روزنامه آرمان امروز مخالفان رأی مینو خالقی را «اصلاح‌طلب‌نما»هایی خواند که به آرزوی خود رسیدند.

گروه سیاسی مشرق - رسانه‌های مکتوب همواره نقش عمده‌ای در هدایت افکار عمومی و جریان‌سازی رسانه‌ای به عهده دارند که در این بین جایگاه روزنامه‌ها، جایگاه ویژه‌ای است. به همین منظور گروه سیاسی مشرق به تحلیل و بررسی محتوای روزنامه‌های متعلق به جریان اصلاح‌طلب می‌پردازد.
*******

روزنامه‌های زنجیره‌ای اصلاحات روز یکشنبه را با تمرکز بر گزینه های رقیب حجت‌الاسلام روحانی در انتخابات ریاست جمهوری 1396 و بازتاب رفتارهای اصلاح‌طلبان در دور دوم انتخابات مجلس شورای اسلامی آغاز کردند.

مهم‌ترین محورهای که امروز روزنامه‌های زنجیره‌ای اصلاحات به آن پرداختند، عبارت‌اند از:

1. ادعای جدید اصلاح‌طلبان «در پی انفعال دولت روحانی، حضور احمدی نژاد جدی شده است»؛ روزنامه قانون در یادداشتی با عنوان «شوخی شوخی، احمدی‌نژاد جدی می‌شود» مدعی شده است که کابینه دولت یازدهم با کلیددار پاستور همراهی نمی‌کند و «دولت حسن روحانی این روزها وقت زیادی را صرف پاسخ به انتقادها طرفداران احمدی‌نژاد می‌کند. این موضوع باعث می‌شود تا دولتمردان دولت های نهم و دهم فرصت این را پیدا کنند که علاوه بر پاسخگویی به این انتقادات فرصتی برای احیای خودشان پیدا کنند.»

2 . زمینه سازی برای حضور هاشمی رفسنجانی در انتخابات ریاست مجلس خبرگان؛ روزنامه آرمان امروز پیرامون چرایی حضور پدر معنوی خود بر کرسی ریاست مجلس خبرگان، آن را «تکلیف» وی دانست و در همین راستا نوشت: «از همه مهم‌تر اینکه هاشمی فراجناحی است و با وجود اینکه برخی سعی داشتند شخصیت او را تغییر یافته نسبت به گذشته معرفی کنند اما تمکین اکثریت به نظر او در ۷ اسفند سدی در برابر باور این تغییر شد.»

3. فقدان اتاق فکر؛ انتقاد مشارکتی‌ها به روحانی؛ پس مصطفی معین، عضو دیگر حزب منحله مشارکت، ضعف دولت یازدهم را فقدان «اتاق فکر» و محافظه‌کاری «کابینه» دانست.

عبدالله رمضان‌زاده از اعضای فعال فتنه 88 و عضو تندرو اصلاحات اظهار داشت: «در حالی که آقای روحانی به تنهایی بار دولت را به دوش کشیده و فاقد یک تیم فکری قوی و منسجم بوده است. نکته دیگر اینکه شرایط اجتماعی، فرهنگی و سیاسی کنونی از بسیاری از جهات با شرایط دولت اصلاحات متفاوت است. در دو سال گذشته نیز آقای روحانی فرصت کافی برای ساماندهی تیم همراه خود را نداشته است. به نظر من آقای روحانی برای حرکت بهتر در مسیر آینده حتماً باید یک اتاق فکر منسجم تشکیل بدهد و از نیروهای تحول خواه و جلو برنده جامعه استفاده صحیح‌تری کند.»

4 . نگرانی از ضعف حافظه تاریخی مردم از رفتارهای سیاسی احمدی‌نژاد یکی از مهم‌ترین مولفه‌های بازگشت وی از سوی اصلاح‌طلبان بیان می‌شد؛ روزنامه ابتکار مدعی است که ضعف تاریخی مردم با فعالیت آنان در شبکه اجتماعی از بین رفته است و در همین راستا نوشت: «رسانه‌هایی که این روزها با نگرانی و پر طمطراق، رفتار رئیس دولت‌های نهم و دهم را رصد می‌کنند، فراموش کرده‌اند که در عصر ارتباطات یک اتفاق مبارک رخ داده و آن احیای حافظه تاریخی مردمی است که اتفاقاً حضور مستقیم در تاریخ معاصر خود داشته‌اند. این مردم اوج رفتارهای پوپولیستی را با همه هزینه‌های مخربش برای کیان جامعه ایرانی با پوست و گوشت خود، حتی در سر سفره‌هایشان درک کرده‌اند. از همین‌رو _به ویژه در انتخابات هفتم اسفند _ رویکردی غافلگیرانه را پیش چشم ناظران بروز دادند.»

5. جدال در میان اصلاح‌طلبان پیرامون توانایی «مدیریت» محمدرضا عارف! فاطمه راکعی معتقد است که اصلاح‌طلبان باید «حرمت» نگه دارند و ریاست مجلس به «ژن» خاصی نیاز ندارد و در ادامه اظهار داشت: «به عنوان یک اصلاح‌طلب که در شورای‌عالی سیاست‌گذاری اصللاح طلبان عضو هستم و قبل از آن نیز شاهد زحمات و تلاش بی‌وقفه آقای عارف برای انسجام بخشی بین اصلاح‌طلبان بوده‌ام، می‌دانم که کارها با مدیریت عالی ایشان بسیار خوب پیش رفت. آقای عارف قبلاً معاون اول رئیس دولت اصلاحات بوده‌اند و مدیریت‌های کلان داشته‌اند و از آنجایی که از نزدیک با شیوه کار او آشنا هستم، گواهی می‌دهم آقای عارف با عملکرد و تفکر اصلاح‌طلبی که دارند به خوبی می‌توانند از عهده اداره مجلس برآیند.»

6. رأی مینو خالقی ابطال شد؛ اصلاح‌طلبان اصفهان به آرزوی خود رسیدند؛ روزنامه آرمان امروز مخالفان رأی مینو خالقی را «اصلاح‌طلب نماها علیه خالقی» دانست؛ نفر جایگزین خانم خالقی، علیرضا آجودانی عضو لیست اصلاح‌طلبان است. سید احمد میر مرشدی، عضو سابق هیات نظارت بر انتخابات اصفهان، گفت: «در حقیقت هم قطاران و همفکران خالقی در جبهه اصلاح‌طلبان، مستندات رد صلاحیت این نامزد را افشا کردند وگرنه شورای نگهبان علم لدنی ندارد.»

7 . مهره‌های اصول‌گرایان برای شطرنج 96 به روایت اصلاح‌طلبان؛ روزنامه همدلی گزینه‌های رقیب حجت‌الاسلام روحانی در خرداد 96 را محمود احمدی نژاد، سعید جلیلی و عزت الله ضرغامی دانست.

8. بازخوانی اعلام حضور رسمی حجت‌الاسلام روحانی در انتخابات ریاست جمهوری یازدهم؛ روزنامه شرق در بیان تصویر پیشینی از حسن روحانی نوشت: «تا پیش از فروردین ۹۲ حتی احتمال حضور روحانی در انتخابات در حد حدس و گمان بود، چه برسد به احتمال انتخاب او به‌عنوان یازدهمین رئیس‌جمهور ایران»

9. بازتاب سخنران حمایتی آیت‌الله مقتدایی پیرامون اثرگذاری برجام بر اقتصاد کشور و انتقاد از مخالفان برجام در کشور

· استراتژی حسن روحانی در سال 1395 به روایت اصلاح‌طلبان

«سال 95 سال سختی برای دولت حسن روحانی است» روایت روزهای آغازین اصلاح‌طلبان برای ترسیم وضعیت دولت یازدهم هست؛ آنان معتقدند که «امسال سال چندان آسانی برای روحانی نخواهد بود، سالی که نه از مذاکرات 1+5 خبری است و نه از تحریم‌ها.» بنابراین حجت‌الاسلام روحانی برای به فکر تحقق وعده‌های انتخاباتی خرداد 1392 باشد زیرا به روایت اصلاح‌طلبان دیگر بهانهٔ از «مذاکرات» خبری نیست. اما اصلاح‌طلبان پس از مدتی مرجع ضمیر خود را از «دولت» به «منتقدان» تغییر دادند.

روزنامه‌های اصلاحات در اقدامی هماهنگ مدعی هستند که حملات سیاسی به دولت یازدهم به شکل مشهودی شدت گرفته است و «کابوس تکرار اسفند ۹۴ و خرداد ۹۲ مخالفان این روزهای دولت را به فکر استراتژی جدیدی انداخته است که حملات آن‌ها به دولت را شتاب بخشیده است و تنها به پایان این سال استراتژیک می‌اندیشند.» و برای «این روزها برای یک دوره‌ای شدن او، با یکدیگر هم‌قسم شده‌اند»

روزنامه اعتماد پیرامون استراتژی دولت یازدهم مدعی است که باید ترمیم در تیم حسن روحانی در سال 95 برای حل معضلات دولت یازدهم صورت بگیرد و رییس جمهور نباید به تنهایی پاسخگوی منتقدان باشد. این روزنامه در همین راستا نوشت: «ضعف دولت در کمبود داشتن این تریبون‌های رسمی از یک سو و خلأ ارتباطی که باید با پایگاه اجتماعی توسط دوست صورت می‌گرفته است و نیست از سوی دیگر باعث شده است از اینجا بیشتر موفق شوند. به دولت حمله می‌کنند، کسی هم آنچنان پاسخی نمی‌دهد. هر چند وقت یک‌بار شخص رییس‌جمهور یا معاون اول هستند که پاسخی چندین درصد پایین‌تر از حمله آن‌ها می‌دهد اما باز هم متهم می‌شوند. با تریبون‌های رسمی شرایط را به گونه‌ای جلو برده‌اند تا شخص حسن روحانی و اطرافیانش برچسب «همیشه متهم» را روی پیشانی داشته باشند. انتقادها به این رفتار دولت همیشه کلیدواژه حرف‌های حامیان دولت بوده است. سکوتی که دولتی‌ها در برابر حملات و ویرانی‌ها می‌کنند و گویا در ظاهر برنده‌اش همین مخالفان دولت هستند.»