به گزارش مشرق، بزرگترین عامل اخذ تصمیم اعضای ناتو برای اعزام نیروی نظامی به لهستان و سه کشور بالتیک، حضور دائمی نیروهای ناتو در شرق اروپا و نزدیک با مرزهای روسیه است و از طرف دیگر آمریکا که بزرگترین تامین کننده مالی و سلاح پیمان آتلانتیک شمالی به شمار می رود با چنین اقدامی ضمن تقویت حضور نظامی خود در شرق اروپا و نزدیکی مرزهای روسیه به کشورهای عضو ناتو نشان می دهد که واشنگتن عامل امنیت و حامی آنها است.
گردان هایی که با یک هزار تا یک هزار و پانصد نیرو در سه کشور بالتیکی استونی، لتونی (هم مرز روسیه) و لیتوانی و همچنین لهستان مستقر خواهند شد قدرت مقابله با نیروی دفاعی روسیه را ندارند و این امر برای هر کارشناس نظامی کاملا روشن است.در حقیقت باید اشاره کرد که این گردان ها فقط جنبه نمایشی دارد.
در حال حاضر ناتو قدرتی ندارد که بتواند در برابر روسیه قدرت نمایی کند و مقامات ارشد ناتو نیز بارها به این امر اشاره کردند.پاسخ مسکو به ناتو را می توان از توسعه روز افزون قدرت دفاعی آن متوجه شد.

مقابله با گروه تروریستی داعش در سوریه و عراق که از موضوعات مورد بحث بین اعضای ناتو در اجلاس ورشو بود نیز مطلب جدیدی نیست و اگر انگیزه واقعی و جدی از طرف ناتو در این مورد وجود داشت بایستی از مدت ها قبل شاهد کشتار صدها هزار مردم بی گناه و آواره شدن میلیون ها نفر در سوریه و عراق و دیگر نقاط های بحرانی و همچنین بحران مهاجرین در اروپا و جهان نمی بودیم.
ناتو به داشتن روابط با روسیه بسیار اهمیت می دهد و به همین دلیل است که 'ینس استولنبرگ' دبیر کل ناتو ضمن تاکید بر تماس و مذاکرات با مسکو گفت که جنگ سرد به تاریخ گذاشته شده است.
تمدید نیروهای آمریکایی در افغانستان و کمک مالی به این کشور به مدت سه سال در چارچوب سیاست واشنگتن برای حضور طولانی نیروهای این کشور در افغانستان است و از طرف دیگر وجود گروه های تروریستی سازمان یافته در نقاط مختلف از جمله در خاورمیانه و شمال آفریقا را می توان به عنوان بهانه ای برای آمریکا جهت حضور نظامی آن در اقصی نقاط مختلف بر شمرد.

نا امنی و کاشتن بذر نفاق بین کشورها نیز بخشی از سیاست آمریکا محسوب می شود که چنین اقدام هایی دقیقا در منافع واشنگتن برای فعالیت شبانه روزی کارخانه های سلاح سازی قول پیکر آمریکا است.
آمریکا که عضو بزرگ ناتو به شمار می رود با نشان دادن روسیه بعنوان یک دشمن خواهان ایجاد ترس و حشت در بین اعضای اتحادیه اروپا است که بیشتر اعضای ناتو را تشکیل می دهند.
چنین ترسی موجب شده که اتحادیه اروپا پیشنهادهای واشنگتن برای گسترش ناتو و حضور این سازمان نظامی در نقاط مختلف و همچنین اطاعت از تحریم بر علیه روسیه را بپذیرد هر چند که بیشتر کشورهای اتحادیه اروپا ادامه این تحریم ها را به زیان خود می دانند و خواهان ارتباط و همکاری های اقتصادی با مسکو هستند.

اجلاس ناتو در ورشو فرصتی بود که باراک اوباما رئیس جمهوری آمریکا از صدر اعظم آلمان خواست تا برای احیای روابط انگلیس و اتحادیه اروپا پس از همه پرسی در آن کشور جهت خروج از اتحادیه اروپا گام بردارد.
فروپاشی اتحادیه اروپا در حال حاضر در جهت منافع آمریکا نیست اما واشنگتن در عین حال خواهان اتحادیه اروپایی است که همیشه بحران داشته باشد تا به اینصورت نشان بدهد که اتحادیه اروپا نمی تواند بدون حمایت و کمک آمریکا معضلات و مشکلات خود را به تنهایی حل و فصل کند.

در اجلاس دو روزه ناتو ضمن تاکید بر وحدت تمامی کشورهای عضو ناتو توافق شد که حضور و مبارزه نیروهای ناتو برای مبارزه با گروه های تروریستی بخصوص داعش در عراق و سوریه افزایش یابد.
در حقیقت این حرکت ناتو را می توان گامی در جهت افزایش بحران کنونی در سوریه و عراق توصیف کرد.
گسترش اعضای ناتو بخصوص در شرق اروپا و کشورهای بالکان غربی از اهداف ناتو برای تنگ کردن راه های ارتباطی روسیه است و مسکو با چنین سیاستی بخوبی آشنا است و به همین منظور شاهد هشدارهای روسیه در این مورد هستیم.

مونته نگرو که کشوری کوچک در منطقه بالکان غربی است اکنون در چند قدمی ورود به ناتو قرار دارد و فقط در انتظار تصویب پروتکل عضویت این کشور در پارلمان های عضو ناتو است که ورود آن در پیمان نظامی آتلانتیک شمالی رسما اعلام شود هر چند که در اجلاس ورشو به مونته نگرو بعنوان عضو بیست و نهم ناتو اشاره شد.
مقدونیه دیگر کشور بالکان غربی در حال انجام اصلاحات برای ورود به این سازمان نظامی است و کشورهای اسلوونی و کرواسی از جمهوری های یوگسلاوی سابق از اعضای ناتو محسوب می شوند.

صربستان که سیاست بیطرفانه نظامی دارد اعلام کرده که قصد عضویت در هیچ سازمان نظامی را ندارد و بوسنی و هرزگوین نیز از دیگر کشور یوگسلاوی سابق است که در این مورد اختلاف نظر زیادی بین سیاستمداران آن وجود دارد.
اجلاس دو روزه ناتو روز جمعه 18 تیرماه شروع و روز شنبه 19 تیر ماه خاتمه یافت.در این اجلاس بیش از دو هزار و یکصد نماینده در قالب 65 هیات از 54 کشور، کشورهای عضو اتحادیه اروپا و نمایندگانی از سازمان ملل و بانک جهانی حضور داشتند.
در روز اول اجلاس ناتو در ورشو، موضوعات همکاری با اتحادیه اروپا و تصمیمات مربوط به تقویت جناح شرقی با 4 گردان چند ملیتی از تصمیمات اخذ شده در این اجلاس بوده است.
هر کدام از گردان های اعزامی به شرق اروپا شامل یک هزار تا یک هزار و 500 سرباز به فرماندهی آمریکا، انگلیس، کانادا و آلمان است که در سه کشور بالتیکی استونی، لتونی (هم مرز روسیه) و لیتوانی و همچنین لهستان مستقر خواهند شد.
فرماندهان گردان بین المللی در لیتوانی را آلمان، در لهستان به عهده آمریکا، در استونی را انگلیس و در لیتوانی را کانادا بر عهده خواهند داشت.

در این اجلاس برای اعزام نیروهای رومانی و بلغارستان به منطقه دریای سیاه نیز تصمیم گیری شد.
اعزام نیروهای ناتو به سه کشور بالتیک و لهستان و همچنین حضور نیروهای رومانی و بلغارستان در دریای سیاه اقدامی از سوی این پیمان نظامی برای مقابله با روسیه در این مناطق است.

روابط مسکو و ناتو از سال 2014 با شتاب گرفتن برنامه های این پیمان و همچنین آمریکا برای گسترش نفوذ نظامی به نزدیک خاک روسیه پرتنش شده و با وجود هشدارهای مکرر این کشور متوقف نشده است.
در روز دوم اجلاس ناتو در روز شنبه 19 تیرماه، موضوعات رسیدگی به جناح جنوبی ناتو، مبارزه با گروه تروریستی داعش و تروریسم بین المللی، تصمیم گیری در باره افغانستان، مدیترانه مرکزی و عراق در دستور کار قرار گرفت.

همچنین در نشست سران ناتو در ورشو راهبردهای مقابله با چالش های امنیتی شرق و جنوب اروپا و جریان مربوط به مهاجرین مورد بحث و بررسی قرار گرفت.