اين تكنيك يك ابزار تكميلي براي روش هاي اندازه گيري بارش باران محسوب مي شود و در كشورهايي كه با كمبود ايستگاه هاي هواشناسي مواجه هستند، كاربرد دارد. معمولا متخصصان هواشناسي، ميزان بارش باران را با استفاده از رادار باران يا ابزارهاي سنجش جوي در يك بازه زماني مشخص اندازه گيري مي كنند.
اما با استفاده از اين تكنيك جديد، نوسانات امواج در بين دكل هاي شبكه راديويي موبايل، به منظور ميزان تعيين ميزان بارش باران مورد ارزيابي قرار مي گيرد. مزيت اين تكنيك كسب اطلاع از ميزان بارش در تمام مناطق تحت پوشش شبكه با كمترين تاخير است.
براي مثال در آلمان هزار ايستگاه هواشناسي وجود دارد كه كار سنجش ميزان بارندگي را انجام مي دهند، در حالي كه 100 هزار ارتباط راديويي بين دكل هاي مخابراتي وجود دارد كه با استفاده از آن ها مي توان پوششي بسيار وسيع تر و البته اطلاعات بسيار دقيق تري را به دست آورد.