به گزارش مشرق، طرح ترابردپذیری شماره موبایل (تغییر اپراتور موبایل با حفظ شماره) به زودی اجرایی خواهد شد. البته اجرای این طرح منوط به گذراندن موفق تست های آزمایشی توسط اپراتورهای موبایل است که شنیده‌ها می گوید در صورت حصول موفقیت در تنها اپراتور باقی مانده طرح آغاز خواهد شد.
روش اجرا که برای این طرح در نظر گرفته شده از نظر فنی اشکالاتی دارد. معایبی که به گفته مدیران برخی اپراتورها علیرغم مزایای ذاتی طرح ترابردپذیری باعث شده روش اجرای ترابردپذیری در ایران استاندارد نباشد.
در روش اجرای ترابدرپذیری، طبق مصوبه کمیسیون تنظیم مقررات ارتباطات دو روش مسیریابی مستقیم و روش مسیریابی غیرمستقیم برای راهیابی تماس ها در نظر گرفته شده است.
در روش مسیریابی مستقیم، اپراتور مبدا تماس، برای تمامی ترافیک های مربوط به شماره های تلفن همراه قبل از مسیریابی از نسخه پایگاه داده ترابرد پذیری در اختیار اپراتور سوال می کند و پس از تعیین اپراتور مقصد تماس، آن را به طور مستقیم به سمت اپراتور مقصد راهیابی می کند.
در روش مسیریابی غیرمستقیم، اپراتور مبدا، ترافیک های مربوط به شماره های تلفن همراه را به اپراتور پایه ارسال و اپراتور پایه پس از سوال از پایگاه داده ترابرد پذیری در اختیارش، اپراتور مقصد را تعیین و مکالمه را به سمت آن ترانزیت می کند.
اپراتور پایه، اپراتوری است که شماره موبایل در اصل به آن تعلق دارد.
مبنای مسیریابی برای شماره های ترابرد شده مبتنی بر روش مسیریابی مستقیم خواهد بود، اما اگر هریک از اپراتورها، اپراتورهای ثابت و شرکت ارتباطات زیرساخت به دلایل فنی قادر به پشتیبانی از این روش در هنگام راه اندازی خدمات نباشند، باید شبکه و تجهیزات خود را برای پشتیبانی از این روش ارتقاء دهند.
در غیر این صورت و استفاده از روش مسیریابی غیرمستقیم، با توجه به اینکه اپراتور پایه، ملزم به مسیریابی و انتقال ترافیک به سمت شبکه اپراتور مقصد خواهد بود، اپراتور آغازکننده تماس و شرکت ارتباطات زیرساخت باید بابت هر دقیقه انتقال ترافیک هزینه پایه پرداخت کنند.
این هزینه به اپراتور به اپراتور پایه نمی رسد و به سازمان تنظیم مقررات ارتباطات و ارتباطات رادیویی به نمایندگی دولت تعلق می گیرد.
این هزینه از سال دوم آغاز می شود و در سال دوم پس از راه اندازی 30 %، در سال سوم 70 درصد و از ابتدای سال چهارم به بعد 100 درصد تعرفه یک دقیقه مکالمه بین استانی تحویلی به ابر زیرساخت است.
اما روش مسیریابی غیرمستقیم معایبی دارد که از نظر فنی کار را برای اپراتورهای موبایل سخت تر می کند.
تماس های خارجی و تماس هایی که از شبکه تلفن ثابت داخلی به شبکه موبایل وارد می شوند، متوجه نخواهند شد که شماره مورد نظر برای مثال از همراه اول به ایرانسل رفته است. در نتیجه این تماس ابتدا به همراه اول وارد و سپس از همراه اول به ایرانسل منتقل می شود. در این حالت اپراتور بار ترافیکی را به دوش می کشد که مربوط به شبکه خود نیست.
در نتیجه این امر اپراتورهایی که تعداد مشترکان بیشتری دارند و به طبع بیشتر از سوی شبکه ثابت خارجی و داخلی مخاطب تماس قرار می گیرند، متحمل سختی بیشتری خواهند شد که با افزایش درگیری اپراتور،کیفیت سرویس دهی به مشترکان خود اپراتور نیز تحت تاثیر قرار می گیرد.
روش اجرا که برای این طرح در نظر گرفته شده از نظر فنی اشکالاتی دارد. معایبی که به گفته مدیران برخی اپراتورها علیرغم مزایای ذاتی طرح ترابردپذیری باعث شده روش اجرای ترابردپذیری در ایران استاندارد نباشد.
در روش اجرای ترابدرپذیری، طبق مصوبه کمیسیون تنظیم مقررات ارتباطات دو روش مسیریابی مستقیم و روش مسیریابی غیرمستقیم برای راهیابی تماس ها در نظر گرفته شده است.
در روش مسیریابی مستقیم، اپراتور مبدا تماس، برای تمامی ترافیک های مربوط به شماره های تلفن همراه قبل از مسیریابی از نسخه پایگاه داده ترابرد پذیری در اختیار اپراتور سوال می کند و پس از تعیین اپراتور مقصد تماس، آن را به طور مستقیم به سمت اپراتور مقصد راهیابی می کند.
در روش مسیریابی غیرمستقیم، اپراتور مبدا، ترافیک های مربوط به شماره های تلفن همراه را به اپراتور پایه ارسال و اپراتور پایه پس از سوال از پایگاه داده ترابرد پذیری در اختیارش، اپراتور مقصد را تعیین و مکالمه را به سمت آن ترانزیت می کند.
اپراتور پایه، اپراتوری است که شماره موبایل در اصل به آن تعلق دارد.
مبنای مسیریابی برای شماره های ترابرد شده مبتنی بر روش مسیریابی مستقیم خواهد بود، اما اگر هریک از اپراتورها، اپراتورهای ثابت و شرکت ارتباطات زیرساخت به دلایل فنی قادر به پشتیبانی از این روش در هنگام راه اندازی خدمات نباشند، باید شبکه و تجهیزات خود را برای پشتیبانی از این روش ارتقاء دهند.
در غیر این صورت و استفاده از روش مسیریابی غیرمستقیم، با توجه به اینکه اپراتور پایه، ملزم به مسیریابی و انتقال ترافیک به سمت شبکه اپراتور مقصد خواهد بود، اپراتور آغازکننده تماس و شرکت ارتباطات زیرساخت باید بابت هر دقیقه انتقال ترافیک هزینه پایه پرداخت کنند.
این هزینه به اپراتور به اپراتور پایه نمی رسد و به سازمان تنظیم مقررات ارتباطات و ارتباطات رادیویی به نمایندگی دولت تعلق می گیرد.
این هزینه از سال دوم آغاز می شود و در سال دوم پس از راه اندازی 30 %، در سال سوم 70 درصد و از ابتدای سال چهارم به بعد 100 درصد تعرفه یک دقیقه مکالمه بین استانی تحویلی به ابر زیرساخت است.
اما روش مسیریابی غیرمستقیم معایبی دارد که از نظر فنی کار را برای اپراتورهای موبایل سخت تر می کند.
تماس های خارجی و تماس هایی که از شبکه تلفن ثابت داخلی به شبکه موبایل وارد می شوند، متوجه نخواهند شد که شماره مورد نظر برای مثال از همراه اول به ایرانسل رفته است. در نتیجه این تماس ابتدا به همراه اول وارد و سپس از همراه اول به ایرانسل منتقل می شود. در این حالت اپراتور بار ترافیکی را به دوش می کشد که مربوط به شبکه خود نیست.
در نتیجه این امر اپراتورهایی که تعداد مشترکان بیشتری دارند و به طبع بیشتر از سوی شبکه ثابت خارجی و داخلی مخاطب تماس قرار می گیرند، متحمل سختی بیشتری خواهند شد که با افزایش درگیری اپراتور،کیفیت سرویس دهی به مشترکان خود اپراتور نیز تحت تاثیر قرار می گیرد.