سرویس جهان مشرق - در ایالات متحده به واسطه نقشی که در رقابت های انتخابات ریاست جمهوری (به ویژه دور مقدماتی) دارد به «ادلسون مقدماتی» معروف است. این لقب شلدون ادلسون، کازینودار بزرگ آمریکایی است که پهلوان پنبه های جمهوری خواه برای جلب کمک های مالیِ پشت پردهِ این مگا حامی به دستبوسش می روند.
 

شلدون ادلسون، مولتی میلیاردر ۸۲ ساله بانفوذ حامی اسراییل، اما در این دور از رقابت های انتخاباتی سر کیسه را سفت کرد و زمانی که ائتلافی از یهودیان جمهوری خواه در ماه آوریل در هتل محل اقامتش (خیابان اصلی لاس و گاس که هتل ها و قمارخانه های آن شهرت جهانی دارد) به دیدارش رفتند از حمایت تد کروز و دیگر کسانی که به دنبال حمایت مالی او بودند، خودداری کرد.

در نهایت، او کاندیدای گستاخ جمهوری خواهان دونالد ترامپ را تایید کرد. گزارش ها حاکی از این است که ادلسون از طریق «کمیته های اقدام سیاسی» موسوم به «سوپر پکس» (super PACS) حدود ۱۰۰ میلیون دلار به ستاد انتخاباتی ترامپ کمک خواهد کرد. پولی که قرار است در کنار هزینه رقابت های انتخاباتی، صرف تبلیغات منفی علیه رقبای ترامپ شود.

ادلسون پیش تر نیز در سال ۲۰۱۲ با صرف مبلغ مشابهی ابتدا حمایت خود را از نیوت گینگریچ، نامزد نه چندان محبوب اما حامی اسراییل جمهوری خواهان اعلام کرد. اما پس از مدتی پشت سر میت رامنی قرار گرفت و تلاش کرد تا باراک اوباما را از رسیدن دوباره به دفتر بیضی شکل ریاست جمهوری در کاخ سفید بازدارد.

یک الیگارشی تمام عیار

قدرت و نفوذ ادلسون بی شک برآمده از فعالیت استراحتگاه های پر زرق و برق او در نوادا، ماکائو و سنگاپور است. اما اینکه ثروت یک مرد خود ساخته باید مروج سیاست های مربوط به امنیت اسراییل و قمار غیرقانونی آنلاین در ایالات متحده باشد، مساله ای است که این روز ها به شدت بحث درباره آن بالا گرفته است.

در شرایط فعلی، محدودیت های کمی برای ورود جریان های پولی به سیاست ایالات متحده وجود دارد. حامیان ادلسون با این مساله مشکلی ندارند و این کارآفرین بزرگ با عقاید محکمش را به دلیل حمایت مالی از سیاستمداران موردنظرش تحسین می کنند. او همچنین به یهودی های جوان برای سفر به اسراییل و امور خیریه کمک می کند.

کارولین گودمن، شهردار لاس و گاس ژانویه پس از خرید روزنامه «لاس و گاس ریوو جورنال» به ارزش ۱۴۰ میلیون دلار گفت: «وقتی شما همه برگ ها را در دست دارید، می توانید تصمیم گیری کنید و او همه برگ ها را در دست دارد.»

منتقدان می گویند ادلسون با هدایت کردن جمهوری خواهان به سوی مواضع افراطی تر حمایت از اسراییل جنگ طلب، سیاست های ایالات متحده (حداقل در حوزه سیاست خارجی) را ناکارآمد می کند. مخالفان همچنین مدعی تقلب های گسترده در امپراتوری کازینوی او هستند و می گویند که روزنامه های ادلسون، دستگاه های تبلیغاتی هستند نه روزنامه نگاری.

برنی سندرز، کاندیدای دموکرات چپگرای انتخابات ریاست جمهوری هم توانایی ادلسون در احضار کاندیداهای جمهوری خواه به دفتر خود و حمایت مالی مولتی میلیون دلاری وی از کاندیدا ها در ازای وعده های سیاسی را به سخره گرفته است. سندرز در سخنرانی فوریه خود در لاس و گاس گفته بود: «دوستان من، این دموکراسی نیست. این اولیگارشی است.»

نظرات ادلسون در بسیاری موارد کاملا روشن است. این غول قماربازی می گوید که فلسطینی ها مردم اختراع شده ای هستند. او همچنین راه حل تشکیل دو دولت را که به اعتقاد بیشتر سیاستمداران غربی راه حلی مطلوب است، رد می کند. راه حل ادلسون برای مناقشه خاورمیانه این است: «بچه های یهودی بیشتر و دیوارهای بزرگ تر.»

شلدون ادلسون با توافق هسته ای دولت باراک اوباما با ایران نیز سرسختانه مبارزه کرد. او در سال ۲۰۱۳ از استراتژی خود در این باره پرده برداری کرد و گفت که ایالات متحده باید یک بمب هسته ای را در یک بیابان خالی از سکنه ایران رها کند و (به این ترتیب) رهبران ایران را وادار کند که سانتریفیوژهای خود را خاموش کنند.

ادلسون در برخی موضوعات اما، به نوعی با منتقدانش موافق است. او که در امور مربوط به امنیت اسراییل یک جنگ طلب تمام عیار است و با قانونی شدن ماری جوآنا در ایالات متحده به شدت مخالف است، در اموری چون بهداشت و درمان رایگان، مهاجرت و سقط جنین کاملا لیبرال است.

ادلسون در سال ۲۰۱۲ در گفت و گو با فوربس گفته بود «با افراد بسیار ثروتمندی که تلاش می کنند تا بر روند انتخابات تاثیر بگذارند به شدت مخالف هستم.» او با این حال یادآوری کرده که چگونه افرادی چون جورج سورس یا دیگر ثروتمندان بزرگ پول های خود را به جناح چپ سرازیر می کنند. ادلسون گفته بود: «تا زمانی که آن ها می توانند این کار را انجام دهند، من هم قصد دارم این کار را بکنم.»

ادلسون اگرچه توانسته در کازینوداری فرد موفقی باشد اما در دنیای سیاست برنده نبوده است. نه گینگریچ و نه میت رامنی که ادلسون حامی آنان بود در سال ۲۰۱۲ نتوانستند به کاخ سفید برسند. همچنین پول های او برای مخالفت با توافق هسته ای ایران نتوانست در سال ۲۰۱۵ مانع از توافق گروه ۱+۵ با تهران شود. جاش روئنبر، نویسنده کتاب «امید در هم شکسته» با موضوع مناقشه اسراییل ـ فلسطین به الجزیره می گوید: «تمام پول هایی که ادلسون هزینه کرده نتوانسته در زمینه اموری که برای او اهمیت داشته اند اثری بر روی رای دهندگان داشته باشد.»

ادلسون و ترامپ شباهت های بسیاری به یکدیگر دارند: هر دو ثروتمندانی قاطع با صراحت کلام هستند که راه حل های (عجیب و غریب آنان) برای مشکلات هر فرد عاقلی را به حیرت وامی دارد. اما اگر از محبوبیت اندک دونالد ترامپ بگذریم، ترامپ در دنیای سیاست یک دمدمی مزاج است، (مشخصه ای که در ادلسون کمتر دیده می شود.) به عنوان مثال، ترامپ در ابتدا خود را در مذاکرات صلح اسراییل و فلسطین به عنوان فردی بی طرف معرفی کرد اما بعدها (در ماه مارس) از روابط ناگسستنی ایالات متحده ـ اسراییل و وجود یک «فرهنگ نفرت فلسطینی» صحبت کرد.

درباره ادلسون گفته می شود که این بیست و دومین فرد ثروتمند جهان، بذل و بخشش خود را به سیاستمداران تندروی آمریکایی محدود نمی کند. حمایت او از بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر اسراییل نیز ثابت شده و بحث های زیادی نیز پیرامون این مساله در فضای سیاسی واشنگتن در جریان است.

در سال ۲۰۰۷ میلادی بود که ادلسون روزنامه ای را با عنوان «اسراییل هایوم» راه اندازی کرد که به دلیل رویکرد سیاسی اش «بی بی تون» (Bibiton) لقب گرفت؛ لقبی که در واقع بازی با عنوان «بی بی» نام مستعار بنیامین نتانیاهو بود.

منبع: دیپلماسی ایرانی