قدیمی‌ترین مسجد ایران امروز به حال ویرانی افتاده و در حال ریزش است. طاق‌های دالان ورودی درحال ریزش است و برای جلوگیری از آوار آن بر سر مردم، چند چوب را به صورت غیر اصولی ستون کرده‌اند.

به گزارش مشرق، مسجد تاریخانه دامغان را بعد از مسجد «فهرج» قدیمی‌ترین مسجد ایران می‌دانند که بنای آن متعلق به قرن دوم هجری است. پیش از ورود اسلام به ایران، این بنا آتشکده بوده است و پس از ورود اسلام مسجد شد. کارشناسان آن را سمبل حضور معماری ساسانی به عنوان نخستین بسترهای ظهور معماری اسلامی می‌دانند. 

نویسنده «مرآه البلدان»، دستور ساخت تاریخانه را به امیر المؤمنین علی (ع) نسبت داده و آندره گدار، تاریخ ساخت این بنا را اواسط قرن دوم هجری ذکر کرده است.

آندره گدار، درباره این مسجد نوشته است: «این مسجد را به عنوان نمونه‌ای از بناهایی که مقدم بر دوره سلجوقیان است می‌توانیم ارائه دهیم. یعنی مقدم بر دوره‌ای که نمونه اصلی مساجد ایران در آن شکل گرفته است.»

تاریخ شناسان، بر این اساس، مسجد تاریخانه را قدیمی‌ترین مسجد ایران می‌دانند.

 
 
در این مسجد ستون‌هایی مدور قرار دارد که با آجرهایی به طول ۳۵ و به عرض 34.7 سانتی‌متر ساخته شده و به نام «چهل ستون» معروف است. تعداد ستون‌ها 26 عدد می‌باشد که 18 ستون آن در یک طرف و 5 ستون در سمت دیگر و 5 ستون در مقابل قرار گرفته است. محیط هر ستون در حدود 5 متر و ارتفاعش از سطح زمین تا محلی که طاق‌ها برآن متکی است 2.84 متر و تا پشت بام 6 متر می‌باشد. طاق‌های این ساختمان به مرور زمان فرو ریخته بوده که از محل وجوه جمع‌آوری شده از مردم شهر با خشت خام بر طاق‌های مزبور سقف زده‌اند.
 


این مسجد نمونهٔ بسیار زیبا و کاملی از مساجد قرون اولیه اسلام به شمار می‌رود. شیوهٔ معماری مسجد مأخوذ از معماری ساسانی است. ساختمان مسجد شامل یک صحن یا حیاط مرکزی است که اطراف آن را رواق‌های سرپوشیده احاطه کرده است. شبستان مسجد بر روی هجده ستون مدور (سه ردیف شش تایی) استوار شده است. این ستون‌ها یک متر و نیم قطر دارند و از نظر ویژگی‌های معماری مشابه ستون‌های کاخ‌های ساسانی هستند. طاق‌های مسجد از آجر است و به طاق‌های دورهٔ قبل از اسلام، یعنی عهد ساسانی شباهت بسیار دارد.

در طی قرون، تاریخانهٔ دامغان بارها مرمت و بازسازی شده است. مناره‌ای آجری در عهد سلجوقیان به این مجموعه اضافه شده است که اکنون ۲۵ متر ارتفاع دارد و بدنهٔ آن با آجرکاری تزیین شده است.
 



نمایی از شهر دامغان از فراز مناره مسجد تاریخانه
 
 اما ستون‌ها، سقف و دیوارهای این بنای ارزشمند باستانی-اسلامی حال و روز خوبی ندارند. بخش هایی از سقف شبستان مسجد، ستون ها و دیوارها بدلیل توقف عملیات کاوش و مرمت، در حال ریزش و تخریب هستند. مناره مسجد هم که هم اوضاع بهتری ندارد. بی توجهی میراث فرهنگی به مهمترین بنای تاریخی شهرستان دامغان به حدی است که این مجموعه در طول هفته حتی از داشتن یک نگهبان دائمی نیز محروم است.تنها ایام تعطیل درهای آن برای بازدید عموم باز می شود که آن هم جز وضعیت ناراحت کننده ستونها و سقفی در حال ریزش که شمع بندی شده اند و مناره ای که در آن سالهاست به روی بازدیدکنندگان بسته است، چیزی برای گردشگران باقی نمانده است.
 

 

نماینده مردم دامغان در مجلس در تاریخ 18 بهمن 94 در بازدید از مسجد تاریخانه دامغان گفته بود : این مسجد با همکاری میراث فرهنگی و اوقاف مرمت می‌شود و براساس توافقات انجام شده با معاون رئیس جمهور مقرر شده سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری در کوتاه‌ترین زمان ممکن طرح جامع مسجد تاریخانه دامغان شامل مطالعه، مرمت، آسیب نگاری، مستند سازی و مناسب‌سازی محیط پیرامونی این بنای کهن را ارائه و 50 درصد هزینه اجرای این طرح را تآمین کند.

 

از آن زمان تا به امروز هیچ اتفاق تازه‌ای برای این مسجد رخ نداده و این در حالی است که حال مسجد هر روز وخیم‌تر می‌شود.

امروز، این مسجد به حال ویرانی افتاده و در حال ریزش است. طاقهای دالان ورودی درحال ریزش است و برای جلوگیری از آوار آن بر سر مردم  چند چوب را به صورت غیر اصولی ستون کرده‌اند.

 
 
«زرین تاج شیبانی»، باستان شناس و مسئول کاوش در مسجد تاریخانه دامغان درباره مطالعات باستان شناسی در این مسجد گفت: «تا کنون بارها از من طرح و برنامه کاوش خواسته‌اند و من نیز چهار بار برنامه کامل کاوش داده‌ام که مورد موافقت نیز قرار گرفته است. اما پیچ خم مسائل اداری مانع از سرعت بخشیدن به کاوش ها می شود.»
 
 
 
وی افزود: «سازمان میراث فرهنگی تا کنون آنقدر پژوهش این مسجد تاریخی را به تاخیر انداخته است که این شک به وجود آمده مبادا مشکل‌ آن‌ها من هستم. اگر این طور است حاضرم کار را به شخص دیگری بسپارم و با تمام علاقه‌ای که به کاوش در این محوطه ارزشمند اسلامی دارم کنار بکشم.»

وی افزود: «مسجد تاریخانه تا کاوش و مطالعه علمی نشود، نمی تواند مورد حفاظت و مرمت قرار گیرد و برای من سالم ماندن مسجد مهمتر از هر چیزی است و امیدوارم که سازمان میراث فرهنگی هرچه زودتر به این مهم رسیدگی کند.»
 
 
 
شیبانی از حدود 4 سال پیش آمادگی خود را برای کاوش در این مسجد اعلام کرده و از آن تاریخ تا کنون بارها طرح‌های علمی و برنامه‌های پژوهشی خود را به سازمان میراث فرهنگی داده اما تا کنون موفق به انجام کاوش ها نشده است.
 
کارشناسان معتقدند هر اندازه که کاوش در این مسجد به تاخیر افتد، تخریب بیشتری به آن وارد می آید. به همین علت مسئولان شهری دامغان خواستار اجرای سریعتر برنامه های پژوهشی در مسجد تاریخانه شده اند.