پنج شنبه گذشته بود که در بازار تهران، تعدادی از زنان و کودکانی را دیدم که به فاصله چند متری از یکدیگر روی زمین نشسته و کارت شناسایی خود را به همراه برگه ای جلوی پایشان گذاشته بودند. روی این برگه ها که همه آنها متن و فونت مشابهی نیز داشت، نوشته شده بود: «من آواره سوری هستم، از شما مسلمانان تقاضای کمک دارم» . واکنش مردم نسبت به آنها طوری بود که نمی دانستند به آن نوشته اعتماد کنند یا نه؟ عده ای به آنها پول می دادند و عده ای دیگر پس از خواندن برگه از آنجا دور می شدند؛ طوری که انگار به این نوشته ها اعتمادی نداشتند. البته این روش نشستن در بازار و این نحوه درخواست کمک سوالاتی را در ذهن هر کسی به وجود خواهد آورد. که آیا آنها واقعا جز آوارگان سوری هستند؟ در حالی که آوارگان سوری به دلیل نداشتن مرز مشترک با ایران به سختی می توانند از راه عراق یا ترکیه به اینجا بیایند!