به گزارش مشرق، از مهمترین عوامل ابتلا به مشکلات پوستی می توان به عوامل ژنتیکی، عفونت ها، آلرژن ها و یا عوامل تخریب کننده بافت پوست اشاره کرد.
بیشتر مشکلات پوستی قابل درمان و خوش خیم هستند. در اینجا ۵ عارضه رایج پوستی و راه های مدیریت علائم و درمان آن ها بیشتر معرفی شده است:
زگیل: زگیل یک بیماری پوستی رایج در بزرگسالی است که بر اثر ویروس پاپیلومای انسانی بروز می کند. این ویروس بیش از صد نوع مختلف دارد. زگیل ها جزو بیماری های قدیمی هستند که قدمتی ۳ هزار ساله دارند. این غده های گوشتی هم رنگ پوست هستند و به صورت صاف یا به شکل برآمدگی دیده می شوند. زگیل ها روی انگشتان دست ها، بازوها و پاها بروز می کنند ضمن این که خوش خیم و بدون درد هستند. زگیل ها قابل سرایت هستند و با تماس مستقیم پوست با پوست انتقال می یابند. زگیل ها معمولا بدون درمان نیز به مرور از بین می روند اما این روند شاید دو سال طول بکشد. درمان شامل استفاده از کرم ها و ژل ها، کرایوتراپی یا انجماد درمانی، جراحی و یا درمان با لیزر است.
زرد زخم: این بیماری در کودکان و نوزادان شایع است اما هر کسی را می تواند تحت تاثیر قرار دهد. این عارضه معمولا در صورت یا دست ایجاد می شود. زرد زخم یک عفونت در پوست است که با تاول های کوچک و پشت سر هم خود را نشان می دهد. این عارضه می تواند پوست را قرمز و ملتهب کند. زرد زخم از طریق یک باکتری که با یک خراش یا آسیب می تواند وارد پوست شود، بروز می کند. این عارضه معمولا ظرف سه هفته بهبود می یابد با این حال بسیار مسری است. درمان زرد زخم مانند بسیاری از بیماری ها به نوع و شدت بیماری بستگی دارد. درمان زرد زخم معمولی غیر تاولی با شستشو با صابون های ضد باکتری رایج در بازار و همچنین پمادهای موضعی آنتی بیوتیکی به سادگی امکان پذیر است و عفونت ظرف ۲ تا ۳ روز از بین می رود اما در مورد زرد زخم تاولی و همچنین نوع منتشر شده آن، استفاده از آنتی بیوتیک های خوراکی و در موارد شدیدتر تزریق توصیه می شود. به بیمار توصیه می شود ملحفه، حوله، لباس ها و تمام چیزهایی که با زخم در تماس بوده اند را جداگانه بجوشاند و از خاراندن تاول ها ممانعت کند. بعد از بهبود زخم ها ناحیه زخم بهتر است با کرم مرطوب نگه داشته شود. در صورت ابتلای کودکان به این عارضه، باید از رفتن آنها به مدرسه اجتناب شود.
پسوریازیس: عارضه پوستی است که معمولا در سنین ۱۱ تا ۴۵ سالگی ظاهر می شود و جنبه عفونی ندارد. در این بیماری تکثیر سلولی افزایش پیدا می کند و به همین دلیل پوسته های ضخیمی روی پوست ایجاد می شود که حالتی فلسی دارد و پوسته ها روی پوست قرمز و ملتهب قرار دارند. به عقیده محققان این بیماری پوستی بر اثر واکنش های خودایمنی بروز می کند. بیماری پسوریازیس معمولا روی آرنج ها، زانوها، پوست سر و پایین کمر دیده می شود. استعمال الکل و سیگار، مصرف برخی داروها مانند داروهای ضد التهاب از جمله ایبوپروفن، بتابلوکرها و ... ممکن است علائم این بیماری را بدتر کند. درمان پسوریازیس بسته به شدت آن است، استفاده از کرم های حاوی ویتامین دی یا ویتامین آ، کرم های استروئید، استفاده از داروها به شکل خوراکی یا تزریقی رایج است. نوردرمانی نیز از راه های درمانی دیگر است. به طور کلی پسوریازیس درمان قطعی ندارد. به بیماران توصیه می شود پوست خود را همیشه تمیز و مرطوب نگه دارند، از پوشیدن لباس های تنگ اجتناب کنند، از مواد شیمیایی آرایشی که شناختی از آنها ندارند، استفاده نکنند، هوای داخل خانه را همیشه مرطوب نگه دارند، در صورت عفونت بالافاصله اقدام به درمان کنند.
اگزما: اگزما که درماتیک اتوپیک نیز نامیده می شود، یک بیماری پوستی شایع در بین افراد بزرگسال محسوب می شود. بین ۱ تا ۳ درصد بزرگسالان از این بیماری رنج می برند. اکثر افراد از دوران کودکی یا نوجوانی دچار این مشکل هستند که تا بزرگسالی نیز با آنها می ماند. اما در برخی موارد دیگر، این مشکل پوستی برای نخستین بار در دوره بزرگسالی بروز می کند.مشخصه اگزما بروز التهاب، قرمزی، خشکی و خارش پوست است که در همه جای بدن دیده می شوند. اما اگزما بیشتر روی آرنج ها، دست ها و مناطقی که پوست چین می خورد بروز می کند. این مشکل پوستی نیز ارتباط زیادی با عوامل ژنتیکی دارد و اغلب با آسم و تب یونجه نیز در رابطه است. در واقع حدود ۷۰ درصد موارد اگزما در افرادی دیده می شود که سابقه خانوادگی این بیماری، بیماری آسم یا مشکل تب یونجه دارند. اگزما مسری نیست و متاسفانه درمان قطعی و معجزه گری ندارد. اما می توان به کمک کرم های مرطوب کننده و پمادهای استروئیدی موضعی، آنتی هیستامین های خوراکی و داروهای کنترل کننده سیستم ایمنی آن را تسکین داد. برخی اگزماهای شدید و مداوم را با فتوتراپی یا نوردرمانی کنترل می کنند.
ویتیلیگو: از هر ۱۰۰ نفر در بریتانیا، یک نفر به این عارضه مبتلا می شود و می تواند در هر سنی خود را نشان دهد. اما شروع آن در نیمی از موارد زیر سنین ۲۰ سالگی است. ویتیلیگو عفونی نیست. این مشکل پوستی به دلیل از بین رفتن رنگدانه های پوستی یا ملانین پوست بروز می کند. ملانوسیت ها سلول های پوستی هستند که باعث تولید رنگدانه ها می شوند. ویتیلیگو همان لکه های بی رنگ و سفید پوستی است که در نتیجه نبودن ملانوسیت ها بروز می کنند. این مشکل معمولا در مناطقی از پوست دیده می شود که بیشتر در معرض نور خورشید هستند، یعنی دست ها، صورت، بازوها و پاها.دلیل اصلی ابتلا به لک و پیس هنوز ناشناخته است. متخصصان این بیماری را یک بیماری خودایمنی می دانند که در آن سلول های بدن علیه خود وارد جنگ می شوند. متاسفانه درمان قطعی این بیماری وجود ندارد و برای کاهش علائم از کرم ها و پمادهای موضعی حاوی ترکیبات خنثی کننده واکنش های ایمنی بدن استفاده می شود. نوردرمانی از دیگر روش های مقابله با این بیماری است.