چهار چيز است كه در هر كس وجود داشته باشد، در نور اعظم خدا غوطه ور است:
كسى كه نگهبانِ كارش شهادت دادن به يگانگى خداوند و به اينكه من فرستاده خدا هستم باشد.
كسى كه هرگاه مصيبتى به او رسد، گويد: ما از آن خداييم و به سوى او باز مى‌گرديم.
كسى كه هرگاه به خير و نعمتى دست يابد، گويد: حمد و ستايش ويژه خداى جهانيان است.
و كسى كه هرگاه گناه و خطايى كند، گويد: از خدا آمرزش مى‌خواهم و به سوى او باز مى‌گردم.
متن حدیث:
أربَعٌ مَن كُنَّ فيهِ كانَ في نُورِ اللّه ِ الأعظَمِ: مَن كانَ عِصمَةُ أمرِهِ شَهادَةَ أن لا إلهَ إلاّ اللّه ُ و أنّي رسولُ اللّه ِ، و مَن إذا أصابَتهُ مُصيبَةٌ قالَ: إنّا للّه ِ و إنّا إلَيهِ راجِعونَ، و مَن إذا أصابَ خَيرا قالَ: الحَمدُ للّه ِ رب العالَمينَ، و مَن إذا أصابَ خَطيئةً قالَ: أستَغفِرُ اللّه َ و أتوبُ إلَيهِ.
«بحارالانوار، جلد82 ،صفحه 145- .مشكاة الأنوار، صفحه 767»