به گزارش مشرق، خبرگزاری فرانسه روز چهارشنبه می‌نویسد بانک جهانی، در صدد است فقر جهانی را ریشه‌کن کند، اما هنگامی که دامنه این تلاش به نزدیکی مرزهای ایران میرسد، این تلاش‌ها، علی‌رغم رفع تحریم‌ها علیه تهران بعد از اجرایی شدن توافق هسته‌ای، متوقف می‌شوند.
این بانک مستقر در واشنگتن، بعد از سال 2005 که برای تبعیت از تحریم‌های بین‌المللی وضع شده به بهانه برنامه هسته‌ای، تمامی پروژه‌های جدیدش در ایران را متوقف کرد، تمایلی به بازگشت به تهران نداشته است. این سیاست، به نوشته خبرگزاری فرانسه، حتی بعد از رفع تحریم‌ها هم بی‌تغییر باقی مانده است.
«جیم یونگ کیم»، رئیس بانک جهانی در همین ارتباط گفت: «ما وضعیت را بسیار دقیق رصد می‌کنیم. هنوز برنامه خاصی (برای از سرگیری فعالیت در ایران) نداریم.»
به نوشته خبرگزاری فرانسه، مقام‌های ایران از این بانک درخواست کمک نکرده‌اند، اما ریشه این دوری‌گزینی را باید در جایی دیگر جست: در هم‌تنیدگی اقتصاد و ژئوپولتیک و تمایلی که برای اجتناب از آزرده‌خاطر کردن ایالات متحده آمریکا وجود دارد.
خبرگزاری فرانسه می‌نویسد: «آمریکا که بزرگترین سهام‌دار بانک جهانی و اصلی‌ترین حامی «کیم»، رئیس این بانک محسوب می‌شود، پیام‌هایی ضد و نقیض درباره اقدامات قابل قبول در زمینه تجارت با ایران ارسال می‌کند.»
با آنکه بعد از اجرایی شدن برجام تحریم‌های هسته‌ای علیه ایران رفع شده‌اند، تحریم‌های واشنگتن در زمینه‌های دیگری مانند حقوق بشر و تروریسم کماکان پابرجا هستند.
یک سخنگوی وزارت خزانه‌داری آمریکا به خبرگزاری فرانسه گفت: «از لحاظ نظری، این تحریم‌های باقی‌مانده بانک جهانی یا سایر موسسات مالی را از معامله با ایران منع نمی‌کنند.»
وی، علی‌رغم این اضافه کرد که نماینده آمریکا در این بانک با محدودیت‌های دیگری در این زمینه مواجه است.
این مقام آمریکایی که خبرگزاری فرانسه اشاره‌ای به نامش نکرده گفت: «احکام قانونی فعلی از نماینده آمریکا می‌خواهد به وام‌های بانک جهانی به ایران رأی منفی بدهد.»
بانک جهانی روی کاغذ می‌تواند این مشکل را حل کرده و برای کشوری که به دلیل تحریم‌های اقتصادی با افزایش فقر روبرو شده منابع مالی لازم برای پروژه‌های توسعه‌ای در زمینه‌هایی مانند حمل و نقل، انرژی و زیرساخت، در نظر بگیرد.
خبرگزاری فرانسه می‌نویسد: «اما واقعیت این است که دیدن اخم بر چهره قدرت اعظم دنیا و بزرگترین سهام‌دار این بانک، چیزی نیست که بتوان آن را نادیده گرفت.»
جاکوب کرکگارد، کارشناس مسائل اقتصادی: «مطمئناً مرتبط شدن بانک جهانی با ایران متضمن هزینه‌های سیاسی است، چرا که کنگره می‌تواند واکنشی بسیار منفی به این موضوع نشان بدهد.»
این بانک مستقر در واشنگتن، بعد از سال 2005 که برای تبعیت از تحریم‌های بین‌المللی وضع شده به بهانه برنامه هسته‌ای، تمامی پروژه‌های جدیدش در ایران را متوقف کرد، تمایلی به بازگشت به تهران نداشته است. این سیاست، به نوشته خبرگزاری فرانسه، حتی بعد از رفع تحریم‌ها هم بی‌تغییر باقی مانده است.
«جیم یونگ کیم»، رئیس بانک جهانی در همین ارتباط گفت: «ما وضعیت را بسیار دقیق رصد می‌کنیم. هنوز برنامه خاصی (برای از سرگیری فعالیت در ایران) نداریم.»
به نوشته خبرگزاری فرانسه، مقام‌های ایران از این بانک درخواست کمک نکرده‌اند، اما ریشه این دوری‌گزینی را باید در جایی دیگر جست: در هم‌تنیدگی اقتصاد و ژئوپولتیک و تمایلی که برای اجتناب از آزرده‌خاطر کردن ایالات متحده آمریکا وجود دارد.
خبرگزاری فرانسه می‌نویسد: «آمریکا که بزرگترین سهام‌دار بانک جهانی و اصلی‌ترین حامی «کیم»، رئیس این بانک محسوب می‌شود، پیام‌هایی ضد و نقیض درباره اقدامات قابل قبول در زمینه تجارت با ایران ارسال می‌کند.»
با آنکه بعد از اجرایی شدن برجام تحریم‌های هسته‌ای علیه ایران رفع شده‌اند، تحریم‌های واشنگتن در زمینه‌های دیگری مانند حقوق بشر و تروریسم کماکان پابرجا هستند.
یک سخنگوی وزارت خزانه‌داری آمریکا به خبرگزاری فرانسه گفت: «از لحاظ نظری، این تحریم‌های باقی‌مانده بانک جهانی یا سایر موسسات مالی را از معامله با ایران منع نمی‌کنند.»
وی، علی‌رغم این اضافه کرد که نماینده آمریکا در این بانک با محدودیت‌های دیگری در این زمینه مواجه است.
این مقام آمریکایی که خبرگزاری فرانسه اشاره‌ای به نامش نکرده گفت: «احکام قانونی فعلی از نماینده آمریکا می‌خواهد به وام‌های بانک جهانی به ایران رأی منفی بدهد.»
بانک جهانی روی کاغذ می‌تواند این مشکل را حل کرده و برای کشوری که به دلیل تحریم‌های اقتصادی با افزایش فقر روبرو شده منابع مالی لازم برای پروژه‌های توسعه‌ای در زمینه‌هایی مانند حمل و نقل، انرژی و زیرساخت، در نظر بگیرد.
خبرگزاری فرانسه می‌نویسد: «اما واقعیت این است که دیدن اخم بر چهره قدرت اعظم دنیا و بزرگترین سهام‌دار این بانک، چیزی نیست که بتوان آن را نادیده گرفت.»
جاکوب کرکگارد، کارشناس مسائل اقتصادی: «مطمئناً مرتبط شدن بانک جهانی با ایران متضمن هزینه‌های سیاسی است، چرا که کنگره می‌تواند واکنشی بسیار منفی به این موضوع نشان بدهد.»