به گزارش مشرق، ورود هر فناوری به جامعه همواره رفتارهای جدیدی را به همراه داشته به گونه ای که گاهی این رفتارها با آداب و رسوم، منطق، ارزش های دینی و باورهای فرهنگی ما منطبق نیستند.
یکی از همین فرآیندها، گرفتن عکس از خود و یا همان گرفتن عکس سلفی با تلفن همراه است.
گرفتن عکس سلفی اخیرا در جامعه به شکل ویروس فرهنگی گسترش یافته و این اتفاق موجب بروز رفتارهای ناخوشایندی شده است.
گرفتن عکس سلفی با جسد یا اجزای بدن او که چندین پیش اتفاق افتاد و یا عکس برداری از خود در مراسم های مختلف که موجب اهانت به موضوع مجلس و افراد حاضر است از دیگر آسیب های این حرکت به شمار می آید. بسیاری از اوقات دیده می شود که در مراسم تشییع جنازه یک چهره معروف، صاحبان عزا در از دست دادن عزیز خود سوگوار هستند و رفتار تمسخر گونه بعضی از افراد را در گرفتن عکس سلفی باید تحمل کنند.
بارها در خیابان ها ملاحظه شده فردی تصادف کرده و در حال خونریزی است و افراد فقط مشغول عسکبرداری از صحنه هستند. انگار ماموریت اداری برای تهیه عکس و خبر دارند درحالی که به جای این حرکات باید به داد فرد مجروح برسند.
چندی پیش یک دختر 22 ساله ایرانی در لس آنجلس هنگام گرفتن عکس سلفی از طبقه چهارم یک ساختمان پرت و کشته شد.
ملاحظه می شود این رفتار محدود به نوجوانان و جوانان داخل کشور نیست و در سراسر دنیا چنین رفتارهایی مشاهده می شود.
در آتش سوزی اخیر مشهد در برج سلمان، زندگی و هستی عده ای اسیر شعله های سرکش آتش شده و چند فرد بی درد و بی احساس با لبخند در مقابل آتش سوزی از خود عکس سلفی می گیرند چرا که از نگاه رفتار شناسی نیاز به دیده شدن دارند.
از منظر این علم، اصلی ترین علت روانی و رفتاری گرفتن عکس سلفی در چنین مواقعی نیاز به دیده شدن است. از آنجا که بعضی از فرزندان توسط خانواده و جامعه دیده نمی شوند با این گونه حرکات و عکس ها و ارسال آنها به گروه های اجتماعی تلاش می کنند خود را مطرح کرده و از نظر روانشناسی در پی ارضای روانی خود هستند.
متاسفانه هیچ یک از سازمان های فرهنگی و آموزشی به فکر اصلاح و پیشگیری از این رفتار اجتماعی نیستند.
در مقابل منظره یا آثار باستانی، اگر کسی وجود نداشته باشد که از ما عکسبرداری کنند، ایرادی ندارد که چند عکس از خودمان بگیریم اما با کلیه یک جنازه یا خود جسد یا با اتومبیلی که در آتش می سوزد چگونه می توان عکس سلفی گرفت و آن را در فضای سایبر منتشر کرد.
کمبود توجه، نیاز به دیده شدن و کمبودهای عاطفی باعث می شوند فرزندان ما چه در داخل و چه در خارج کشور اقدام به این رفتارهای ناشایست کرده و در پی آن در برخی از مواقع جان خود را نیز از دست داده اند.
یکی از همین فرآیندها، گرفتن عکس از خود و یا همان گرفتن عکس سلفی با تلفن همراه است.
گرفتن عکس سلفی اخیرا در جامعه به شکل ویروس فرهنگی گسترش یافته و این اتفاق موجب بروز رفتارهای ناخوشایندی شده است.
گرفتن عکس سلفی با جسد یا اجزای بدن او که چندین پیش اتفاق افتاد و یا عکس برداری از خود در مراسم های مختلف که موجب اهانت به موضوع مجلس و افراد حاضر است از دیگر آسیب های این حرکت به شمار می آید. بسیاری از اوقات دیده می شود که در مراسم تشییع جنازه یک چهره معروف، صاحبان عزا در از دست دادن عزیز خود سوگوار هستند و رفتار تمسخر گونه بعضی از افراد را در گرفتن عکس سلفی باید تحمل کنند.
بارها در خیابان ها ملاحظه شده فردی تصادف کرده و در حال خونریزی است و افراد فقط مشغول عسکبرداری از صحنه هستند. انگار ماموریت اداری برای تهیه عکس و خبر دارند درحالی که به جای این حرکات باید به داد فرد مجروح برسند.
چندی پیش یک دختر 22 ساله ایرانی در لس آنجلس هنگام گرفتن عکس سلفی از طبقه چهارم یک ساختمان پرت و کشته شد.
ملاحظه می شود این رفتار محدود به نوجوانان و جوانان داخل کشور نیست و در سراسر دنیا چنین رفتارهایی مشاهده می شود.
در آتش سوزی اخیر مشهد در برج سلمان، زندگی و هستی عده ای اسیر شعله های سرکش آتش شده و چند فرد بی درد و بی احساس با لبخند در مقابل آتش سوزی از خود عکس سلفی می گیرند چرا که از نگاه رفتار شناسی نیاز به دیده شدن دارند.
از منظر این علم، اصلی ترین علت روانی و رفتاری گرفتن عکس سلفی در چنین مواقعی نیاز به دیده شدن است. از آنجا که بعضی از فرزندان توسط خانواده و جامعه دیده نمی شوند با این گونه حرکات و عکس ها و ارسال آنها به گروه های اجتماعی تلاش می کنند خود را مطرح کرده و از نظر روانشناسی در پی ارضای روانی خود هستند.
متاسفانه هیچ یک از سازمان های فرهنگی و آموزشی به فکر اصلاح و پیشگیری از این رفتار اجتماعی نیستند.
در مقابل منظره یا آثار باستانی، اگر کسی وجود نداشته باشد که از ما عکسبرداری کنند، ایرادی ندارد که چند عکس از خودمان بگیریم اما با کلیه یک جنازه یا خود جسد یا با اتومبیلی که در آتش می سوزد چگونه می توان عکس سلفی گرفت و آن را در فضای سایبر منتشر کرد.
کمبود توجه، نیاز به دیده شدن و کمبودهای عاطفی باعث می شوند فرزندان ما چه در داخل و چه در خارج کشور اقدام به این رفتارهای ناشایست کرده و در پی آن در برخی از مواقع جان خود را نیز از دست داده اند.