به گزارش مشرق، احمد سعادتمند در تاریخ 4 اسفند سال 1393 به عنوان سرپرست فدراسیون تنیس روی میز انتخاب شد تا شرایط را برای برگزاری انتخابات فراهم کند.
وی تا آبان‌ماه سال 94 سرپرستی این فدراسیون را برعهده داشت که در این مدت تغییر و تحولات زیادی را در نیز در فدراسیون به وجود آورد و حدود 10 حکم را در کمیته‌های مختلف صادر کرد.
البته فعالیت‌های سعادتمند در این فدراسیون که فقط قرار بود شرایطش را برای برگزاری انتخابات مهیا کند به اینجا ختم نشد و در مجمع عمومی فدراسیون تنیس روی میز از بدهی‌های میلیونی وی پرده برداشته شد.
نصرالله سجادی معاون حرفه‌ای و قهرمانی وزارت ورزش که ریاست این فدراسیون را برعهده داشت در این مجمع گفته بود: سرپرست قبلی فدراسیون بدهای های انبوهی ایجاد کرده بود و تذکر هم دادیم، اما توجهی نشد و متاسفانه بار آن روی دوش فدراسیون جدید افتاده است. تاکید ما این است که سرپرستان و روسای فدراسیون‌ها که روی کار می‌آیند سعی کنند بدهی‌هایی را ایجاد نکنند.
در مدت زمانی که سعادتمند سرپرستی این فدراسیون را برعهده داشت تعداد کارمندان این فدراسیون دو برابر شده که بالطبع به حقوقی دو برابر نیاز دارد.
***
با وجود این مشکلات و بدهی‌ها، تنیس روی میز پایان فعالیت‌های سعادتمند نبود؛ وی در تاریخ 19 اسفند 94 به عنوان سرپرست فدراسیون اسکی معرفی شد و در نخستین اقدام برای 14 نفر در یک روز حکم صادر کرد! در این احکام حتی انتخاب مربیان تیم‌های ملی نیز به چشم می‌خورد این در حالی است که معمولا در انتخاب مربی، کمیته فنی تصمیم‌گیرنده است نه شخصی که صرفاً به اسکی علاقه دارد.
حالا با این اوصاف سوالی که اینجا مطرح می‌شود این است که وقتی وزارت ورزش با مشکلات ایجاد شده توسط یک سرپرست آشناست و از بدهی‌های میلیونی خبر دارد، چطور وی برای فدراسیون دیگری ماموریت پیدا می‌کند؟ آیا تضمینی وجود دارد تا وی در فدراسیون دیگر چنین بدهی‌هایی را ایجاد نکند؟
ملاک انتخاب سرپرست توسط وزارت ورزش چیست که معمولاً خیلی از این سرپرستان طولانی مدت در یک فدراسیون حضور دارند؟ آیا همان طور که برای انتخاب یک رئیس استعلام گرفته می‌شود، برای انتخاب سرپرست هم چنین کارهایی صورت می‌گیرد؟
اسکی رشته‌ای است که در زمان سرپرستی و ریاست ناصر طالبی به حاشیه کشیده شد و این حاشیه‌ها با آمدن سعادتمند نه تنها به پایان نرسید، بلکه همچنان ادامه دارد. بازی‌های زمستانی مدت‌هاست که مورد توجه کمیته بین‌المللی المپیک قرار گرفته و برگزاری بازی‌های المپیک و آسیایی نمونه‌ای است که این موضوع را نشان می‌دهد، اما در این چند سال اخیر نه تنها شاهد پیشرفت و گسترش این ورزش در ایران نبودیم، بلکه روز به روز تبر به ریشه این رشته می‌زنیم.
وی تا آبان‌ماه سال 94 سرپرستی این فدراسیون را برعهده داشت که در این مدت تغییر و تحولات زیادی را در نیز در فدراسیون به وجود آورد و حدود 10 حکم را در کمیته‌های مختلف صادر کرد.
البته فعالیت‌های سعادتمند در این فدراسیون که فقط قرار بود شرایطش را برای برگزاری انتخابات مهیا کند به اینجا ختم نشد و در مجمع عمومی فدراسیون تنیس روی میز از بدهی‌های میلیونی وی پرده برداشته شد.
نصرالله سجادی معاون حرفه‌ای و قهرمانی وزارت ورزش که ریاست این فدراسیون را برعهده داشت در این مجمع گفته بود: سرپرست قبلی فدراسیون بدهای های انبوهی ایجاد کرده بود و تذکر هم دادیم، اما توجهی نشد و متاسفانه بار آن روی دوش فدراسیون جدید افتاده است. تاکید ما این است که سرپرستان و روسای فدراسیون‌ها که روی کار می‌آیند سعی کنند بدهی‌هایی را ایجاد نکنند.
در مدت زمانی که سعادتمند سرپرستی این فدراسیون را برعهده داشت تعداد کارمندان این فدراسیون دو برابر شده که بالطبع به حقوقی دو برابر نیاز دارد.
***
با وجود این مشکلات و بدهی‌ها، تنیس روی میز پایان فعالیت‌های سعادتمند نبود؛ وی در تاریخ 19 اسفند 94 به عنوان سرپرست فدراسیون اسکی معرفی شد و در نخستین اقدام برای 14 نفر در یک روز حکم صادر کرد! در این احکام حتی انتخاب مربیان تیم‌های ملی نیز به چشم می‌خورد این در حالی است که معمولا در انتخاب مربی، کمیته فنی تصمیم‌گیرنده است نه شخصی که صرفاً به اسکی علاقه دارد.
حالا با این اوصاف سوالی که اینجا مطرح می‌شود این است که وقتی وزارت ورزش با مشکلات ایجاد شده توسط یک سرپرست آشناست و از بدهی‌های میلیونی خبر دارد، چطور وی برای فدراسیون دیگری ماموریت پیدا می‌کند؟ آیا تضمینی وجود دارد تا وی در فدراسیون دیگر چنین بدهی‌هایی را ایجاد نکند؟
ملاک انتخاب سرپرست توسط وزارت ورزش چیست که معمولاً خیلی از این سرپرستان طولانی مدت در یک فدراسیون حضور دارند؟ آیا همان طور که برای انتخاب یک رئیس استعلام گرفته می‌شود، برای انتخاب سرپرست هم چنین کارهایی صورت می‌گیرد؟
اسکی رشته‌ای است که در زمان سرپرستی و ریاست ناصر طالبی به حاشیه کشیده شد و این حاشیه‌ها با آمدن سعادتمند نه تنها به پایان نرسید، بلکه همچنان ادامه دارد. بازی‌های زمستانی مدت‌هاست که مورد توجه کمیته بین‌المللی المپیک قرار گرفته و برگزاری بازی‌های المپیک و آسیایی نمونه‌ای است که این موضوع را نشان می‌دهد، اما در این چند سال اخیر نه تنها شاهد پیشرفت و گسترش این ورزش در ایران نبودیم، بلکه روز به روز تبر به ریشه این رشته می‌زنیم.