گزارش صادر شده از سازمان ملل، که روز جمعه منتشر یافت، متذکر شده است، ائتلاف عربی تحت رهبری عربستان سعودی مسئول کشتار و زخمی کردن 60 درصد از کودکان در یمن در سال گذشته است. طبق این گزارش، در سال گذشته در حملات ائتلاف سعودی 510 کودک کشته و 667 کودک زخمی شده‌اند و همچنین ، نیمی از اهدافی که ائتلاف به رهبری عربستان سعودی در یمن هدف قرار داده مدرسه و بیمارستان بوده‌اند.
خطر این اقدام بی‌سابقه سازمان ملل در این است که آن نه تنها کشور عربستان سعودی را به ارتکاب جنایات و نقض حقوق کودکان در یمن متهم کرده بلکه همچنین 7 کشور عربی حوزه خلیج‌فارس و دیگر کشورهای عربی را که در ائتلاف عربی تحت رهبری سعودی از بیش از یک‌سال در یمن مداخله نظامی، زمینی و هوایی می‌کنند، محکوم کرده است.
جنبش مردمی «انصارالله» و نیروهای مسلح وفادار به دولت (مستعفی) یمن از دست‌کم 5 سال پیش در این فهرست سیاه درج و «جنایتکاران دائمی» معرفی شده‌اند ولی درج شدن نام عربستان سعودی، که همپیمان برجسته غرب محسوب می‌شود، در این فهرست موضوع قابل توجهی است.
ما بر این باوریم که دبیرکل سازمان ملل چنین فهرست سیاه را بدون رایزنی قبلی با دولت آمریکا صادر نکرده است. همچنین ما معتقدیم این دولت است که پشت این فهرست سیاه قرار دارد دلیل ما این است که این فهرست رژیم‌هایی مانند اسرائیل را شامل نشده است. رژیمی که تقریبا روزانه کودکان اراضی اشغالی فلسطین را می‌کُشد و این جنایت جدای از جنگ‌هایی مانند «سرب گداخته» و «صخره استوار» است که علیه فلسطینیان به‌راه انداخت و در جریان آنها بیش از هزاران کودک قربانی شدند.
مداخله نظامی سعودی در یمن در چارچوب «طوفان قاطعیت»، که جنگنده‌هایش بیمارستان‌ها، مزارع، دامداری‌ها، تاسیسات آب آشامیدنی و عروسی‌ها را بمباران می‌کند، نتایج سیاسی، اقتصادی و انسانی معکوسی برای عربستان سعودی در پی داشته است. کما اینکه عربستان سعودی تاکنون هیچ‌یک از اهداف ترسیم شده خود در این جنگ را تاکنون محقق نکرده است. از این‌رو از اظهارات «محمد بن نایف» ولیعهد سعودی، که در روزنامه الکترونیکی «الوطن» منتشر شد، تعجب نمی‌کنیم. این شاهزاده گفته است «عملیات طوفان قاطعیت زمان‌‌بر و خارج از پیش‌بینی‌های ما شده است.»
بله، روزنامه الوطن اعلام کرد که سایت آن توسط «هکرها» هک شد و این اظهارات «نادرست» است. ولی این عبارات به‌دور از واقعیت نیست و بر زبان بسیاری از شهروندان و مسئولان عربستانی در مجالس خصوصی بیان شده است که به دلیل ترس از پیامدهای آن، افشا نمی‌کنند.