البته نوع دیگری از این نگارش در دوران اخیر به صورت نوشتن با اسپری روی دیوار و نیز شعارنویسی روی دیوارها مشاهده میشود، اما آنچه در اینجا مورد نظر ماست، نوشتههای یادگاری است که در یادمانهای دوران دفاع مقدس بر جای مانده است.
انسانهای غارنشین برای انتقال مفاهیم مد نظرشان از حکاکی بر روی دیواره غارها بهره میبردند و آن هم به این علت بود که تنها وسیله انتقال پیام همان شیوه حکاکی بود ولی امروز که انواع مختلف وسایل ارتباطی در جامعه وجود دارد، نوشتن یادگاری بر پیکره دیوار اماکنی که بیانگر بخشی از تاریخ پر افتخار کشورمان است، نوعی بدسلیقگی و شاید کجاندیشی است که موجب تخریب این اماکن شده و چهره زشتی از این مکانها را نشان میدهد.
به عنوان مثال یکی از اماکنی که بیانگر بخشی از تاریخ پر افتخار کشورمان است، یادمان شهدای شلمچه است؛ یادمانی که هر ساله در روزهای منتهی به پایان سال پذیرای تعداد بسیاری از زائران سرزمینهای حماسه و جهاد در قالب راهیان نور بوده و است.
این یادمان که بعد از سفر رهبر معظم انقلاب اسلامی در 8 مهر ماه 1378 به مشهد شهیدان شلمچه و بنا به دستور ایشان، طراحی و ساخته شده، در ایام راهیان نور محلی است که زائران بسیار زیادی به این منطقه سفر میکنند، لذا میتوان آن را یکی از یادمانهای مهم دفاع مقدس دانست که به ثبت ملی هم رسیده است.
ولی با اینکه عاشقان سال های حماسه و جهاد و یادگاران دوران دفاع مقدس هر یک به نوعی علقه و علاقهای خاص به این یادمان دارند، با این حال علاقه زائران باعث نشده که برخی افراد بر پیکره یادمان شهدای شلمچه یادگاری از خود بر جای نگذارند و حتی این یادگارینویسی را میتوان بر روی نقشه عملیاتی کربلای پنج که در داخل یادمان شهدای گمنام شلمچه قرار دارد نیز مشاهده کرد.
اینکه چه نوع افرادی و با چه ویژگیهای شخصیتی اقدام به نگارش یادگاری بر دیواره چنین اماکنی میکنند جای بحث دیگری است، اما باید اذعان داشت که سالانه میلیونها تومان از سرمایههای کشور بابت پاکسازی و ترمیم خسارات وارده بر اثر اینگونه اقدامات هزینه میشود.
پس ضروری است از امسال برنامهریزان اعزام کاروانهای راهیان نور به زائران چنین مناطقی این نکته را گوشزد و یادآوری کنند که از تکرار اقداماتی مشابه به شدت پرهیز کنند تا هزینههایی که قرار است بابت پاکسازی آثار یادگارینویسیها خرج شود برای سایر امور اختصاص یابد.