به گزارش مشرق، اکبر فلاح با انتقاد از اینکه چرا باید دایره حضور مربیان مختلف در تیم های ملی کشتی فقط مختص به 4 یا 5 نفر باشد، اظهار کرد: با این شرایط بهتر دیدم که از کشتی دور باشم و در گوشه‌ای از تهران مشغول آموزش به نونهالان و نوجوانان شوم. دو شاگرد من الان در تیم ملی جوانان حضور دارند و طبق قانونی که خودشان نوشته‌اند هر مربی سازنده که دو شاگرد در تیم ملی دارد باید به عنوان مربی به کادر فنی تیم ملی اضافه شود. البته من به هیچ وجه دوست ندارم و نمی‌خواهم با این شرایط در تیم ملی باشم اما این توقع می‌رود حداقل به قانونی که خودشان نوشته‌اند پایبند باشند و از کمک مربیان من که بدون هیچ چشمداشتی عرق می‌ریزند و به کشتی خدمت می‌کنند در تیم ملی جوانان استفاده کنند. اگر من دو شاگرد در تیم ملی دارم افتخارش برای کشتی و استان تهران است نه شخص من. اینکه آقایان به جز چند نفر همه را دشمن می‌دانند واقعا تصور و روش غلطی است که به کشتی ضربه می‌زند.

دارنده مدال نقره جهان در سال 1995 با تاکید بر اینکه فدراسیون کشتی با ریاست خادم را بهتر از فدراسیون‌های قبلی می‌داند، گفت: همین که یک فرد از جامعه کشتی سکان این رشته را در دست گرفته خوب است و دیگر افراد غیر ورزشی که هیچ میانه‌ای هم با کشتی نداشتند در راس امور نیستند. افرادی که نمی‌خواهم اسمشان را بیاورم اما هیچ اعتقادی به رده های پایه نداشتند و ضربه بزرگی را به کشتی زدند اما مسئولان فدراسیون باید مقداری تواضع داشته باشند و فکر نکنند دیگران هیچ چیز نمی‌دانند و فقط خودشان هستند که حرف درست می‌زنند. خادم زحمت زیادی می‌کشد اما بهتر است به افراد دیگر هم این اجازه را بدهد در تیم ملی حضور داشته باشند نه اینکه فقط سه یا چهار نفر را دور خود جمع کرده و به دیگران اهمیتی ندهیم. خیلی از مربیان سازنده در کشور هستند که شایستگی بسیار بیشتری از لحاظ فنی و بسیاری مسائل دیگر دارند.

سرمربی سابق تیم ملی کشتی آزاد جوانان ایران با بیان اینکه متاسفانه با ادامه بی‌توجهی‌ به مربیان سازنده در استان‌های مختلف از جمله تهران، کشتی رو به نابودی می‌رود، گفت:به خدا من علاقه‌ای به سفر رفتن ندارم و اصلا دوست ندارم به تیم ملی بروم. اما چرا باید فقط 4 یا 5 نفر از مربیان تیم ملی مدام به سفرهای خارجی بروند؟ پس جای مربیان سازنده که این کشتی‌گیران را به تیم ملی معرفی می‌کنند کجاست؟ آیا این بندگان خدا اصلا ارزشی برای فدراسیون دارند؟ من نمی‌گویم سفرهایی مثل المپیک یا مسابقات جهانی را به مربیان سازنده موفق بدهید اما حداقل اجازه بدهید این افراد به سفرهای درجه 2 بروند تا انگیزه بگیرند. اینکه می‌بینیم فقط چند نفر از مربیان دائم السفر هستند و به افراد دیگر اجازه عرض اندام داده نمی‌شود برای مریبان سازنده و زحمتکش دردآور است. همین بی‌توجهی ها باعث شده اصلا مربیان دیگر میلی به کار کردن نداشته باشند.

مربی سازنده کشتی تهران که به پرورش استعدادها در باشگاه قدیمی کارگران مشغول است، با انتقاد از بی‌توجهی مسئولان به گلایه‌ها و صحبت‌های اهالی کشتی که خودشان روزی قهرمان این رشته بوده‌اند گفت: آقایان اصلا نگاه نمی‌کنند که اگر انتقادی مطرح می‌شود از جانب یک فرد عادی است یا از طرف یک قهرمان کشتی و یا یک مربی با سابقه. اینکه همه را دشمن خود می‌دانند و فقط به چند نفر پر و بال می‌دهند جای تاسف دارد. قانون گذاشته‌اند که مربی تیم ملی حتما باید عنوان دار جهان باشد خب این قانون یعنی اینکه مربیان سازنده که کارشان فقط مربیگری و پرورش نخبه‌هاست جایی در تیم ملی نمی‌توانند داشته باشند. شما ببینید در کشورهای دیگر چگونه قدردان مربیان سازنده خود هستند و در کشور ما چگونه با یک قانون که خودشان نوشته‌اند مربیان سازنده را از دور خارج می‌کنند.

وی افزود: اگر ما انتقادی هم می‌کنیم بدلیل منافع شخصی نیست بلکه دلمان برای کشتی و آینده آن می‌سوزد اما وقتی دیدم سلیقه‌ام با دیگران جور درنمی آید بهتر دیدم که هر چه بیشتر از این فضا فاصله بگیرم و به کار خودم مشغول شوم. تا 2 یا 3 سال دیگر هم در باشگاه مربیگری می‌کنم تا این خردسالان از آب و گل دربیایند بعد از آن قطعا کشتی را برای همیشه کنار خواهم گذاشت. من از آن دسته آدم‌هایی نیستم که به یک پست بچسبم و آن را رها نکنم. باید به دیگران هم فرصت بدهیم تا خودشان را نشان بدهند کمااینکه در همه دنیا نیز اینگونه است. حتی رییس جمهور هم برای 4 سال انتخاب می‌شود اما برخی در تیم های ملی آمده اند که حالا حالاها باشند و به کسی هم اجازه عرض اندام نمی‌دهند. من علاوه بر اینکه به شاگردانم آموزش می‌دهم،م ربی هم می سازم تا بعد از اینکه کنار رفتم عرصه خالی نماند. امیدوارم برخی به این باور برسند که شاید افراد دیگری هم در این کشتی هستند که می توانند بهتر از خیلی ها کار کنند و برای کشتی سودمند باشند.

فلاح درباره پیش‌بینی خود از نحوه نتیجه‌گیری تیم ملی کشتی آزاد در رقابت‌های المپیک گفت: آخرین طلای کشتی آزاد ایران در المپیک 2000 سیدنی بدست آمد و آخرین طلای ایران در مسابقات جهانی نیز مربوط به مسابقات جهانی 2013 بود که توسط رضا یزدانی و حسن رحیمی بدست آمد بنابراین مشکل بزرگ کشتی ما نرسیدن به مدال طلاست. به همین علت کار بسیار سختی در المپیک پیش رو داریم. البته حتما با اعتقادی که به این مربیان در تیم ملی کشتی آزاد وجود دارد می‌توانیم چند مدال طلا در المپیک بگیریم.

وی در پایان در پاسخ به این سوال که آیا به سرمربیگری در تیم ملی فکر می کند یا خیر گفت: زمانی در تیم ملی جوانان سرمربی بودم و این آرزو را داشتم تا روزی سرمربی تیم ملی بزرگسالان شوم تا تیم را قهرمان جهان و المپیک کنم و اجازه دهم افراد دیگر جای من بیایند. اما در حال حاضر دیگر هیچ علاقه‌ای به کشتی و حضور در تیم ملی ندارم.