نقدها و عصبانیت‌ها
شاگردان محمد بنا در مسابقاتی که خود میزبان آن بودند بدون حمید سوریان، روی تشک رفته بودند و در آستانه المپیک امیدوار بودند که جدا از کسب محکی جدی بتوانند جام را در خانه نگه دارند. در نهایت نیز همین گونه شد و با پیروزی قدرتمندانه در فینال مقابل تیم پرآوازه روسیه، جام در خانه ماند و نه تنها مردم بلکه مسئولان دولت و ورزش نیز از این قهرمانی به شعف آمدند اما گویا این قهرمانی به مذاق برخی خوش نیامد و بلافاصله مقابل آن ایستادند و محمد بنا را به بدترین شکل ممکن نقد کردند.
این انتقادات و حاشیه‌ها چند روز مانده به جام جهانی شیراز آغاز شد و عده‌ای با بر هم زدن آرامش فرنگی‌کاران و محمد بنا در صدد آن بر آمدند تا شاید جام را دو دستی به روس‌ها تحویل دهیم و همانند سالیان گذشته در آستانه جام جهانی محمد بنا کنار رود و خودشان در راس کار قرار گیرند، هر چند در نهایت این پروژه ناکام ماند اما تا حد ممکن محمد بنا از لحاظ روانی به هم ریخت. این آشفتگی محمد بنا تا حدی پیشرفت که وی در خلال جام جهانی عصبی‌تر از گذشته بود. حرکات محمد بنا همان حرکات همیشگی نبود و خیلی‌ها که او را از 12 سال اخیر تاکنون می‌شناختند از این برخوردها متعجب بودند اما به هر شکل محمد بنا از آزمون سهمیه نگرفتن حمید سوریان و حتی باختن در خاک ایران به روس‌ها سربلند خارج شد و توانست به بهترین نحو ممکن روزهای سخت آغاز سال 95 را پشت سر بگذارد و حالا کوه بزرگی به نام المپیک را سد راه خود ببیند.
رمزگشایی از یک حاشیه خاص
هر چند در روزهای اخیر برخی مشت محمد بنا به دیوار سالن را ناشی از عصبانیت او قلمداد کردند و پرخاشگری وی به سمت تماشاگران را توهین اما واقعیت امر چیز دیگری است. محمد بنا در حین کشتی سامان عبدولی و حریف روس درست جایی که عبدولی از حریفش یک بر یک عقب بود و باختش به نوعی شیرازه تیم را بر هم می‌ریخت خطاب به لیدرهای حاضر در سالن درخواست می‌کند که سکوت کنند. این در شرایطی بود که پیش از این کادرفنی با لیدرهای داخل سالن هماهنگ کرده بود که در مواقع اضطرار سکوت کنند و بر طبل خود نکوبند اما حساسیت مسابقات و صدای فریادهای تماشاگران مانع از رسیدن صدای بنا به تماشاگران شد. در این لحظه محمد بنا خطاب به لیدرها با فریادی بلند درخواست سکوت می‌کند اما این از سوی عده‌ای فحاشی و بی‌احترامی به لیدرها عنوان می‌شود.
در صحنه دیگری که محمد بنا از فرط خوشحالی شکست دادن روس‌ها به دیوار می‌کوبد، باز هم برخی این را عصابانیت سرمربی تیم ملی کشتی فرنگی یاد می‌کنند، آنهم در حالی‌که بنا خودش پس از پایان فینال جذاب عنوان کرد که از فرط شاید ان کار را انجام داده‌‌ام و حتی خودش نیز از این موضوع ابراز تعجب می‌کرد! جالب‌تر جایی است که منتقدان بنا روی تشک آمدم گوگیاشویلی سرمربی روسیه را نادیده می‌گیرند. اعتراض سرمربی روس به اعتقاد منتقدان مشکلی ندارد اما خوشحالی بنا نشان از تغییر اوست! گوگیاشویلی روس با قوانین اتحادیه جهانی باید 16 هزار فرانک جریمه می‌شد اما هیچ کس در خاک ایران این موضوع را ندید تا محمد بنا باز هم متهم شود.
کمی آرامشم آرزوست!
در روزهایی که محمد بنا به شدت مورد هجمه قرار گرفته است، کمتر کسی نگاه به روزشمار المپیک دارد. عدد 73 و روزشماری که تنها یک چیز را تداعی می‌کند و آن هم آرامش است. آرامشی که این روزها کشتی فرنگی بیش از هر چیز نیازمند آن است اما این آرامش نیز مثل خیلی از موارد دیگر از این تیم سلب شده است. این آرامش، چیزی است که البته از سوی خود بنا و دستیاران و شاگردانش هم باید به تیم و مجموعه کشتی کشور تزریق شود. نمی‌توان انتظار داشت همه دنبال ایجاد آرامش باشند اما خود بنا و اطرافیانش خلاف این موضوع عمل کنند.
اینکه سطح مسابقات جام جهانی در فاصله 80 روز تا المپیک بالا بوده و یا پایین چندان مهم نیست و مهم قهرمانی کشتی فرنگی ایران است. قهرمانی که 3 بار در کشورهای روس‌تبار رخ داده و در آن زمان روس‌ها به بهترین نحو و با ترکیب کامل روی تشک آمده بودند اما باز هم مقابل قدرت تیم کشورمان زانو زدند. بنا نشان داده است که ارزش اعتماد کردن را دارد و در این مدت به خوبی از پس کار بر آمده است. هرچند در این چند او نیز کمی احساسی شده و باید خودش آرامش داشته باشد تا این آرامش به تیم و شاگردانش منتقل شود. استرس محمد بنا بی‌تردید به تیمش نیز منتقل خواهد شد و در فرصت زمان باقی‌مانده تا المپیک بدترین اتفاق ممکن برای کشتی فرنگی همین عدم آرامش است.
محمد بنا از نظر مردم یک قهرمان است و انتظار نیز از او بالاست و به هر شکل از او انتظار می‌رود که رفتارش نیز مثل خودش خاص باشد. کمی آشفتگی کسب 3 سهمیه روی او تاثیر منفی گذاشته است اما بی‌شک معمار کشتی فرنگی بازهم کشتی فرنگی را به ساحل آرامش خواهند رساند. ساحلی که در ریو از دل دریا چند طلای ناب را بیرون خواهد کشید.
چند نکته و چند سؤال
خون‌ریزی بینی محمد بنا که در این چند ماه خیلی‌ها را نگران کرده از چشمان خیلی‌ها دور مانده، افت فشار او و با آب قند سرپا نگه داشتن آقای خاص از چشم خیلی‌ها دور مانده و حتی در خانه کشتی ماندن او از چشم خیلی‌ها دور مانده است. کاش مثل مشت و پرخاشگری بنا این موارد نیز دیده می‌شد و کاش رفتار مربیان روس نیز دیده می‌شد تا امروز شائبه طرد کردن بنا به گوش نمی‌رسید.
و اما چند سؤال و اینکه گوگیاشویلی که دم پرواز تیمش به ایران دم از قهرمانی زده بود آیا نمی‌دانست که ترکیب اصلی تیمش را به ایران نمی‌آورد؟ اشک‌های مربی روس پس از شکست 8 بر صفر به خاطر باخت نفرات درجه ششمش بود؟ و آیا خالی کردن دل کشتی‌گیران ایرانی برای حضور در المپک در فاصله 73 روز تا این مسابقات کار درستی است؟
چه کسی برای حیثیت بنا دلسوزتر از خود اوست؟
محمد بنا کسی است که تیم تحت هدایت او در المپیک قبلی (لندن 2012) نتیجه‌ای خیرکننده کسب کرد و در چنین شرایطی بدون شک هیچ کس بیشتر از خود بنا در پی تکرار آن موفقیت و دفاع از حیثت و آبرویش نیست. نمی‌توان مدعی بود دیگران بیش از بنا نگران آبروی کاری او هستند.