گروه بین‌الملل مشرق - عملیات مقاومت فلسطین در ساعت 9 و نیم چهارشنبه شب گذشته در عمق اراضی اشغالی اولین حمله از این نوع نبوده و قطعاً آخرین آنها نیز نخواهد بود، اما چیزی که این عملیات را نسبت به موارد مشابه خود برجسته می‌کند، نتایج مصیبت بار و تراژیک آن برای رژیم صهیونیستی است که به عنوان اولین چالش بعد از روی کار آمدن آویگدور لیبرمن به عنوان وزیر جنگ رژیم صهیونیستی مطرح شده است.
گرچه کابینه امنیتی رژیم صهیونیستی سعی کرد در واکنش به عملیات امنیتی انجام شده در تل‌آویو اقدامات انفعالی و شتابزده ای از خود نشان نداده و این گونه وانمود کند که کنترل اوضاع را در دستش دارد، اما مجموعه ای از تحریم‌های جدید بر ضد شهروندان منطقه یطا در استان الخلیل در جنوب کرانه باختری اعمال شد، مجوز ورود شهروندان این منطقه به سرزمین‌های اشغالی طی ماه مبارک رمضان لغو شد و بودجه‌ای نیز برای مهار کردن شکاف‌های موجود در دیوار امنیتی منطقه ترقومیا اختصاص داده شد. همچنین پلیس رژیم صهیونیستی نیز به مناطق مختلف حضور کارگران فلسطینی در تل آویو یورش برده و تعدادی از این کارگران را بازداشت کرده است.
- ناکارآمدی سرویس‌های امنیتی رژیم صهیونیستی
موفقیت عناصر مقاومت در عملیات دو روز پیش در تل‌آویو تنها در زمینه عبور از اقدامات امنیتی جهت وارد کردن این ضربه دردناک نبود، بلکه پیام‌های متعددی نیز منتشر کرد، چرا که در داخل فلسطین اشغالی و در عمق تل‌آویو و به ویژه در نزدیکی مقر وزارت جنگ و مرکز فرماندهی ستاد ارتش رژیم صهیونیستی صورت گرفت. این مراکز در منطقه ای واقع شده است که به نظر می‌رسد باید با تدابیر امنیتی فوق‌العاده همراه باشند، این در حالی بود که دو جوان فلسطینی از منطقه الخلیل تحت حاکمیت تشکیلات خودگردان فلسطین موفق به ورود به این منطقه امنیتی شدند.
گزارش‌هایی که اخیراً رژیم صهیونیستی منتشر می‌کرد، نشان دهنده بهبود شاخص‌های مرتبط با عملکرد سرویس‌های جاسوسی و عملیاتی ارتش اسرائیل در ایجاد امنیت برای صهیونیست‌ها و سرکوب انتفاضه مردمی بود، اما عملیات انجام شده در تل آویو این ادعاها را با قدرت رد کرد.
اگر جنگ 33 روزه و تجاوزات رژیم صهیونیستی بر ضد نوار غزه را نشان دهنده پایان اسطوره ارتش شکست ناپذیر و گنبد آهنین اسرائیل بدانیم که سالها مایه افتخار و ابهت صهونیست ها بود، عملیات تل‌آویو را می توان نشان دهنده شکست سرویس‌های جاسوسی و امنیتی داخلی و خارجی رژیم صهیونیستی قلمداد کرد که در امنیتی ترین منطقه تل آویو قادر به جلوگیری از انجام این عملیات نشد. این در حالی است که گفته می‌شود یکی از کشته‌شدگان عملیات مذکور، افسر سابق یگان اطلاعاتی سیرت متکال وابسته به نیروهای ویژه ارتش رژیم صهیونیستی است.
عملیات مذکور ابهامات و سؤالات زیادی را در برابر سرویس‌های امنیتی رژیم صهیونیستی ایجاد کرده است، در اختیار گرفتن سلاح از سوی یک فعال فلسطینی و حمل و نقل آن و آموزش کار با آن از یک طرف و نحوه جابه‌جایی این مبارزان از کرانه باختری به تل آویو و حضور در اطراف وزارت جنگ رژیم صهیونیستی، ابهامات موجود در سناریوهای سرویس‌های امنیتی اسرائیل را افزایش داده است. حال این سوال بدیهی در نزد سرویس‌های جاسوسی اسرائیل ایجاد شده مبنی بر اینکه آیا انجام این عملیات نشان دهنده مرحله‌ای جدید و پیشرفته در عملکرد مبارزاتی فلسطینی‌ها خواهد بود و آنها قادر به تکرار عملیات مذکور می شوند؟
گرچه رسانه‌های عبری زبان سعی دارند این‌گونه القا کنند که عاملان این عملیات هیچ گرایش سازمانی نداشته و وابسته به هیچ یک از گروه‌های مقاومت نبودند، این خط رسانه ای گرچه ممکن است بخشی از سرخوردگی رژیم صهیونیستی در تقابل مستقیم با گروه‌های فلسطینی را جبران کند، اما همین موضوع نگرانی‌های امنیتی و سیاسی در رابطه با خط پیامدهای این حادثه و پیشگیری از چنین عملیاتی را افزایش می‌دهد.
این موضوع نشان می‌دهد که روحیه ضد صهیونیستی و تلاش‌های امنیتی برای تقابل با رژیم اسرائیل تنها منحصر به گروه‌های فلسطینی نبوده، بلکه عامه فلسطینی ها در سرزمین‌های اشغالی را شامل می‌شود. از سوی دیگر جنبه انفرادی عملیات‌های این‌چنینی در ابعاد نظامی و اطلاعاتی، مقابله با آن را مشکل کرده و هزینه سنگینی بر رژیم صهیونیستی وارد خواهد کرد. به این ترتیب حتی افزایش هماهنگی‌های امنیتی با تشکیلات خودگردان فلسطین نیز، تل‌آویو را قادر به سرکنده، و عملیات‌های ضد صهیونیستی نخواهد کرد.
در فضای کلی تحولات بین‌المللی، این عملیات می تواند چوب لای چرخ روند سازشی بگذارد که این روزها با ابتکار فرانسه در کنفرانس پاریس یا با ابتکار تعدادی از رژیم‌های مزدور عربی فعال شده است. گرچه نتانیاهو با انتخاب لیبرمن به عنوان وزیر جنگ رژیم صهیونیستی، اولین چوب را لای چرخ این فعالیت ها گذاشت، اما عملیات تل‌آویو نقطه پایانی بر این تلاش های شکست خورده بود که از سالها پیش نتوانسته هیچ دستاوردی برای ملت مظلوم فلسطین محقق کند، بلکه برعکس جنایت‌های رژیم صهیونیستی بر ضد این ملت را مشروعیت داده است.
یکی از مهم‌ترین پیام‌های این عملیات شهادت‌طلبانه این بود که دشمن صهیونیستی متوجه شد، مقاومت فلسطین ارتباطی با اولویت‌ها و منافع و دستورهای رژیم‌های رسمی عربی ندارد، رژیم‌هایی که از مدت‌ها پیش بدون در نظر گرفتن حقوق ملت فلسطین روند عادی‌سازی و سازش با رژیم صهیونیستی را در پیش گرفته اند، اما نتوانستند روند اقدامات ضدصهیونیستی گروه‌های مقاومت را متوقف نمایند.
این عملیات نشان داد که فلسطینی‌ها هر نوع عقب‌نشینی به دستور هر کسی را غیرممکن می‌دانند و معتقدند هیچ شخصی از جمله محمود عباس رئیس تشکیلات خودگردان نمی‌تواند آرمان‌های ملت را در راستای مطامع شخصی خود به بازی بگیرد.
پیام عملیات تل‌آویو را می‌توان به صورت ویژه متوجه دو تن از سرکردگان رژیم صهیونیستی یعنی بنیامین نتانیاهو نخست وزیر و آویگدور لیبرمن وزیر جنگ این رژیم دانست. نتانیاهو پیش از این عملیات به گونه ای صحبت می‌کرد که گویا موفق شده بدون پرداخت هزینه‌های سیاسی بالا، انتفاضه مردمی را پشت سر بگذارد، اما بعد از عملیات تل‌آویو سرکردگان رژیم صهیونیستی نسبت به اوضاع امنیتی سرزمین‌های اشغالی بیش از پیش هشدار می‌دهند، چرا که اگر عملیات‌های گذشته در نقاط تماس بین صهیونیست‌ها و عرب ها ایجاد می‌شود، اما عملیات مذکور در غرب تل‌آویو روی داد که ورود فلسطینی ها و عرب ها به آن مشکل است.
عملیات تل آویو خوش آمد گویی به سبکی خاص از سوی گروه‌های مقاومت فلسطینی برای لیبرمن بود، به ویژه که در نزدیکی محل کار وی در وزارت جنگ رژیم صهیونیستی صورت گرفت. این عملیات چالشی بزرگ برای لیبرمن و نتانیاهو بود که او را به این سمت انتخاب کرده است و جالب اینکه تنها چند روز بعد از انتصاب لیبرمن به این سمت انجام شده است. شاید همین موضوع علت خشم لیبرمن بود که در جریان بازدید از مکان عملیات انجام شده گفت، برای واکنش نمی‌خواهد به سخن گفتن اکتفا کند.
ناحوم بارنیع تحلیل‌گر مسائل سیاسی رژیم صهیونیستی دیروز در این رابطه نوشت: عملیات تیراندازی در غرب منطقه شلوغ تفریحی در تل‌آویو، ضربه‌ای بود که باید اتفاق نمی‌افتاد، اما افتاد. این حمله نشان داد که شایعات در رابطه با سرکوب انتفاضه کنونی، زود بود. سلاح‌های ساخت داخل فلسطین ، جای چاقوی آشپزخانه را گرفته است و کت‌شلوار پوش‌ها ، جای نوجوانان مدرسه ای را گرفته اند. اگر کسی تصور می‌کند که روی کار آمدن لیبرمن در وزارت دفاع اقدامی سحر آمیز بوده و تمامی مشکلات را حل خواهد کرد، باید در تفکرات خود تجدید نظر کند. در این رابطه تنها یک چیز تفاوت کرده و آن اینکه لیبرمن دیگر دولت را به ناتوانی و تسلیم شدن در برابر تروریسم متهم نخواهد کرد.
- چالش در نحوه واکنش به عملیات تل آویو
به هر حال "نوع واکنش" به عملیات امنیتی نیروهای مقاومت فلسطین را می‌توان یکی از چالش‌های فراروی لیبرمن توصیف کرد، گرچه وی براساس رویکردهای افراطی خود اصرار خواهد داشت حتی برای حفظ آبروی خود شدیدترین واکنش نسبت به این عملیات را از خود نشان دهد، اما اوضاع عمومی سرزمین‌های اشغالی نشان می‌دهد که انتخاب چنین گزینه‌ای لزوماً به نفع این رژیم نبوده و نمی‌تواند بازدارندگی مورد نظر را محقق کند، بلکه برعکس می‌تواند دامنه انتفاضه فروکش کرده فلسطینی‌ها را بار دیگر شعله‌ور سازد.
انجام این عملیات امنیتی از سوی دو پسر عموی مبارز فلسطینی یعنب محمد احمد موسی مخامره و خالد محمد موسی مخامره از منطقه یطا واقع در جنوب الخلیل آثار بلند مدتی را در نظریات سیاسی و امنیتی راست‌گرایان اسرائیل خواهد داشت و علاوه بر اثبات محدود بودن توان این رژیم ، صاحبان دیدگاه های متفاوت امنیتی را به جان هم خواهد انداخت.
انجام این عملیات شکاف‌ها در میان نظامیان صهیونیست را افزایش داده است، بویژه که بسیاری اعتقاد دارند که لیبرمن بدون تجربه نظامی، قادر به مدیریت مؤسسات امنیتی و نظامی اسرائیل نبوده و با وجود رویکردهای افراط‌گرایانه اش نمی‌تواند اطمینان سرویس‌های امنیتی این رژیم از شاباک گرفته تا موساد و امان را به خود جلب کند.
آنچه که باعث وحشت صهیونیست‌های سرزمین‌های اشغالی شده، این است که عملیات مذکور مرحله‌ای تازه از انتفاضه فلسطین بوده که در دوره به اصطلاح "ریکاوری" قرار داشته است.
روزهای آینده روزهای سختی برای سرویس‌های جاسوسی اسرائیل بوده و آنها تمام تلاش خود را خواهند کرد تا اقدامی مشابه در سرزمین‌های اشغالی تکرار نشود، چرا که تکرار این حادثه از سویی مبارزان فلسطینی را به ادامه مبارزات خود دلگرم کرده و از سوی دیگر ترس و وحشت را در میان جامعه صهیونیستی افزایش خواهد داد. وحشتی که قابل مقایسه با روند انتفاضه های گذشته نیست.
*علی عباسی