از سوی دیگر پیمان کارگر، نماینده رنو در ایران اعلام کرد شرکت فرانسوی رنو هم با ایران خودرو و هم با سایپا یادداشت تفاهم امضا کرده است. وی افزود: "ما دو سرمایه‌گذاری مشترک جداگانه را با ایران‌خودرو و سایپا شکل خواهیم داد. تا آنجا که مشخص شده رنو کارخانه بن رو در استان مرکزی را در اختیار خواهد گرفت. سهم رنو برای خرید و اداره این شرکت 60 تا 80 درصد است. وی همچنین بیان کرد: ما به گونه‌ای هم در ایران‌خودرو و سایپا کار خواهیم کرد که سهام مدیریتی داشته باشیم." وی همچنین گفت در حال مذاکره با سایپا برای خرید بخشی از کارخانه مگاموتور هستیم تا خودمان مستقیما موتورهای مورد نیاز خودروها را تولید کنیم
با این حساب خودروسازان ایرانی به جای برنامه‌ریزی برای سرمایه‌گذاری در توسعه محصول بومی و سرمایه‌گذاری در طراحی و تحقیق و توسعه، برنامه وسیعی برای فروختن کارخانههای خود به خودروسازان فرانسوی دارند.
به این ترتیب بخش بزرگی از بازار انحصاری خودرو ایران در اختیار شرکتهای فرانسوی قرار خواهد گرفت تا خودروهای خود را مونتاژ و به فروش برسانند. خودروسازان ایرانی که این سهم عمده از بازار را تقدیم برندهای خارجی کرده‌اند، این بار با این بهانه که "بازار داخلی برای سرمایه‌گذاری در طراحی مدل های ایرانی کوچک است" پروژه های طراحی پلتفرم را بیش از پیش به تعویق خواهند انداخت. از طرف دیگر خودروسازانی که دستور کاری برای طراحی خودرو ندارند قاعدتا دلیلی هم برای سرمایه گذاری در R&D نمی‌بینند.
نتیجه ی این اقدام، نابودی هدف بزرگ "خودروساز شدن" شرکتهای ایرانی است. هدفی که سال‌هاست مردم ایران برای رسیدن به آن مجبور به مصرف خودروهای گران و کم کیفیت بوده‌اند و همواره با این وعده که "کمی صبر کنید تا ما خودروساز شدن را یاد بگیریم" برای حمایت از تولید داخلی، خودروهای داخلی را خریداری کرده‌اند.
در نتیجه فروش یک به یک کارخانههای خودروسازی به شرکتهای خارجی که اتفاقا همگی هم فرانسوی هستند! حرکت در مسیر خودروساز نشدن است. مسیری که می‌تواند در یک بازه 10 ساله به نابودی صنعت خودروی ملی ایران منجر شود.