و آنچه اخبار بر آن دلالت دارد آن است که احکام تمام سال، از تقدیر ارزاق موجودات این عالم و آجال آنها در شب قدر به زمین نازل می شود. و این مطلب برای کسی که خلیفه خدا در زمین است، در این شب منکشف و آشکار می گردد و انکشاف و هویداشدن نزول امر توسط ملائکه برای آن حضرت رؤیت شب قدر نامیده می شود و لذت این کشف و مشاهده نزول امر و فرود آمدن ملائکه را، فقط اهل آن اداراک می کنند. و شاید ارائه ملکوت آسمانها و زمین به حضرت ابراهیم خلیل (علیه السلام) از همین قبیل بوده است.

و هر انسانی نصیب و بهره کاملی از این عوالم دارد که مخصوص به خود اوست و اغلب مردم از عوالم مثالی خودشان غافلند و از غفلت خودشان نیز غافلند و همچنین از عوالم روحانی خودشان؛ مگر کسی که خدا بر او منت نهاده و به معرفت نفس و معرفت عالم مثال از طریق معرفت نفس آگاه شده باشد؛ زیرا حقیقت نفس از عالم ارواح است و هر کس حجاب ماده از پیش روی روح و نفس او برداشته شود و نفس خود را مجرد از ماده در عالم مثال بنگرد، برای او انتقال به حقیقت روح مجرد از صور نیز آسان می گردد و این معرفت نفس، همان مراد از فرمایش آن حضرت (صلی الله علیه و آله و سلم) است که: من عرف نفسه فقد عرف ربه؛ (هر کسی خویشتن را شناخت، محققاً خدای خود را شناخته است) و وجه ارتباط معرفت نفس، به معرفت پروردگار را نخواهد دانست، مگر کسی که موفق به این معرفت و شناخت شده باشد.

کتاب ترجمه المراقبات – ص 278
تالیف: عارف کامل میرزاجواد آقاملکی تبریزی(ره)