بر اساس گزارش مرکز جرایم آمریکا، در این کشور به طور میانگین روزانه 1871 زن مورد تجاوز جنسی قرار می‌گیرند. این آمار نشان‌دهنده عدم کارایی نظام امنیت اجتماعی کشوری است که به بهانه امنیت و حقوق بشر در کشورهای دیگر، هر از گاهی آتش جنگ را در گوشه‌ای از جهان بر پا می‌کند. جالب است که در ساختار نهاد مدافع امنیت ملی شهروندان آمریکایی، یعنی ارتش این کشور، جسم و روان نظامیان آمریکا در امان نبوده و زن و مرد در معرض تجاوز و آزار و اذیت جنسی هستند!

آمار تجاوز به زنان در ارتش آمریکا از میانگین جامعه غیر نظامی بالاتر بوده و به حدی رسیده است که فرماندهان ارتش اقدام به راه‌اندازی «یگان ویژه قربانیان» برای تجزیه و تحلیل صحنه‌های جرم و مصاحبه با قربانیان کرده‌اند تا این کارگروه ویژه بتواند اجرای عدالت در مورد مجرمان را ممکن سازد. حتی خارج از فضای مقرراتی ارتش و در فضایی علمی مانند دانشگاه‌ها نیز اوضاع به همان اندازه بد است و زندگی در خوابگاه‌ها برای دانشجویان دختر تبدیل به یک کابوس وحشتناک می‌شود.

گزارش مشرق درباره وضعیت تجاوز به زنان و دختران و حتی مردان در آمریکا به لایه‌های پنهان جامعه‌ای نگاه می‌کند که داعیه حقوق بشر، دموکراسی و جامعه مدنی را دارد.

تجاوز جنسی در ارتش، آتشی که دیگر زیر خاکستر نیست

بحران تجاوز جنسی در ارتش آمریکا که زیر چتری از سکوت همچنان وسیع‌تر می‌شود؛ نگرانی‌هایی را در بین مردم و حتی کارشناسان نظامی آمریکا ایجاد کرده است. کارشناسان این پدیده را به صورت واقعیتی سیستماتیک و حتی هدفمند در ارتش آمریکا ارزیابی می‌کنند که ممکن است از بعضی جهات سبب ناکارآمدی یگان‌های ارتش این کشور شود.

در جامعه آمریکا از هر شش زن یک نفر مورد آزار و اذیت جنسی قرار می‌گیرد در حالی که این رقم در ارتش بنا به آمارهای رسمی یک مورد از هر سه نفر است. برخی معتقدند آن دو نفر دیگر نیز نمی‌خواهند چیزی در این مورد بگویند و الا شاید آمار دقیق‌تری در دست بود.

شرایط به گونه‌ای است که در برخی از پایگاه‌های نظامی زنان از استحمام در حمام‌های صحرایی و یا تنها ماندن در ساعات شب می‌ترسند؛ زیرا ممکن است از سوی همکاران مرد خود مورد تجاوز قرار بگیرند.

طبق مطالعات انجام شده، در سال 1995 نود درصد زنان موجود در دسته‌های نظامی اعزام شده به جنگ خلیج فارس از آزار جنسی مصون نبوده‌اند. این آمار همواره از سوی ارتش دست کاری و جرح و تعدیل می‌شد تا این که در سال 2003 کنگره آمریکا وزارت دفاع این کشور را مامور کرد که تعداد تجاوزهای جنسی رخ داده در ارتش این کشور را گزارش دهد.

گزارش‌های منتشره طی 13 سال گذشته، رشد روزافزونی را در آمار تجاوزهای صورت گرفته در ارتش آمریکا نشان می‌دهد: در سال 2005 بازرسان جرایم نظامی 2374 مورد ادعانامه در مورد آزار و اذیت جنسی دریافت کردند که مربوط به اعضای نظامی ارتش آمریکا در سراسر جهان بود. این رقم نسبت به سال 2004 چهار درصد افزایش نشان می‌داد. آمار سال 2004 نیز نسبت به سال 2003 بیست و پنج درصد افزایش داشت. با این حساب در طی دو سال 65 درصد افزایش رخ داده بود. در سال 2009 این آمار در پرشی ناگهانی به 3300 مورد افزایش یافت و بعدها اعلام شد که یک زن از هر سه زن شاغل در ارتش آمریکا به نوعی در معرض تجاوز جنسی است!

از دشمن داخلی تا جنگ نامرئی

در سال 2007 دو روزنامه‌نگار به نام‌های پاسکال بورگاش و مرسدس گالگو در طی مسافرتی به عراق با زنان نظامی شاغل در ارتش آمریکا مصاحبه کرده و از شنیدن ماجراهای مربوط به فرهنگ تجاوز در ارتش شوکه شدند. این دو روزنامه‌نگار با 4 سرباز زن در عراق مواجه شدند که به کرات از سوی همرزمان خود مورد تجاوز جنسی قرار گرفته بودند. حاصل کار این روزنامه‌نگاران به صورت یک فیلم مستند به نام (تجاوز با سلسله مراتب: دشمن داخلی) در فستیوال فیلم مستقل نیویورک به نمایش در آمد. یکی از این چهار زن چند هفته بعد از تجاوز در خوابگاه خود به قتل رسیده بود.

مستند دیگری که در اوایل سال 2012 در این مورد در آمریکا به اکران عمومی درآمد جنگ نامرئی « «The Invisible Warبود. کربی دایک (Kirby Dick) کارگردان این مجموعه، که سابقه ساختن فیلم مستندی در مورد تجاوز جنسی در کلیسای کاتولیک را در کارنامه دارد، در این فیلم نشان می‌دهد که تجاوز جنسی در تمامی نیروهای ارتش آمریکا اعم از دریایی، گاردهای مرزی، هوایی و دیگر نیروها روی می‌دهد.

جسیکا کنیون، عضو ارتش آمریکا که در حین عملیات، توسط دو همکار خود مورد تجاوز قرار گرفته و باردار شده بود در گفتگو با مشرق به سوالات خبرنگار ما پاسخ داد که در ادامه پاسخ او به دو سوال را ملاحظه می‌کنید:

آیا چنین برخوردی با زنان در ارتش آمریکا زیاد اتفاق می‌افتد؟ کسی به شما هشدار نداد که ورود به ارتش چنین خطراتی هم دارد؟

این مسائل درباره زنان در ارتش آمریکا همیشه وجود داشته است و طرز تفکر غالب در ارتش شاید هفتاد سال و حتی بیش‌تر است که تغییر نکرده است. سکس‌گرایی و بی‌مسئولیتی در ارتش فضایی ایجاد کرده که زنان در آن پایین‌تر از مردان تلقی می‌شوند. زنی که وارد ارتش می‌شود احتمال تجاوز و حمله جنسی به وی بیش از دو برابر می‌شود.

زنانی که به کشورهای دیگر یا حتی مناطق دوردست آمریکا نظیر آلاسکا اعزام می‌شوند علاوه بر دشواری‌های محیط و زندگی به عنوان سرباز، از نبود تأسیسات ایمن پزشکی و درمانی هم رنج مضاعفی می‌برند. ارتش آمریکا عملاً از زنانی که به این ارتش می‌پیوندند می‌خواهد سلامتی و حقوق خود را در همه حال کاملاً نادیده بگیرند.

اخباری منتشر شده درباره این‌که قربانیان تجاوز جنسی در ارتش آمریکا به "کمیسیون حقوق بشر" آمریکا شکایت کرده‌اند. آیا شما هم در این امر مشارکت دارید؟ و چرا؟

بله. من هم یکی از شاکیان این پرونده هستم. حدود 100 نفر در این پرونده شاکی هستند که برخی نام خود را فاش نکرده‌اند چون هنوز در ارتش خدمت می‌کنند. بنابراین چند صد نفر در این پرونده حضور دارند. در پرونده ماه ژانویه اعضای ارتش ادعا کردند که دولت آمریکا در مورد سربازان ارتش خود به وظایفش تحت عنوان قانون بین‌المللی حقوق بشر عمل نکرده است. به عقیده من این موضوع از آن جهت در بحث حقوق بشر اهمیت دارد که وقتی افراد چه زن و چه مرد به ارتش می‌پیوندند، انتظار ندارند که با این‌گونه اتفاقات روبه‌رو شوند. این در واقع یک سیاست است نه صرفاً یک موضوع جنسی.

سربازان مرد و سکوتی سنگین‌تر

تجاوز جنسی در ارتش آمریکا صرفا متوجه زنان نبوده و سربازان مرد نیز از این خطر در امان نیستند. اما طبق آمارهای اداره پیشگیری از جرایم جنسی در ارتش آمریکا 79 درصد زنان و 78 درصد مردانی که در ارتش آمریکا مورد تجاوز قرار می‌گیرند این موضوع را افشا نکرده و از پیگیری قانونی موضوع صرف نظر می‌کنند. تنها یک نفر از 5 زن نظامی آمریکایی و یک نفر از 15 مرد نظامی زمانی که توسط نظامیان دیگر آمریکایی مورد خشونت جنسی قرار گرفته‌اند، گزارش آن را به مقامات بالاتر خود داده‌اند.

بر اساس آمار سازمان امور نظامیان سابق آمریکا (U.S. Department of Veterans Affairs) بیش از نصف سربازان مذکری که در تست‌های روان‌شناسی شرکت کرده‌اند علایم مثبتی در مورد بیماری روانی "آسیب روحی جنسی نظامی" نشان می‌دهند.

بر اساس برداشت کلی از دکترین فرس(FERES)، هرگونه «آسیب» وارد شده به سربازان ارتش توسط «سایر سربازان ارتش» نیز نمی‌تواند دلیلی برای شکایت از دولت باشد. و این آسیب‌ها شامل تجاوز و خشونت جنسی هم می‌شود.

حال این سوال مطرح می‌شود که آیا ارتش آمریکا برای شکستن عزت و شخصیت انسانی سربازان و از بین بردن هرگونه حس مقاومت و پرسشگری و در نتیجه انقیاد کامل در برابر دستور کشتار و تجاوز به زنان و کودکان کشورهای دیگر و ارتکاب انواع جنایت‌ها، تجاوز جنسی به سربازان خود را در دستور کار خود قرار داده است؟

در اوایل سال 2014 وزارت دفاع آمریکا از اندیشکده رند (RAND) خواست تا ندرباره حملات، آزارها و تبعیضات جنسی در ارتش آمریکا تحقیق کند. موسسه رند نیز در این ارزیابی یکی بزرگترین جوامع آماری در نوع خود را گردآورد: تقریبا 560 هزار نفر برای شرکت در این تحقیق دعوت شدند و 170 هزار نفر این ارزیابی را به اتمام رساندند. با اینکه دو سال از آغاز ارزیابی اخیر اندیشکده رند می‌گذرد، نتایج این تحقیقات هنوز منتشر نشده است.

دانشگاه؛ محل تحصیل یا جایی برای تجاوز؟

اگرچه موضوع آزار جنسی در دفاتر و دانشگاه‌های مختلف آمریکا، اخیراً توجه بسیاری از مقامات آمریکایی را به خود جلب کرده است، اما این معضل سال‌ها وجود داشته است. بسیاری از دانشجویان در طول دوره دانشجویی و اغلب در سال اول تحصیل خود به نوعی با آزار جنسی مواجه می‌شوند.

اخیراً وزارت آموزش و پرورش آمریکا لیست پنجاه و پنج دانشگاه را منتشر کرد که در حال حاضر، در آن‌ها تحقیقات درباره آزار جنسی و برخورد نامناسب مسئولین با شکایت دانشجویان در این‌باره، جریان دارد. این در حالی است که از هر پنج دانشجوی دختر در دانشگاه‌های آمریکا، یک نفر مورد سوء قصد یا آزار جنسی قرار گرفته است. حتی برخی آمارها از تجاوز به یک سوم دانشجویان دختر در دانشگاه‌های خبر می‌دهند.

آماری که در خصوص آزار جنسی در دانشگاه‌های آمریکایی منتشر می‌شود باورکردنی نیست. این آمار منحصر به دانشجویان دختر نیز نمی‌شود. 62 درصد از دانشجویان دختر و 61 درصد از دانشجویان پسر در آمریکا تا کنون گزارش داده‌اند که مورد تجاوز جنسی قرار گرفته‌اند. این آمار بی‌شک شامل افرادی نمی‌شود که مورد آزار قرار گرفته، اما از گزارش این موضوع خودداری کرده‌اند. 39 درصد از این دانشجویان می‌گویند در خوابگاه‌های دانشجویی مورد سوء استفاده جنسی قرار گرفته‌اند. دست‌کم 35 درصد از دانشجویان آمریکایی که مورد آزار جنسی قرار می‌گیرند، در این‌باره با هیچ‌کس حرفی نمی‌زنند.

بسیاری از افرادی که در اعتراض به موضوع آزار جنسی دانشجویان صحبتی کرده‌اند، وادار به سکوت شده و حتی "دردسرساز" توصیف شده‌اند. دلیلش هم این است که دانشگاه‌ها مطرح شدن تجاوز جنسی را لکه ننگی برای خود می‌دانند. اما ما می‌دانیم که از هر 5 دختر، یک نفر در دانشگاه مورد تجاوز جنسی قرار می‌گیرد. این اتفاقات همین الان هم می‌افتد و در آینده هم خواهد افتاد.

وقتی افرادی که مورد آزار جنسی قرار گرفته‌اند با بی‌خیالی مسئولین دانشگاه مواجه می‌شوند، اغلب تصور می‌کنند که شاید ما به این موضوع بیش از حد حساس شده‌ایم و واکنشی که نشان می‌دهیم خارج از چارچوب معمول است.

دیوید لیزاک خاطرنشان می‌کند: "در چهارسال زندگی دانشگاهی، هر کدام از این متجاوزین زنجیره‌ای به‌طور متوسط مسئول 6 فقره تجاوز هستند. همه مجرمان جنسی یاد می‌گیرند چطور افراد آسیب‌پذیر را شناسایی کنند. به‌عنوان مثال در دانشگاه‌ها افراد آسیب‌پذیر، کم‌سن‌وسال‌ترین افراد یعنی غالبا جدیدالورودها هستند. شکایات قربانیان در غالب اوقات، به خوبی بررسی نمی‌شود و این کار روندی طولانی دارد."

تیم فوتبال آمریکایی دانشگاه کاتولیک "نوتردام" شهره خاص و عام است. 50 هزار دانشجو این‌ دانشگاه درس می‌خوانند. شهریه دانشگاه نیز بالغ بر 60 هزار دلار در سال است.

به‌دلیل اهمیت فوتبال برای دانشگاه، رسم و رسومات خاصی نیز به‌وجود آمده است و بیش‌تر دختران علاقه دارند به‌عنوان تشویق‌کننده تیم‌ها فعالیت کنند. مورخ 21 آگوست 2010، "لیزی سیبرگ" نیز مانند بقیه دختران شوق و ذوق دانشگاه را داشت. سال اول دانشگاه را در دانشگاه "سنت مری" که روبه‌روی نوتردام بود، آغاز کرد. وی با دوستش "کیلی" به اولین مسابقه فوتبالش رفت.

خود "لیزی" درباره شرایط دانشگاه می‌گوید که دختران بیش‌تر در زمینه تشویق بازیکنان فعالیت می‌کنند، چراکه این تنها راهی است که می‌توانند با پسران آشنا شوند. پسرها نیز که از این موضوع آگاه هستند، از دختران سوء استفاده می‌کنند. داستان "لیزی" از این قرار بود که بعد از یکی از این مسابقات فوتبال، در اتاق یکی از بازیکنان به‌زور به او تجاوز می‌شود. صبح روز بعد او پیگیر شکایت می‌شود.

بااین‌حال، هیچ‌کس به شکایت "لیزی” رسیدگی نکرد، این‌درحالی‌است‌که دانشگاه‌ها مسئول جرایمی هستند که در حوزه آن‌ها اتفاق می‌افتد. قربانیان، یکی از این دو راه را می‌توانند انتخاب کنند: یا دانشگاه را در جریان قرار دهند و یا به پلیس ایالتی مراجعه کنند. قسمت تأثربرانگیز ماجرا این است که 10 روز پس از این واقعه، "لیزی سیبرگ" به زندگی خود پایان می‌دهد.

بسیاری از شبکه‌های تلویزیونی و کارگردانان مستندساز، بارها و بارها به بحران جنسیتی دانشگاه‌های آمریکا پرداخته‌اند.

بسیاری از جامعه‌شناسان سرعت فروپاشی اجتماعی و فرهنگی جامعه آمریکا را بیشتر از آمار و ارقام اعلام شده می‌دانند. آمریکا که زمانی به عنوان کشور فرصت‌ها معروف بود اکنون در بحران جنسیتی مردم خود غوطه می‌خورد و تاسف‌بارتر آنکه سردمداران دولت آمریکا نه تنها تلاش خاصی برای رفع آن نمی‌کنند که تلاش‌های اندک صورت‌گرفته نیز راه به جایی نمی‌برد.