به گزارش مشرق، شاید اگر لیلا رجبی پرتابگر بلاروسی الاصل با تابعیت کشورمان امروز در دوومیدانی ایران فعالیت نمی کرد ما نماینده ای برای المپیک ریو نداشتیم. شاید که نه باید بپذیریم بانوان دوومیدانی کار ایرانی که البته استعدادهای بیشماری نیز دارند هنوز تا شرایط آرمانی برای حضور در المپیک و به تبع آن نتیجه گرفتن در این رویداد بزرگ جهانی فاصله زیادی دارند.
گاها ورودی های کسب سهیمه المپیک پایین هم آمده است و در شرایطی حتی ورزشکاران بانوی دوومیدانی کار ایرانی فاصله کمی با این حد نصاب‌ها داشته‌اند اما تجربه نشان می دهد آنها هرگز یک روند ثابت و یا صعودی نداشته‌اند. برخی با مصدومیت مدتها از شرایط آرمانی خود فاصله گرفته اند، عده ای که تعداد آنها نیز کم نیست از نبود مربی باتجربه رنج می برند و البته جای خالی اعزام های مناسب برای آنها نیز دیده می شود.
هر چند تلاشهای زیادی برای کسب سهمیه المپیک ریو برای دوومیدانی کاران ایرانی صورت گرفت اما به جز لیلا رجبی که موفق به این افتخار شد هنوز هیچ بانوی دیگری نتوانسته جواز حضور در برزیل را بدست آورد.
در میان بانوان ایرانی که در حوزه قهرمانی تلاش می کنند مریم طوسی و سپیده توکلی شانس بیشتری نسبت به دیگران برای کسب سهمیه المپیک داشتند. توکلی البته با یک مصدومیت نابهنگام المپیک ریو را از دست داده و پزشکش فعلا به وی اجازه تمرین نمی دهد و در این بین تنها می ماند مریم طوسی!
در اینکه طوسی دونده شایسته و رکوردداری است شکی نیست. او هیچ گاه از تلاش کردن دست بر نمی دارد اصلا چه بسا همین تلاشش باعث شود بتواند با سرعت از آخرین دروازه های ورودی به المپیک که در حال بسته شدن است عبور کند اما آنچه کمی نگران کننده است فاصله کنونی وی با حد نصاب ورودی المپیک ریو است. در حالی که برای المپیکی شدن در دوی ۲۰۰ متر رکورد ۲۳/۲۰ لازم است طوسی در رقابتهای اخیر خود رکوردی بالاتر از ۲۴ داشته است. حتی رکورد وی برای المپیک لندن در اوج آمادگی نیز ۲۳/۴۶ بوده است. آچه مسلم است طوسی برای المپیکی شدن باید ابتدا رکورد خودش را بزند.کاری سخت در زمانی کوتاه!
از آن طرف لیلا رجبی بانوی المپیکی هم که قبل از آغاز سال ۹۵ مدام درخواست برگزاری اردو در بلاروس با مربی شخصی اش(که همسرش می باشد) را داشت حالا برنامه اش را عوض کرده و می خواهد در ایران تمرین کند. او حتی در مسابقات ترکیه هم شرکت نکرد و ظاهرا خود را برای حضور در جام کازانف قزاقستان آغاز می کند.
در بررسی شرایط دوومیدانی بانوان برای کسب سهمیه المپیک تنها دو فرصت باقی مانده است: رقابتهای جام کازانف که اعزام آن چهارم تیرماه صورت می گیرد و همچنین مرحله نخست مسابقات قهرمانی باشگاه های کشور که از اواسط تیرماه آغاز می شود. این تنها راه برای افزایش سهمیه المپیک بانوان دوومیدانی کار کشورمان است. راهی سخت که البته باید به آن امیدوار بود. شاید دوومیدانی ایران بتواند ضمن افزایش سهمیه های کلی خود برای المپیک ریو یک نماینده بانوی دیگر به جمع کاروان ورزشی کشور اضافه کند.
گاها ورودی های کسب سهیمه المپیک پایین هم آمده است و در شرایطی حتی ورزشکاران بانوی دوومیدانی کار ایرانی فاصله کمی با این حد نصاب‌ها داشته‌اند اما تجربه نشان می دهد آنها هرگز یک روند ثابت و یا صعودی نداشته‌اند. برخی با مصدومیت مدتها از شرایط آرمانی خود فاصله گرفته اند، عده ای که تعداد آنها نیز کم نیست از نبود مربی باتجربه رنج می برند و البته جای خالی اعزام های مناسب برای آنها نیز دیده می شود.
هر چند تلاشهای زیادی برای کسب سهمیه المپیک ریو برای دوومیدانی کاران ایرانی صورت گرفت اما به جز لیلا رجبی که موفق به این افتخار شد هنوز هیچ بانوی دیگری نتوانسته جواز حضور در برزیل را بدست آورد.
در میان بانوان ایرانی که در حوزه قهرمانی تلاش می کنند مریم طوسی و سپیده توکلی شانس بیشتری نسبت به دیگران برای کسب سهمیه المپیک داشتند. توکلی البته با یک مصدومیت نابهنگام المپیک ریو را از دست داده و پزشکش فعلا به وی اجازه تمرین نمی دهد و در این بین تنها می ماند مریم طوسی!
در اینکه طوسی دونده شایسته و رکوردداری است شکی نیست. او هیچ گاه از تلاش کردن دست بر نمی دارد اصلا چه بسا همین تلاشش باعث شود بتواند با سرعت از آخرین دروازه های ورودی به المپیک که در حال بسته شدن است عبور کند اما آنچه کمی نگران کننده است فاصله کنونی وی با حد نصاب ورودی المپیک ریو است. در حالی که برای المپیکی شدن در دوی ۲۰۰ متر رکورد ۲۳/۲۰ لازم است طوسی در رقابتهای اخیر خود رکوردی بالاتر از ۲۴ داشته است. حتی رکورد وی برای المپیک لندن در اوج آمادگی نیز ۲۳/۴۶ بوده است. آچه مسلم است طوسی برای المپیکی شدن باید ابتدا رکورد خودش را بزند.کاری سخت در زمانی کوتاه!
از آن طرف لیلا رجبی بانوی المپیکی هم که قبل از آغاز سال ۹۵ مدام درخواست برگزاری اردو در بلاروس با مربی شخصی اش(که همسرش می باشد) را داشت حالا برنامه اش را عوض کرده و می خواهد در ایران تمرین کند. او حتی در مسابقات ترکیه هم شرکت نکرد و ظاهرا خود را برای حضور در جام کازانف قزاقستان آغاز می کند.
در بررسی شرایط دوومیدانی بانوان برای کسب سهمیه المپیک تنها دو فرصت باقی مانده است: رقابتهای جام کازانف که اعزام آن چهارم تیرماه صورت می گیرد و همچنین مرحله نخست مسابقات قهرمانی باشگاه های کشور که از اواسط تیرماه آغاز می شود. این تنها راه برای افزایش سهمیه المپیک بانوان دوومیدانی کار کشورمان است. راهی سخت که البته باید به آن امیدوار بود. شاید دوومیدانی ایران بتواند ضمن افزایش سهمیه های کلی خود برای المپیک ریو یک نماینده بانوی دیگر به جمع کاروان ورزشی کشور اضافه کند.