سرویس جنگ نرم مشرق- نشریه سوئیسی «نویه زوریشر سایتونگ» (Neue Zürcher Zeitung) در یکی از جدیدترین گزارش‌های خود به روابط روسیه و ایران در سوریه تحت عنوان «همکاری‌های ایران و روسیه» پرداخته است. این گزارش با اشاره به هماهنگ شدن راهبردهای نظامی تهران و مسکو با یکدیگر، معتقد است که «با وجود منافع و ایدئولوژی‌های متفاوت، آنها به یکدیگر متکی هستند».

این نشریه در ابتدای گزارش به اهمیت حرم مطهر حضرت زینب (س) در حومه دمشق برای شیعیان و دفاع از آن توسط رزمنده‌های شیعه می‌پردازد که در هفته گذشته مورد آماج بمب‌گذاری‌های بسیاری توسط گروه تروریستی داعش قرار گرفت.

این روزنامه مدعی است که حضور قوی مبارزان شیعی غیرسوری، به افراط‌گرایان سنی (تکفیری‌ها) برای توجیه اقدامات تروریستی خود کمک شایانی می‌کند و ایران نیز حامی اصلی این نیروهای مردمی و داوطلب بوده که همچنین نیروهای خود را به سوریه اعزام کرده است.

این گزارش سپس به آغاز عملیات نظامی روسیه می‌پردازد که حدس و گمان‌هایی در مورد این که آیا حضور قوی ایرانیان و نیروهای مردمی و داوطلب برای نظام سوریه در دمشق به گرفتاری بزرگی تبدیل شده، وجود داشت؛ همچنین تفاوت‌های احتمالی بین مسکو و تهران نیز به این حدس و گمان‌ها دامن می‌زد: «در حالی که روسیه مایل به حفظ نهادهای دولتی سوریه و خواستار جلوگیری از تغییر نظام بوده و می‌خواهد در صحنه بین‌المللی اهمیت و وزن خود را همچنان افزایش دهد، ایران همچنین می‌تواند با دولت سوریه که در آن شبه‌نظامیان خط مشی را تعیین می‌کنند، کنار بیاید. از منظر تهران، رابطه با نظام اسد نوعی پل ارتباطی با حزب‌الله در لبنان بوده و در نتیجه به عنوان پایه و اساس موقعیت قدرتی ژئوپلتیک خود حیاتی است، امری که برای روسیه چنین منافعی به‌دنبال ندارد».

در همین رابطه این نشریه سوئیسی نظرات آرون لوند، کارشناس مسائل سوریه جویا شده است: «اکنون روسیه نیز پس از تمام حمایت‌هایی که از اسد به عمل آورده، دیگر به راحتی نمی‌تواند از سوریه عقب نشینی کند. مداخله روسیه هرگز به منظور کاهش نقش ایران در سوریه نبوده، بلکه از ابتدا هماهنگ شده بود. زیرا روسیه در هیچ جنگ زمینی در سوریه شرکت ندارد، بلکه بدین منظور به سربازان و شبه‌نظامیان ایران وابسته است. همچنین ایران نیز به حمایت نیروی هوایی روسیه نیاز دارد. به علت این وابستگی متقابل، تفاوت‌های موجود نسبت به منافع مشترک از اهمیت بسیار کمتری برخوردار هستند».

این روزنامه در ادامه به شکست روند سیاسی که با میانجی‌گری مسکو و واشنگتن آغاز شده بود، می‌پردازد که موجب شده منافع روسیه و ایران بیش از پیش به یکدیگر نزدیک شود. این گزارش سپس به نشست اخیر وزرای خارجه روسیه، ایران و سوریه در تهران اشاره می‌کند که به وضوح هماهنگی‌های راهبرد نظامی صورت گرفته است: «نظام سوریه و متحدان آن در حال حاضر به سمت"پایگاه هوایی طبقه" پیشروی می‌کنند، با بازپس‌گیری این پایگاه، آنها فقط یک ساعت از مقر مرکزی رقه فاصله خواهند داشت».

نشریه سوئیسی در ادامه در مورد مشاوره در مورد رقه و اختلاف در باره میزان اهمیت استراتژیک این شهر می‌نویسد: « از آنجا که نظام سوریه حتی با کمک‌های مسکو و تهران به سختی خواهد توانست تمام سوریه را باز پس بگیرد، شاید اولویت‌های اصلی در جای دیگری قرار دارند. اما در اصل، این امکان وجود دارد که نیروهای نظامی سوریه، رقه را حتی پیش از ائتلاف اکثرا کُردهای ضد داعش که از سوی واشنگتن حمایت می‌شود، تسخیر کنند. این ائتلاف هم اکنون در حال پیشروی است. در نشستی که با حضور سه وزیر خارجه در تهران صورت گرفت، ظاهراً در مورد سناریوهای ممکن در رقه مشاوره و گفتگو شده است».

این روزنامه در انتها به صحبت‌های اسد مبنی بر بازپس‌گیری تمام مناطق سوریه و ندادن هیچ امتیازی در خلال مذاکرات صلح (به طرف‌های مقابل) اشاره می‌کند و معتقد است که اسد از کمک متحدان برای رسیدن به حداکثر میزان دستاوردهای نظامی مطمئن است.