به گزارش مشرق، رقابتهای قهرمانی آسیا با حضور ۲۳۹ تکواندوکار از ۳۸ کشور به مدت سه روز به میزبانی فیلیپین در مانیل برگزار شد و تیم ملی کشورمان عنوان قهرمانی را با سه مدال طلا ،دو نقره و کسب ۵۶ امتیازبالاتر از همه رقبا عنوان نخست را کسب کرد.
تیمی که دو سال قبل با چهره های سرشناسی چون کرمی، نصر، عاشورزاده، اسبقی و خدابخشی عنوان نخست را کسب کرده بود، این بار با چهره های جوان و گمنامی چون هادی پور ، میرهاشم حسینی ، علیرضا علیاری ، ابوالفضل یعقوبی، سعید رجبی و پوریاعرفانیان و کادر فنی متفاوت تنها با یک برنز کمتر نسبت به دوره قبل همان عنوان را تکرار کرد.
این قهرمانی از چند بخش حائز اهمیت است که مهمترین نکته آن جوانگرایی در لیگ برتر است. سال گذشته رقابتهای لیگ برتر با حضور کمرنگ ملی پوشان سرشناس و عنوان دار برگزار شد. ولی این غیبت باعث نشد تا سطح فنی رقابتها تحت تاثیر قرار گیرد. مربیان جوان و جسور با میدان به جوانان و بعضا نوجوانان با آتیه غیبت چهره های نامی را جبران کرده و شاهد رقابتهای جذاب و دیدنی بودیم.
میدان دادن به جوانان از لیگ به تیم ملی هم رسید. آنجا که طبق پیش بینی ها و البته با سیاست پروژه ای استفاده از مربیان، هدایت تیم ملی به مربیان تیم های اول و دوم لیگ سپرده شد. خلیفه و خانلرخانی امتحان خود را در لیگ پس داده بودند و با میدان دادن به جوانان و البته با برگزاری رقابتهای انتخابی های شفاف بهترین و شایسته ترین ها را به مانیل برده و مزد جسارت خود را نیز گرفتند.
پیش از این هم گفته بودیم و تکرار می کنیم که کمتر کسی فکر می کرد این تیم جوان عنوان قهرمانی را از آن خود کند. تیمی که میانگین سنی ۱۹ را دارد و تمامی نفرات آن اولین حضور آسیایی خود را تجربه می کرد چگونه بر بام آسیا ایستاد؟ تیمی که نه رئیس سازمان تیم های ملی را با خود همراه داشت و نه روابط عمومی فدراسیونش بهای لازم را به آن داد. گو اینکه بعد از این قهرمانی خیلی ها مدعی آن شدند!!
بردن تیمی با چند جوان که به زعم برخی ها، یکی دوتای آنها اصلا به درد تکواندو نمی خورند، به این مسابقات مهم و با اهمیت جسارت و بلندپروازی خاصی را طلب می کند. به گواه تمام این دلایل باید از این قهرمانی به عنوان یک شاهکار از با آتیه های تکواندو ایران نام برد.
به هر حال تکواندو ایران در بخش مردان یک بار دیگر قدرت واقعی خود را به رخ رقبا کشید. مربیان تیم ملی میدان دادن به جوانان یکبار دیکر ثابت کردند که این تکواندو از ستاره ها خالی نخواهد شد.
هر چه مردان با آتیه در این مسابقات خوش درخشیدند ، تیم بانوان در حد انتظار ظاهر نشد و با یک نقره کمتر از دوره قبل به عنوان هفتمی دست پیدا کرد. هر چند کمرانی تیم جوانی را در اختیار داشت و از تیم دوره قبل تنها شکرانه ایزدی را در تیم داشت ثبت چنین نتیجه ای قابل قبول نیست.
تیم شش نفره بانوان در این مسابقات تنها ۱۴ امتیاز کسب کرده و بدون شک نمی توان از آن به عنوان یک موفقیت نام برد. با وجود این نتایج ضعیف متاسفانه در اقدامی غیر منطقی ، مینومداح از هدایت کیمیا علیزاده برای المپیک کنار گذاشته می شود تا مربی تیمی که در آسیا نتایج ضعیفی کسب کرده راهی ریو شود.
در پایان باید عنوان داشت که در چنین شرایطی ورزش دوستان مترصد آغاز بازیهای المپیک هستند تا شاهد درخشش ستاره های خود روی «شی هاپ چانگ» ریو باشند. عاشورزاده ، خدابخش ، مردانی و حتی علیزاده این شرایط را دارند که بتوانند در ریو به مدال طلا دست پیدا کنند و با روندی خوبی که تیم ملی طی می کند رسیدن به این مدالهای با ارزش دور از دسترس نیست.
تیمی که دو سال قبل با چهره های سرشناسی چون کرمی، نصر، عاشورزاده، اسبقی و خدابخشی عنوان نخست را کسب کرده بود، این بار با چهره های جوان و گمنامی چون هادی پور ، میرهاشم حسینی ، علیرضا علیاری ، ابوالفضل یعقوبی، سعید رجبی و پوریاعرفانیان و کادر فنی متفاوت تنها با یک برنز کمتر نسبت به دوره قبل همان عنوان را تکرار کرد.
این قهرمانی از چند بخش حائز اهمیت است که مهمترین نکته آن جوانگرایی در لیگ برتر است. سال گذشته رقابتهای لیگ برتر با حضور کمرنگ ملی پوشان سرشناس و عنوان دار برگزار شد. ولی این غیبت باعث نشد تا سطح فنی رقابتها تحت تاثیر قرار گیرد. مربیان جوان و جسور با میدان به جوانان و بعضا نوجوانان با آتیه غیبت چهره های نامی را جبران کرده و شاهد رقابتهای جذاب و دیدنی بودیم.
میدان دادن به جوانان از لیگ به تیم ملی هم رسید. آنجا که طبق پیش بینی ها و البته با سیاست پروژه ای استفاده از مربیان، هدایت تیم ملی به مربیان تیم های اول و دوم لیگ سپرده شد. خلیفه و خانلرخانی امتحان خود را در لیگ پس داده بودند و با میدان دادن به جوانان و البته با برگزاری رقابتهای انتخابی های شفاف بهترین و شایسته ترین ها را به مانیل برده و مزد جسارت خود را نیز گرفتند.
پیش از این هم گفته بودیم و تکرار می کنیم که کمتر کسی فکر می کرد این تیم جوان عنوان قهرمانی را از آن خود کند. تیمی که میانگین سنی ۱۹ را دارد و تمامی نفرات آن اولین حضور آسیایی خود را تجربه می کرد چگونه بر بام آسیا ایستاد؟ تیمی که نه رئیس سازمان تیم های ملی را با خود همراه داشت و نه روابط عمومی فدراسیونش بهای لازم را به آن داد. گو اینکه بعد از این قهرمانی خیلی ها مدعی آن شدند!!
بردن تیمی با چند جوان که به زعم برخی ها، یکی دوتای آنها اصلا به درد تکواندو نمی خورند، به این مسابقات مهم و با اهمیت جسارت و بلندپروازی خاصی را طلب می کند. به گواه تمام این دلایل باید از این قهرمانی به عنوان یک شاهکار از با آتیه های تکواندو ایران نام برد.
به هر حال تکواندو ایران در بخش مردان یک بار دیگر قدرت واقعی خود را به رخ رقبا کشید. مربیان تیم ملی میدان دادن به جوانان یکبار دیکر ثابت کردند که این تکواندو از ستاره ها خالی نخواهد شد.
هر چه مردان با آتیه در این مسابقات خوش درخشیدند ، تیم بانوان در حد انتظار ظاهر نشد و با یک نقره کمتر از دوره قبل به عنوان هفتمی دست پیدا کرد. هر چند کمرانی تیم جوانی را در اختیار داشت و از تیم دوره قبل تنها شکرانه ایزدی را در تیم داشت ثبت چنین نتیجه ای قابل قبول نیست.
تیم شش نفره بانوان در این مسابقات تنها ۱۴ امتیاز کسب کرده و بدون شک نمی توان از آن به عنوان یک موفقیت نام برد. با وجود این نتایج ضعیف متاسفانه در اقدامی غیر منطقی ، مینومداح از هدایت کیمیا علیزاده برای المپیک کنار گذاشته می شود تا مربی تیمی که در آسیا نتایج ضعیفی کسب کرده راهی ریو شود.
در پایان باید عنوان داشت که در چنین شرایطی ورزش دوستان مترصد آغاز بازیهای المپیک هستند تا شاهد درخشش ستاره های خود روی «شی هاپ چانگ» ریو باشند. عاشورزاده ، خدابخش ، مردانی و حتی علیزاده این شرایط را دارند که بتوانند در ریو به مدال طلا دست پیدا کنند و با روندی خوبی که تیم ملی طی می کند رسیدن به این مدالهای با ارزش دور از دسترس نیست.