این پژوهش نشان می‌دهد که هم پدر و هم مادر نقش بسزایی در وضعیت سلامت فرزندان خود دارند.
دانشمندان این پژوهش بر این باورند که شرایط تغذیه ای، هورمونی و روانی مادر به طور دائم ساختار اعضا، پاسخ‌های سلولی و بیان ژن در فرزندان را تغییر می‌دهد.
اما پژوهش جدید نشان می‌دهد که این امر در مورد پدران نیز صدق می‌کند و سن پدر می‌تواند در مولکولهایی که کنترل عملکرد ژن را بر عهده دارند نقش بسزایی داشته باشد. به این ترتیب، یک پدر نه تنها می‌تواند بر فرزندان خود تاثیر بگذارد، بلکه توانایی تاثیر بر نسل‌های آینده را نیز دارد.
برای مثال، یک نوزاد می تواند با اختلالات جنینی مربوط به مصرف الکل (FASD) متولد شود، حتی اگر مادرش هرگز الکل مصرف نکرده باشد.
75 درصد از کودکان مبتلا به FASD دارای پدرانی هستند که الکل مصرف می‌کنند. این امر نشان می‌دهد که مصرف الکل توسط والدین تاثیر منفی بر روی فرزندان دارد.
به گفته محققان، این پژوهش نیازمند اجرایی شدن و ساماندهی بوده تا بتوان آن را در زندگی بکار گرفت و برای درک بهتر این تأثیرات اپی ژنتیک بر روی یک کودک، آنها نیاز به مطالعه فعل و انفعالات بین اثرات مادری و پدری، به صورت مجزا هستند.
این پژوهش در American Journal of Stem Cells منتشر شده است.