به گزارش مشرق به نقل از روزنامه السفیر، هنگامی که بحران سوریه آغاز شد، پاریس بر این باور بود که اسد نیز مانند مبارک و بن علی به سرعت سقوط خواهد کرد و اینجا بود که سلسله اشتباهات آن آغاز شد از جمله اینکه مخالفان سوری موسوم به «شورای ملی مخالفان » را به رسمیت شناخت و اقدام به گشودن سفارت برای آنان کرد.
همچنین فرانسه به مرکزی برای جمع آوری پول و سلاح برای افراد مسلح در سوریه تبدیل شد و در این ارتباط «هیثم مناع» از مخالفان سوری تاکید کرد که 80 درصد سلاح های اهدایی فرانسه به دست تروریست های تکفیری افتاده است.
بسیاری از فرانسوی ها از جمله « فردریک بیشون» در کتابش « چرا غرب در سوریه مرتکب خطا شد» و یا « جرج مالبرونو و کریستیان شینو» در کتابشان « راهی به سوی دمشق» به این اشتباهات فرانسه اعتراف کرده اند.
اما اشتباه بزرگ فرانسه این بود که فقط سرنگونی نظام سوریه بود و برایش اهمیتی نداشت که چه کسی قرار است این نظام را ساقط کند.
فرانسه به دنبال سرنگونی بشار اسد
برای فرانسه مهم سرنگونی بشار اسد و نظام حاکم سوریه بود اما دوره ریاست جمهوری « نیکولا سارکوزی» رئیس جمهور فرانسه سپری شد و این اتفاق نیفتاد، « فرانسوا اولاند» هم می رود و این اتفاق نخواهد افتد و تنها نتیجه خطاهای فرانسه این بود که تروریست ها با قدرت روانه فرانسه شدند.
در این شرایط این سوال مطرح است : پاریس حالا چه خواهد کرد؟
سرازیر شدن پول‌های قطر و عربستان به فرانسه
فرانسه میلیاردها دلار در دوران سارکوزی از قطر و میلیاردها دلار بیشتر از آن نیز در زمان اولاند از سعودی دریافت کرد و در و اقع در فرانسه برای انعقاد قراردادهای نظامی بین چپ و راست تفاوتی نیست به این معنی که برای پاریس تفاوتی نمی کند برای به اصطلاح « حمایت از دموکراسی در سوریه» پول هائی را از کشورهایی دریافت کند که حتی پارلمان در آنها وجود ندارد.
دست دادن سیاستمداران فرانسوی با اسد
اکنون که ارتش سوریه بیش از انتظار سیاستمداران فرانسه مقاومت کرده و تروریسم در جهان بیشتر از تصور آنان رواج یافته است، آنان چه می گویند؟
« آلن ژوپیه» نخست وزیر پیشین فرانسه گفت: همه ما می خواستیم از بشار اسد خلاص شویم اما شکست خوردیم و راهبرد روسیه که خواستار باقی ماندن بشار اسد بود، برنده شد بنابراین باید اولویت های خود را تغییر دهیم و ببینیم آیا نابودی داعش مهم تر است یا تغییر بشار اسد؟
پاسخ روشن است ابتدا باید از شر داعش خلاص شویم و بعد ببینیم چه باید کرد.
« دومنیک دوویلپن» نخست وزیر سابق فرانسه که در جریان سیاست های خاورمیانه و ادبیات و شعر آن قرار دارد، تاکید کرد: این بشار اسد نیست که با ما می جنگد بلکه همپیمانان فرانسه هستند.
وی اظهار داشت، کشورهای عرب حوزه خلیج فارس که 600 جنگنده دارند باید با داعش بجنگند.
« برنار سکوارسینی» رئیس سابق دستگاه امنیتی فرانسه نیز فاش کرد که فهرستی از « جهادی های فرانسه در سوریه» را که دمشق به او ارائه داد، به « مانوئل والس» نخست وزیر فرانسه تحویل داده اما این فهرست را رد کرد.
اعتراف مسئولان فرانسه به لزوم رسیدگی به پرونده‌های قطر و عربستان
« جاک مایار» عضو کمیسیون امور خارجی پارلمان فرانسه نیز گفت: این بشار اسد نیست که اینجا با فرانسوی ها می‌جنگد، ما باید پرونده های قطر و عربستان را بگشاییم و از فرو بردن سر خود در شن دست برداریم.
تغییر مواضع آشکار فرانسه در قبال خاورمیانه
اگر اظهارات اعضای هیئت پارلمانی فرانسه که اخیرا راهی دمشق شد و نیز کتاب های زیادی را که درباره سوریه نوشته می شود، در نظر بگیریم، متوجه می شویم که شرایط به طور ریشه ای تغییر کرده است و در مورد علنی کردن این تغییر به شکل رسمی موضوع وقت مطرح است.
فرانسوا اولاند رئیس جمهور کنونی فرانسه خاورمیانه را به خوبی نمی شناسد، او علیه ایران، بشار اسد و حزب الله لبنان موضع گیری تندی کرد و توانست معاملات نظامی میلیارد دلاری با سعودی را از آن خود کند اما جالب اینکه بلافاصله بعد از امضای توافق هسته ای « لوران فابیوس» وزیر خارجه فرانسه اولین کسی بود که راهی تهران شد .
اولاند اکنون درک کرده که روسیه و آمریکا تفاهم کرده و اروپا را نادیده گرفته اند و با اروپا به عنوان شریک تعامل ندارند بلکه فقط تصمیم های خود را به اطلاع آن می رسانند.
باندهای خفته تروریست‌ها در اروپا
اولاند اکنون نیازمند است تا اطلاعاتی از سوریه به دست آورد به ویژه این که بسیاری از تروریست ها که در غرب متولد شدند و تا دیروز فرودگاه ها و بندرها به رویشان باز بود تا سوریه را نابود کنند، امروز خود را در پایتخت های غربی از جمله پاریس منفجر می کنند و باندهای خفته تروریستی آنان نیز فراوان است.
رئیس جمهور فرانسه بر سر دو راهی گرفتار شده است، به این معنی که اگر به گشایش روابط با بشار اسد روی آورد، کشورهای عرب حوزه خلیج فارس خشمگین می شوند و پاریس پول های هنگفتی را از دست می دهد و به طور خاص کارخانه های اسلحه سازی آن با رکود مواجه می شوند و اگر بخواهد مانند گذشته رفتار کند و همزمان خواستار همکاری امنیتی با دمشق باشد در این صورت بشار اسد در مقابل این همکاری، آغاز روابط دیپلماتیک را خواستار خواهد شد.
در این میان باید پرسید رئیس جمهور فرانسه چه کاری باید انجام دهد؟
راه حل‌ها روشن است
- گشایش روابط با سوریه حتمی است و احتمالا در چارچوب تصمیم پارلمان اتحادیه اروپا که صدور سلاح به سعودی را منع کرده است ، نمود پیدا کند.
در همین ارتباط برخی اطلاعات حاکی از این است که «فدریکا موگرینی » مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا در دیدار با « بشار الجعفری» نماینده دائم سوریه در سازمان ملل تلاش کرد تا سوریه را به ادامه روند سیاسی تشویق کند.
گفته می شود که اگرچه موگرینی پس از این دیدار با انتقادهایی روبرو شد اما او این مسائل را با « جان کری» وزیر امور خارجه آمریکا هماهنگ می کند.
اکنون اتحادیه اروپا اندکی در مقابل مواضع عربستان سعودی احساس گشایش می کند اما نگرانی از بازگشت عملیات نظامی در سوریه در صورت شکست مذاکرات همچنان وجود دارد.
همچنین گفته می شود که « موگرینی به زودی ( نیمه ماه جاری میلادی) در راس هیئتی بلند پایه به ایران و سپس عربستان سفر خواهد کرد زیرا اتحادیه اروپا درصدد است تا این دو کشور را به هم نزدیک کند.
فرانسه که دارای روابط خوب و برجسته ای با ریاض است می تواند به انتخاب رئیس جمهور لبنان با همکاری با همپیمانان سوریه و ایران و نزدیک کردن روابط بین عربستان و ایران کمک کند.
تکرار موضوع برکناری بشار اسد برای فرانسه خطرناک است
همچنین فرانسه می تواند کمک های بیشتری برای حل پرونده آوارگان و پناهجویان سوری و علاوه بر این حال که از بخشش عربستان به لبنان خبری نیست، می تواند کمک های خود به ارتش لبنان را افزایش دهد.
اما اگر فرانسوا اولاند به بیروت بیاید ( مشروط به این که این بار هم به دلایل امنیتی و سیاسی آن را لغو نکند) و بار دیگر در آنجا تکرار کند که بشار اسد باید از قدرت کناره گیری کند، تردیدی وجود ندارد که فرانسه همه فرصت های نقش آفرینی خود را از دست خواهد داد زیرا متحدان سوریه و حزب الله برای توقف حرکت و نقش فرانسه قدرت زیادی دارند و چه بسا آمریکا هم از منزوی شدن پاریس خرسند شود.
سیاست فرانسه در این مرحله در قبال خاورمیانه نیازمند افکار خلاقانه و جرأت است به اضافه اینکه باید به اصول واقعی یعنی فلسطین ، سوریه و لبنان بازگردد.
اگر سوریه و لبنان از دست فرانسه برود، خاورمیانه را از دست می‌دهد
شاید « اوبر ودرین» نخست وزیر پیشین فرانسه در کتابش تحت عنوان « دنیاهای میتران» رئیس جمهور اسبق فرانسه درست گفته باشد که از زمان جنگ جهانی دوم فرانسه عملا در خاورمیانه نقشی نداشته است و اگر سوریه و لبنان را به خاطر اینکه کشورهای عرب حوزه خلیج فارس خشمگین نشوند، از دست بدهد همه نقش خود را در خاورمیانه و خلیج فارس از دست خواهد داد زیرا کشورهای عضو شورای همکاری خلیج فارس اول و آخر به سمت آمریکا باز می‌گردند.
به هر حال لبنان، سوریه و همه منطقه منتظر ابتکارهای اولاند ونه درس های او هستند، بیروت هم انتظار دارد تماس و ارتباط فرانسه با همه طرف ها برقرار شود به ویژه این ه اروپائی ها و فرانسه از مدتی قبل به سوی دمشق گام هایی را برداشته اند.