به گزارش مشرق، درپی برخی فشارها برای عزل علیرضا مرندی نماینده سابق مردم تهران در مجلس از ریاست فرهنگستان علوم پزشکی، کامران باقری لنکرانی وزیر اسبق بهداشت و استاد تمام دانشگاه علوم پزشکی شیراز در یادداشتی به این فشارها واکنش نشان داد.
متن کامل این یادداشت به شرح زیر است:
نام دکتر مرندی برای همه ایرانیان نامی آشناست؛ تا صحبت از واکسن و شیر مادر و سلامت می‌شود، نام او به اذهان متبادر می‌شود؛ نام او با نظام بهداشتی ایران گره خورده است.
دکتر مرندی با اینکه با رتبه دانشیاری در یکی از بهترین دانشگاه های آمریکا به تدریس و طبابت مشغول بود، با خبر پیروزی انقلاب اسلامی جزو اولین اساتیدی بود که به کشور آشوب زده آن زمان برگشت، در حالی‌که برخی از شاگردانش مسیر بر عکس را دنبال می‌کردند.
او از بدو ورود، متواضعانه در هر جایی که فرصت خدمتی پیدا می‌کرد، بی مزد و منت و بعضاً گمنام به خدمت پرداخت؛ از درمانگاه دولتی گرفته تا کلاس های درس. همین شد که خیلی سریع به دنبالش فرستادند تا به عنوان معاونت در وزارت بهداشت به حل معضلات انباشته‌ی بخش سلامت کشور بپردازد و او در این منصب، پایه‌گذار شبکه بهداشت کشور شد که امروز به عنوان نمونه موفق مراقبت های اولیه بهداشتی در کتاب های مرجع سلامت جهان تدریس می‌شود.
وقتی مدیرکل فقید سازمان بهداشت جهانی در سال 1383 کمیسیونرهای کمیسیون ویژه رسیدگی به عوامل اجتماعی سلامت را منصوب می‌کرد، یکی از اولین انتخاب ها، دکتر مرندی بود. گزارش این کمیسیون، پایه‌گذار تغییر گفتمان در سلامت جهانی شد؛ گزارشی که متأسفانه در کشور خودمان چندان مورد توجه قرار نگرفت.
جوایز متعدد سازمان ملل و سازمان بهداشت جهانی، نشان از توجه جهانی به این مرد ارزشمند دارد. دکتر علیرضا مرندی که سابقه سه دوره وزارت و دو دوره نمایندگی مجلس را نیز دارد، یکی از سرمایه های مهم کشور در عرصه بهداشت و درمان، و شاید تنها شخصیت جهانی کشور در این عرصه است.
البته تحمل انتقادات او برای صاحب‌منصبان گاه سخت است؛ ولی وقتی بدانید که او برای اعتلای سلامت کشور با کسی شوخی ندارد و برای خود نظیر بسیاری دیگر از افراد از طبابت نه تنها ثروت اندوزی نکرده است، بلکه سلامت خود را نیز فدای سلامت مردم کشورش کرده، آن وقت تندی های او را هم دوست خواهید داشت و انتقاداتش را به جان خواهید خرید.
از سال 89 که سکانداری فرهنگستان علوم پزشکی به این مرد فرهیخته سپرده شد، همه ما شاهد تحولی شگرف در فرهنگستان علوم پزشکی بودیم؛ «جوان‌گرایی و میدان دادن به دانشمندان جوان عرصه سلامت از همه رشته‌ها -نه فقط طب-»، «حضور گسترده‌تر سرمایه های علمی کشور از اساتید مجربی که قدرشان ناشناخته بود»، «هدفمند کردن فعالیت‌های فرهنگستان و گشودن عرصه‌هایی که مغفول بودند نظیر آینده نگاری سلامت»، «رصد کلان شاخص های سلامت»، «سلامت اجتماعی و معنوی» و «حکمت و طب ایرانی» از نقاط برجسته این کارنامه درخشان است؛ همین هفته سه نفر از اساتید به‌نام کشور که هر یک در طی بیش از نیم قرن به سلامت کشور خدمت کرده و قدرشان مجهول بود، به پیشنهاد دکتر مرندی به عضویت فرهنگستان درآمدند تا تجربه و نوآوری در کنار هم برای سلامت کشور کارساز باشند.
اما متأسفانه امروز شنیدم که گروه فشاری در پی عزل این مرد بزرگ از ریاست فرهنگستان است. هر چند این ریاست برای دکتر مرندی جز زحمت آورده ای نداشته است، اما از دست دادن او، خسران بزرگی برای کشور خواهد بود.
گمان نمی‌کنم انتقاد درست و دلسوزانه را چنین باید پاسخ داد؛ سنت دینی ما تشکر از کسانی است که عیوب ما را به ما هدیه می‌کنند؛ نه تلاش برای عزل و انزوای آنها.
من نمی‌دانم رئیس‌جمهور محترم و شورای عالی انقلاب فرهنگی در این خصوص چه تصمیمی خواهند گرفت، اما این را می‌دانم که استاد دکتر مرندی سرمایه کشور ماست و باید قدردانش باشیم و نگذاریم کشور از تجربیات و راهنمایی‌هایش محروم شود.
متن کامل این یادداشت به شرح زیر است:
نام دکتر مرندی برای همه ایرانیان نامی آشناست؛ تا صحبت از واکسن و شیر مادر و سلامت می‌شود، نام او به اذهان متبادر می‌شود؛ نام او با نظام بهداشتی ایران گره خورده است.
دکتر مرندی با اینکه با رتبه دانشیاری در یکی از بهترین دانشگاه های آمریکا به تدریس و طبابت مشغول بود، با خبر پیروزی انقلاب اسلامی جزو اولین اساتیدی بود که به کشور آشوب زده آن زمان برگشت، در حالی‌که برخی از شاگردانش مسیر بر عکس را دنبال می‌کردند.
او از بدو ورود، متواضعانه در هر جایی که فرصت خدمتی پیدا می‌کرد، بی مزد و منت و بعضاً گمنام به خدمت پرداخت؛ از درمانگاه دولتی گرفته تا کلاس های درس. همین شد که خیلی سریع به دنبالش فرستادند تا به عنوان معاونت در وزارت بهداشت به حل معضلات انباشته‌ی بخش سلامت کشور بپردازد و او در این منصب، پایه‌گذار شبکه بهداشت کشور شد که امروز به عنوان نمونه موفق مراقبت های اولیه بهداشتی در کتاب های مرجع سلامت جهان تدریس می‌شود.
وقتی مدیرکل فقید سازمان بهداشت جهانی در سال 1383 کمیسیونرهای کمیسیون ویژه رسیدگی به عوامل اجتماعی سلامت را منصوب می‌کرد، یکی از اولین انتخاب ها، دکتر مرندی بود. گزارش این کمیسیون، پایه‌گذار تغییر گفتمان در سلامت جهانی شد؛ گزارشی که متأسفانه در کشور خودمان چندان مورد توجه قرار نگرفت.
جوایز متعدد سازمان ملل و سازمان بهداشت جهانی، نشان از توجه جهانی به این مرد ارزشمند دارد. دکتر علیرضا مرندی که سابقه سه دوره وزارت و دو دوره نمایندگی مجلس را نیز دارد، یکی از سرمایه های مهم کشور در عرصه بهداشت و درمان، و شاید تنها شخصیت جهانی کشور در این عرصه است.
البته تحمل انتقادات او برای صاحب‌منصبان گاه سخت است؛ ولی وقتی بدانید که او برای اعتلای سلامت کشور با کسی شوخی ندارد و برای خود نظیر بسیاری دیگر از افراد از طبابت نه تنها ثروت اندوزی نکرده است، بلکه سلامت خود را نیز فدای سلامت مردم کشورش کرده، آن وقت تندی های او را هم دوست خواهید داشت و انتقاداتش را به جان خواهید خرید.
از سال 89 که سکانداری فرهنگستان علوم پزشکی به این مرد فرهیخته سپرده شد، همه ما شاهد تحولی شگرف در فرهنگستان علوم پزشکی بودیم؛ «جوان‌گرایی و میدان دادن به دانشمندان جوان عرصه سلامت از همه رشته‌ها -نه فقط طب-»، «حضور گسترده‌تر سرمایه های علمی کشور از اساتید مجربی که قدرشان ناشناخته بود»، «هدفمند کردن فعالیت‌های فرهنگستان و گشودن عرصه‌هایی که مغفول بودند نظیر آینده نگاری سلامت»، «رصد کلان شاخص های سلامت»، «سلامت اجتماعی و معنوی» و «حکمت و طب ایرانی» از نقاط برجسته این کارنامه درخشان است؛ همین هفته سه نفر از اساتید به‌نام کشور که هر یک در طی بیش از نیم قرن به سلامت کشور خدمت کرده و قدرشان مجهول بود، به پیشنهاد دکتر مرندی به عضویت فرهنگستان درآمدند تا تجربه و نوآوری در کنار هم برای سلامت کشور کارساز باشند.
اما متأسفانه امروز شنیدم که گروه فشاری در پی عزل این مرد بزرگ از ریاست فرهنگستان است. هر چند این ریاست برای دکتر مرندی جز زحمت آورده ای نداشته است، اما از دست دادن او، خسران بزرگی برای کشور خواهد بود.
گمان نمی‌کنم انتقاد درست و دلسوزانه را چنین باید پاسخ داد؛ سنت دینی ما تشکر از کسانی است که عیوب ما را به ما هدیه می‌کنند؛ نه تلاش برای عزل و انزوای آنها.
من نمی‌دانم رئیس‌جمهور محترم و شورای عالی انقلاب فرهنگی در این خصوص چه تصمیمی خواهند گرفت، اما این را می‌دانم که استاد دکتر مرندی سرمایه کشور ماست و باید قدردانش باشیم و نگذاریم کشور از تجربیات و راهنمایی‌هایش محروم شود.