گارد ریاست جمهوری در دوران اوج خود چیزی در حدود هشتاد تا صد هزار نفر پرسنل داشت و علاوه بر آن پانزده تا بیست هزار نفر نیز گارد ریاست جمهوری مخصوص یا SRG خدمت میکردند .
گارد ریاست جمهوری در مقابل شبه نظامیان فداییان صدام و ارتش عادی عراق ، نیروهای نخبه و کار کشته آن کشور محسوب میشدند . سربازان گارد را میشد به راحتی از سربازان عادی عراق بازشناخت و این به دلیل پوتین های قرمز رنگی بود که بر خلاف پوتینهای مشکی متداول استفاده میکردند .
طی جنگ ایران و عراق ، گارد ریاست جمهوری از اولین نیروهای عراقی بود که به خاک ایران تجاوز کردند .
اما این گارد قدرتمند و آموزش دیده با آن تعداد بسیار زیاد و حجم عظیم تسلیحات زمانی که وارد خرمشهر شد و بی مهابا میخواست که غارت کند و بکشد و به نوامیس ما دست درازی کند با گردانی روبرو شد به نام گردان یکم تکاوران نیروی دریایی ارتش کشور عزیزمان ایران . این فرزندان خلف مام میهن با آن تعداد کم نه تنها با این گارد درگیر بودند همچنین زیر فشار حملات زرهی قدرمند عراق ، توپخانه ی عراق که وجب به وجب خرمشهر را شخم میزد ، هواپیماهای شکاری عراقی و لشکر های پیاده مکانیزه عراق قرار داشتند. نتیجه ی این پیکار نفس گیر و نابرابر که برتری دشمن از نظر استعداد نیرو و تجهیزات بسیار بالاتر بود ،در هم کوبیده شدن گارد ریاست جمهوری عراق در محورهای عملیاتی خرمشهر بود. اگر چه بهای این نبرد ناجوانمردانه به خاک افتادن فرزندان دلیر ایران زمین بود اما نیروهای کارکشته ی باقی مانده گارد ریاست جمهوری عراق تا پایان جنگ با شنیدن نام تکاوران ایرانی وحشت کرده و همواره ترسی عجیب داشتند. این تکاوران از نسل رستم فرخزاد ها، آریو برزن ها و تمام مردان رشیدی هستند که تا ابد نامشان به نیکی روایت میشود. یاد و نام شهدای این گردان و جانبازان آن گرامی باد.