به گزارش مشرق، با افول قیمت نفت در چند سال اخیر، برخی از تیم‌های وابسته به وزارت نفت هم با بحران اقتصادی مواجه شدند؛ تیم‌هایی که تا بیش از آن همواره بودجه مناسبی داشتند و تیمی مانند نفت تهران هم توانسته بود در چند سال اخیر روند رو به رشدی را طی کند.
نفت تهران از سال 89 در بالاترین سطح فوتبال ایران حضور دارد و تا سال گذشته یکی از خوش قول‌ترین باشگاه‌های ایران در زمینه پرداخت مطالبات بازیکنانش بود.
قصه این فصل نفت متفاوت بود و پس از مشکلات فراوان امسال، روز گذشته و پس از شکست مقابل سپاهان، بازیکن همیشه آرام نفت، کاسه صبرش لبریز شد و زبان به انتقاد گشود و گفت: مسوولان نفت شرم کنند؛ پنج ماه است که یک ریال هم نگرفته‌ایم. فقط دعا می کنیم این سه بازی هم بگذرد.
اعتراضات امیری از جایی آغاز شد که این تیم به شیوه تیم‌های قدیمی، بدون اردو راهی مسابقات می‌شود و حتی باشگاه دیگر پولی برای تغذیه بازیکنانش هم ندارد. با وجود مشکلات نفت، سوال جدی که از منصور قنبرزاده مطرح می‌شود این است که چطور مدیری که قادر به حل مشکلات باشگاه کوچکش نیست می‌خواهد مسوولیت هدایت و دفاع از حقوق تمام لیگ‌های فوتبال ایران را برعهده بگیرد؟
منصور قنبرزاده و محمود اسلامیان نایب رییس دوم دو گزینه نامزدهای ریاست فدراسیون فوتبال هستند که در آینده اگر مجمع به یکی از آنها رای دهد، رییس سازمان لیگ فوتبال ایران خواهند بود. شاید قنبرزاده به واسطه حضور چند ساله‌اش در فوتبال بهتر از هر کسی قوانین فوتبال را بداند اما حفظ کردن قوانین، منجر به حل مشکلات می‌شود؟ اسلامیان هم شاید خارج از فوتبال مدیر موفقی باشد اما با این همه مشغله ذهنی آیا می‌تواند سازمان لیگ فوتبال ایران را هم اداره کند؟
درباره قنبرزاده چطور می‌توانیم به فردی که نمی‌تواند مشکلات باشگاهش را حل کند امیدوار باشیم تا یکی از بزرگترین دغدغه‌های فوتبال یعنی دریافت حق پخش را در صورت حضورش در راس سازمان لیگ مطالبه کند.
درباره اسلامیان هم چگونه می‌توان توقع داشت که برای لیگ فوتبال ایران وقت بگذارد زمانی که برای صندوق بازنشستگی کشوری و سایر امور، تمام مدت وقت می‌گذارد. اسلامیان در مدت حضور یک و نیم ساله‌اش در فدراسیون فوتبال تاثیر روشنی در مدیریت فوتبال و مشکلات عدیده مالی این فدراسیون نداشته و مشخص نیست با این وضعیت سازمان لیگ که سرنوشت تمام تیم‌های لیگ‌های کشور را در دست دارد با این دو گزینه چه آینده‌ای خواهد داشت.
پست نامزدی نایب رییسی دوم فدراسیون فوتبال به دلیل حساسیت‌ها و اهمیت سازمان لیگ می‌تواند محل نگرانی بسیاری برای فوتبال باشد، امید است هر اتفاقی که برای ریاست فدراسیون در انتخابات 18 اردیبهشت می‌افتد سرنوشت ریاست سازمان لیگ در این همهمه گم نشود، چرا که قنبرزاده و اسلامیان هر دو نگرانی‌هایی را به همراه دارند که براساس آن شاید نتوان به هیچ یک از آنها برای رفع مشکلات کنونی و یا تحول در وضعیت حال سازمان لیگ دل بست.
نفت تهران از سال 89 در بالاترین سطح فوتبال ایران حضور دارد و تا سال گذشته یکی از خوش قول‌ترین باشگاه‌های ایران در زمینه پرداخت مطالبات بازیکنانش بود.
قصه این فصل نفت متفاوت بود و پس از مشکلات فراوان امسال، روز گذشته و پس از شکست مقابل سپاهان، بازیکن همیشه آرام نفت، کاسه صبرش لبریز شد و زبان به انتقاد گشود و گفت: مسوولان نفت شرم کنند؛ پنج ماه است که یک ریال هم نگرفته‌ایم. فقط دعا می کنیم این سه بازی هم بگذرد.
اعتراضات امیری از جایی آغاز شد که این تیم به شیوه تیم‌های قدیمی، بدون اردو راهی مسابقات می‌شود و حتی باشگاه دیگر پولی برای تغذیه بازیکنانش هم ندارد. با وجود مشکلات نفت، سوال جدی که از منصور قنبرزاده مطرح می‌شود این است که چطور مدیری که قادر به حل مشکلات باشگاه کوچکش نیست می‌خواهد مسوولیت هدایت و دفاع از حقوق تمام لیگ‌های فوتبال ایران را برعهده بگیرد؟
منصور قنبرزاده و محمود اسلامیان نایب رییس دوم دو گزینه نامزدهای ریاست فدراسیون فوتبال هستند که در آینده اگر مجمع به یکی از آنها رای دهد، رییس سازمان لیگ فوتبال ایران خواهند بود. شاید قنبرزاده به واسطه حضور چند ساله‌اش در فوتبال بهتر از هر کسی قوانین فوتبال را بداند اما حفظ کردن قوانین، منجر به حل مشکلات می‌شود؟ اسلامیان هم شاید خارج از فوتبال مدیر موفقی باشد اما با این همه مشغله ذهنی آیا می‌تواند سازمان لیگ فوتبال ایران را هم اداره کند؟
درباره قنبرزاده چطور می‌توانیم به فردی که نمی‌تواند مشکلات باشگاهش را حل کند امیدوار باشیم تا یکی از بزرگترین دغدغه‌های فوتبال یعنی دریافت حق پخش را در صورت حضورش در راس سازمان لیگ مطالبه کند.
درباره اسلامیان هم چگونه می‌توان توقع داشت که برای لیگ فوتبال ایران وقت بگذارد زمانی که برای صندوق بازنشستگی کشوری و سایر امور، تمام مدت وقت می‌گذارد. اسلامیان در مدت حضور یک و نیم ساله‌اش در فدراسیون فوتبال تاثیر روشنی در مدیریت فوتبال و مشکلات عدیده مالی این فدراسیون نداشته و مشخص نیست با این وضعیت سازمان لیگ که سرنوشت تمام تیم‌های لیگ‌های کشور را در دست دارد با این دو گزینه چه آینده‌ای خواهد داشت.
پست نامزدی نایب رییسی دوم فدراسیون فوتبال به دلیل حساسیت‌ها و اهمیت سازمان لیگ می‌تواند محل نگرانی بسیاری برای فوتبال باشد، امید است هر اتفاقی که برای ریاست فدراسیون در انتخابات 18 اردیبهشت می‌افتد سرنوشت ریاست سازمان لیگ در این همهمه گم نشود، چرا که قنبرزاده و اسلامیان هر دو نگرانی‌هایی را به همراه دارند که براساس آن شاید نتوان به هیچ یک از آنها برای رفع مشکلات کنونی و یا تحول در وضعیت حال سازمان لیگ دل بست.