بارالها! ما اهل این ماهی هستیم که ما را به آن شرافت بخشیدی و توفیق ادراکش را به ما عنایت فرمودی آن‌گاه که تیرهبختان وقتش را نشناختند و از بخت‌بدشان از فضلش محروم شدند.
تویی سرپرست آنچه از معرفتش که ما را بدان برتری دادی و آنچه از سنتش که ما را بدان رهنمون شدی.
و ما به توفیق تو، به روزه و نماز آن برخاستیم و همراه با تقصیر "اندکی از بسیار" را بجا آوردیم.
خداوندا! پس تو را سپاس همراه با اقرار به بدی‌هایمان و اعتراف به سهل انگاری‌مان، در حالی که در قلوبمان ندامت قطعی و بر زبانمان عذر صادقانه داریم.
پس ما را با توجه به اعتراف به تقصیری که در این ماه داشتیم، مزدی عنایت کن که تدارک‌کننده فضیلتهای دل‌خواهمان و جایگزین ذخیرههایی که مورد علاقه ماست، باشد.
متن حدیث:
اللّهُمّ إِنّا أَهْلُ هَذَا الشّهْرِ الّذِي شَرّفْتَنَا بِهِ، وَ وَفّقْتَنَا بِمَنّكَ لَهُ حِينَ جَهِلَ الْأَشْقِيَاءُ وَقْتَهُ، وَ حُرِمُوا لِشَقَائِهِمْ فَضْلَهُ.
أَنْتَ وَلِيّ مَا آثَرْتَنَا بِهِ مِنْ مَعْرِفَتِهِ، وَ هَدَيْتَنَا لَهُ مِنْ سُنّتِهِ، وَ قَدْ تَوَلّيْنَا بِتَوْفِيقِكَ صِيَامَهُ وَ قِيَامَهُ عَلَى تَقْصِيرٍ، وَ أَدّيْنَا فِيهِ قَلِيلًا مِنْ كَثِيرٍ.
اللّهُمّ فَلَكَ الْحَمْدُ إِقْرَاراً بِالْإِسَاءَةِ، وَ اعْتِرَافاً بِالْإِضَاعَةِ، وَ لَكَ مِنْ قُلُوبِنَا عَقْدُ النّدَمِ، وَ مِنْ أَلْسِنَتِنَا صِدْقُ الِاعْتِذَارِ، فَأْجُرْنَا عَلَى مَا أَصَابَنَا فِيهِ مِنَ التّفْرِيطِ أَجْراً نَسْتَدْرِكُ بِهِ الْفَضْلَ الْمَرْغُوبَ فِيهِ، وَ نَعْتَاضُ بِهِ مِنْ أَنْوَاعِ الذّخْرِ الْمَحْرُوصِ عَلَيْهِ.
«صحیفه سجادیه، دعای 45»