به گزارش مشرق، ساعت‌های هوشمند این روزها طرفداران زیادی پیدا کرده و به همین دلیل مدل‌های زیادی توسط برندهای بازار عرضه شده است؛ اما شاید برایتان جالب باشد که بدانید اولین نمونه این نوع ساعت‌ها چه زمانی وارد بازار شد. محصولی که امروزه بر دستان شما بسته شده است، حاصل کارهای تحقیقاتی است که سال‌هایی دور بر روی این گجت انجام شده است. اولین تلاش‌ها برای افزودن توانایی هایی خاص به ساعت‌های مچی، به اوایل دهه 80 میلادی باز می‌گردد. با این که در آن زمان، این نوع ساعت‌ها به زیبایی محصولات کنونی بازار نظیر ساعت هوشمند اپل نبودند ولی در نوع خود جذاب و خاص به شمار می‌رفتند.
باز می‌گردیم به سال 1983، زمانی که برای اولین بار کمپانی قدیمی Seiko اولین ساعت دیجیتالی خود را با نام Data-2000 وارد بازار کرد. اولین ویژگی ساعت‌های دیجیتال در آن زمان، ذخیره یادداشت در حافظه داخلی آن‌ها بود. حافظه آن محصول، توانایی ذخیره سازی تا 2000 کارکتر را داشت. با این که این میزان هم اکنون بسیار ناچیز به شمار می‌رود، اما در آن زمان برای ذخیره سازی یک متن ضروری، شماره تلفن دوستان و یا حتی ذخیره زمان یک قرار مهم بسیار کاربرد داشت. این متون توسط دستورات صوتی ذخیره می‌شد.
در سال 1984، کمپانی سیکو این بار مدل RC-1000 را روانه بازار نمود. این مدل ظاهری شبیه به یک کامپیوتر کوچک داشت که به راحتی اجازه می‌داد با شنیدن صدای ما، متن مورد نظر را ثبت کند. در آن زمان این ساعت می‌توانست توسط یک سیم با کامپیوتر Apple II یا IBM PC ارتباط برقرار کند. ده سال بعد، Timex Datalink وارد بازار شد. این محصول با همکاری ویژه کمپانی مایکروسافت عرضه شده و جایگزینی برای PDAها به شمار می‌رفت. این ساعت می‌توانست تا 150 مخاطب (Contact) را ذخیره ساخته و اطلاعات مورد نیاز خود را از کامپیوتر دریافت کند.
در سال 2001، IBM WatchPad با امکاناتی بسیار پیشرفته‌تر از ساعت‌های موجود تا آن زمان تولید و به بازار عرضه شد. این ساعت از یک صفحه نمایش با وضوح 320 در 240 پیکسل استفاده کرده و یک پردازنده 74 مگاهرتزی داشت! این ساعت از 8 مگابایت رم بهره برده و سیستم عامل آن لینوکس بود که نرم‌افزارهای خاصی را بر روی خود به صورت پیش‌فرض داشت.
این ساعت IBM، از بلوتوث نیز بهره برده و برای امنیت بیشتر مجهز به یک حسگر اثر انگشت نیز شده بود! در سال 2004، مایکروسافت با یک ساعت دیگر به دنیای تکنولوژی بازگشت. این ساعت با نام SPOT شناخته شده که در زمان عرضه بسیار پیشرفته به شمار می‌رفت. این گجت پوشیدنی می‌توانست به صورت بی‌سیم به شبکه MSN Direct Network متصل شده و اطلاعاتی نظیر اخبار، پیش‌بینی‌های هواشناسی، به‌روزرسانی‌های نرم افزاری و مسایلی از این قبیل را دریافت کند.
اما Spot مایکروسافت معایبی نیز داشت. یکی از این موارد، قیمت بالایش بود که باعث شد ظرف چند سال خط تولید آن به کل متوقف شود. بله این ساعت‌های هوشمند، پدربزرگ‌ها و مادر بزرگ‌های اسمارت واچهای امروز بازار هستند. آن‌ها در زمان خود نتوانستند تحول عظیمی در صنعت موبایل ایجاد کنند، این موضوع دلایل زیادی می‌تواند داشته باشد. شاید به این دلیل که آن‌ها جلوتر از زمان خود بودند، شاید به این دلیل که دارای امکانات محدودی بودند و نهایتا شاید به دلیل اینکه آن‌ها محصولاتی بودند که چندان با نیازهای آن روزهای جامعه همخوانی نداشتند!
اما باید پذیرفت که این محصولات، راه را برای اسمارت واچهای امروز باز کردند و نیمی از مسیر را طی نمودند. به همین دلیل است که امروز می‌توانیم به راحتی یک ساعت هوشمند اندرویدی یا محصول جدید اپل را به دستان خود بسته و با آن موزیک گوش دهیم، یا ضربان قلب خود را بیازماییم و حتی به تماس‌ها و پیامک‌ها به راحتی پاسخ دهیم!
منبع: آی‌تی‌رسان
باز می‌گردیم به سال 1983، زمانی که برای اولین بار کمپانی قدیمی Seiko اولین ساعت دیجیتالی خود را با نام Data-2000 وارد بازار کرد. اولین ویژگی ساعت‌های دیجیتال در آن زمان، ذخیره یادداشت در حافظه داخلی آن‌ها بود. حافظه آن محصول، توانایی ذخیره سازی تا 2000 کارکتر را داشت. با این که این میزان هم اکنون بسیار ناچیز به شمار می‌رود، اما در آن زمان برای ذخیره سازی یک متن ضروری، شماره تلفن دوستان و یا حتی ذخیره زمان یک قرار مهم بسیار کاربرد داشت. این متون توسط دستورات صوتی ذخیره می‌شد.
در سال 1984، کمپانی سیکو این بار مدل RC-1000 را روانه بازار نمود. این مدل ظاهری شبیه به یک کامپیوتر کوچک داشت که به راحتی اجازه می‌داد با شنیدن صدای ما، متن مورد نظر را ثبت کند. در آن زمان این ساعت می‌توانست توسط یک سیم با کامپیوتر Apple II یا IBM PC ارتباط برقرار کند. ده سال بعد، Timex Datalink وارد بازار شد. این محصول با همکاری ویژه کمپانی مایکروسافت عرضه شده و جایگزینی برای PDAها به شمار می‌رفت. این ساعت می‌توانست تا 150 مخاطب (Contact) را ذخیره ساخته و اطلاعات مورد نیاز خود را از کامپیوتر دریافت کند.
در سال 2001، IBM WatchPad با امکاناتی بسیار پیشرفته‌تر از ساعت‌های موجود تا آن زمان تولید و به بازار عرضه شد. این ساعت از یک صفحه نمایش با وضوح 320 در 240 پیکسل استفاده کرده و یک پردازنده 74 مگاهرتزی داشت! این ساعت از 8 مگابایت رم بهره برده و سیستم عامل آن لینوکس بود که نرم‌افزارهای خاصی را بر روی خود به صورت پیش‌فرض داشت.
این ساعت IBM، از بلوتوث نیز بهره برده و برای امنیت بیشتر مجهز به یک حسگر اثر انگشت نیز شده بود! در سال 2004، مایکروسافت با یک ساعت دیگر به دنیای تکنولوژی بازگشت. این ساعت با نام SPOT شناخته شده که در زمان عرضه بسیار پیشرفته به شمار می‌رفت. این گجت پوشیدنی می‌توانست به صورت بی‌سیم به شبکه MSN Direct Network متصل شده و اطلاعاتی نظیر اخبار، پیش‌بینی‌های هواشناسی، به‌روزرسانی‌های نرم افزاری و مسایلی از این قبیل را دریافت کند.
اما Spot مایکروسافت معایبی نیز داشت. یکی از این موارد، قیمت بالایش بود که باعث شد ظرف چند سال خط تولید آن به کل متوقف شود. بله این ساعت‌های هوشمند، پدربزرگ‌ها و مادر بزرگ‌های اسمارت واچهای امروز بازار هستند. آن‌ها در زمان خود نتوانستند تحول عظیمی در صنعت موبایل ایجاد کنند، این موضوع دلایل زیادی می‌تواند داشته باشد. شاید به این دلیل که آن‌ها جلوتر از زمان خود بودند، شاید به این دلیل که دارای امکانات محدودی بودند و نهایتا شاید به دلیل اینکه آن‌ها محصولاتی بودند که چندان با نیازهای آن روزهای جامعه همخوانی نداشتند!
اما باید پذیرفت که این محصولات، راه را برای اسمارت واچهای امروز باز کردند و نیمی از مسیر را طی نمودند. به همین دلیل است که امروز می‌توانیم به راحتی یک ساعت هوشمند اندرویدی یا محصول جدید اپل را به دستان خود بسته و با آن موزیک گوش دهیم، یا ضربان قلب خود را بیازماییم و حتی به تماس‌ها و پیامک‌ها به راحتی پاسخ دهیم!
منبع: آی‌تی‌رسان