونه‌ای که صحبت از برجامی جدید در جهت محدودیت توان موشکی ایران می‌کنند.

آمریکایی‌ها در حالی صحبت از محدودیت موشکی ایران در منطقه پر تلاطم و‌ جنگ‌زده غرب آسیا می‌کنند که هزینه‌هایی در حد کل بودجه دفاعی ایران (کمتر از 8 میلیارد دلار) برای موشک‌های‌ خود و سامانه‌های موشکی رژیم صهیونیستی خرج می‌کنند.

آمریکا در حال حاضر بزرگ‌ترین هزینه کننده در بخش نظامی در جهان به حساب آمده و بخش موشکی چه سامانه‌های آفندی و چه پدافندی این کشور در این بخش نیز هر ساله حجم زیادی از بودجه را به خود اختصاص می‌دهند. دانستن ارقام و اعداد کمک خوبی به روشن شدن مسئله می‌کند. این اعداد به‌طور عمده مربوط به هزینه خرید تعداد مختلفی از این سامانه‌ها و همچنین در مواردی مربوط به توسعه آنها است و البته تنها بخش کوچکی از زردخانه عظیمی موشکی آمریکا را در بر می‌گیرد.

ابتدا با سامانه راداری و دفاع هوایی- موشکی ایجیس و موشک استاندارد – 3 مخصوص نیروی دریایی آمریکا آغاز می‌کنیم؛ این دو سامانه در سال مالی 2012 بودجه‌ای بالغ بر 2 میلیارد و 247 میلیون دلار دریافت کردند. این رقم برای سال 2013 در حدود 2 میلیارد و 141 میلیون دلار، برای سال 2013 این مبلغ 2 میلیارد و 141 میلیون، برای سال 2014 حدود 2 میلیارد دلار، برای سال 2015 مبلغ 2 میلیارد و 100 میلیون دلار و برای سال 2016 مبلغ 1 میلیارد و 843 میلیون دلار است.

موشک‌های بالستیک قاره‌پیمای ترایدنت مخصوص نیروی دریایی آمریکا که از زیردریایی‌های این کشور پرتاب می‌شود و مجهز به کلاهک اتمی هستند هم در این سال‌ها بودجه زیادی را به خود اختصاص دادند. ارقام مربوط به برنامه این موشک از سال 2012 الی 2016 به ترتیب از این قرار است: 1 میلیارد و 275 میلیون دلار، 1 میلیارد و 97 میلیون دلار، 1 میلیارد و 130 میلیون دلار، 1 میلیارد و 175 میلیون دلار و 1 میلیارد و 99 میلیون دلار.

برنامه بعدی مروبط به سامانه دفاع موشکی زمین پایه GMD است. ارقام مربوط به این برنامه از سال 2012 الی 2016 به این ترتیب است: 1 میلیارد و 143 میلیون دلار، 923 میلیون دلار، 1 میلیارد و 130 میلیون دلار، 1 میلیارد و 175 میلیون دلار و 1 میلیارد و 99 میلیون دلار.

سامانه دفاع موشکی و هوایی تاد، سامانه بعدی مورد بررسی است؛ ارقام مربوط به این برنامه از سال 2012 الی 2016 از این قرار است: 985 میلیون دلار، 684 میلیون دلار، 823 میلیون دلار، 725 میلیون دلار و 718 میلیون دلار.

دو سامانه بعدی،‌ موشک استاندارد 2 و استاندارد 6 نیروی دریایی آمریکا است؛ ارقام مربوط به این برنامه از سال 2012 الی 2016 عبارت است از: 419 میلیون دلار، 394 میلیون دلار، 361 میلیون دلار، 473 میلیون دلار و 565 میلیون دلار.

اطلاعات ارقام سامانه دیگر مربوط به سامانه موشکی پاتریوت 3 است که بیشتر در بحث دفاع موشکی فعالیت دارد. ارقام مربوط به بودجه این برنامه از سال 2012 الی 2016 از این قرار است: 730 میلیون دلار، 183 میلیون دلار، 360 میلیون دلار، 430 میلیون دلار و 526 میلیون دلار.

برنامه موشک‌های Minuteman III که موشکی قاره‌پیما و بالستیک با سرجنگی اتمی بوده و متعلق به نیروی هوایی آمریکا است در سال‌های 2012 الی 2016 این مبالغ را جذب کرده است: 351 میلیون دلار، 341 میلیون دلار، 327 میلیون دلار، 298 میلیون دلار و 435 میلیون دلار.

در بخش دیگر رژیم صهیونیستی نیز با کمک‌های مالی و فنی آمریکایی‌ها در این سال‌ها در بخش دفاع موشکی بسیار فعال بودند؛ برای نمونه برای سال مالی 2017 میلادی وزارت دفاع آمریکا درخواست بودجه‌ای بالغ بر 146 میلیون دلار برای کمک به توسعه و تکمیل سامانه موشکی گنبد آهنین رژیم صهیونیستی را از کنگره این کشور کرده است.

سامانه "فلاخن داوود" بخش دیگری از سامانه دفاع موشکی رژیم صهیونیستی است که بر اساس گمانه‌زنی‌ها برای تکمیل و پوشش کل سرزمین‌های اشغالی با آن به مبلغی در حدود 250 میلیون دلار نیاز دارد که البته 150 میلیون آن از طرف آمریکا تامین خواهد شد.

در برنامه موشک آرو – 3 که مخصوص رهگیری موشک‌های قاره‌پیما در خارج از جو زمین طراحی شده نیز آمریکا تا کنون در مجموع 257 میلیون دلار به این رژیم کمک کرده است.

این ارقام و اطلاعات که فقط برای بعضی از سامانه‌های موشکی آمریکا و رژیم صهیونیستی به‌صورت علنی منتشر شده، نشان می‌دهد  به عنوان دو رژیمی که رفتار متخاصمانه با جمهوری اسلامی دارند، هرسال مبالغ بسیار گزافی در حد کل بودجه دفاعی ایران برای نگهداری و توسعه سامانه‌های موشکی خود هزینه می‌کنند اما با تبلیغات منفی رسانه‌ای و عملیات روانی، توان موشکی ایران که ماهیت بازدارندگی دارد را به عنوان خطر امنیت جهانی معرفی می‌کنند و به دنبال اجماع جهانی برای مقابله با ایران با ابزاری مانند تحریم هستند.

اوضاع کنونی غرب آسیا (خاورمیانه) نشان می‌دهد که باید بی‌توجه به هیاهو و تبلیغات منفی بیرونی و بعضی فشارهای داخلی که صحبت از نکوهش برگزاری رزمایش موشکی می‌کنند، برای تامین امنیت ایران که در منطقه‌ای قرار گرفته که کشورهای اطرافش با واژه «آرامش» بیگانه شده‌اند، هر روز به توان دفاعی به‌ویژه موشکی افزوده شود.