کد خبر 60375
تاریخ انتشار: ۱۶ مرداد ۱۳۹۰ - ۰۰:۱۵

اعتراضات صهيونيست‌هاي اشغالگر به عملکرد کابينه، اين رژيم را وارد مرحله‌اي تازه و در عين حال، سازماندهي ‌شده كرده است كه مي‌تواند در نهايت به فروپاشي داخلي آن بينجامد.

به گزارش گروه بين الملل مشرق، اعتراضات در سرزمين‌هاي اشغالي و تظاهرات عليه رژيم صهيونيستي در بخش يهودي‌نشين و اشغال‌شده فلسطين گرچه گاه و بي‌گاه به علت سياست‌هاي غلط سران تل‌آويو بصورت مقطعي سابقه داشته، اما از سه هفته پيش موج انقلاب‌هاي بهار عربي به سرزمين‌هاي اشغالي نيز راه يافته است.

حضور صدها هزار نفري مردم در اعتراضات
سه هفته است كه روزهاي شنبه در سرزمين‌هاي اشغالي، معترضان به سياست‌هاي كابينه اسرائيل به خيابان‌ها مي‌ريزند و شعارهايي در سرنگوني كابينه كنوني رژيم صهيونيستي سر مي‌دهند. اين تظاهرات از اواخر تير گذشته آغاز شده و اخيراً نيز روند رو به رشدي را به خود گرفته است.
شنبه هفته گذشته صهيونيست‌هاي سرزمين‌هاي اشغالي كه جمعيت آنان نزديك به 200 هزار نفر تخمين زده شد، در بيش از 11 شهر فلسطين اشغالي تظاهرات كردند، اين در حالي است كه حدود 60 تا 70 هزار نفر از اين افراد در تل‌آويو عليه دولت بنيامين نتانياهو، نخست‌وزير اين رژيم شعار سر دادند.
اين تظاهرات البته به روزهاي شنبه ختم نمي‌شود و ساير روزهاي هفته نيز اعتراضات پراكنده‌اي در نقاط مختلف سرزمين‌هاي اشغالي برگزار مي‌گردد، دوشنبه گذشته بيش از 150 هزار كارگر شهرداري هم‌زمان در سراسر سرزمين‌هاي اشغالي اعتصاب كردند. ديروز نيز صدها پزشك در بيمارستان‌هاي مختلف فلسطين اشغالي، پريشب هم بيش از ده‌هزار نفر در مراسم اعتراض‌آميزي مقابل مقر "هستدروت" [اتحاديه سراسر كارگران] در تل‌آويو شركت كردند.
 

 
پريشب همچنين تظاهراتي با مشاركت بيش از يک هزار اسرائيلي مقابل منزل "گدعون ساعر" وزير آموزش و پرورش در تل‌آويو در اعتراض به سياست‌هاي آموزشي برگزار شد؛ همچنين در مقابل ساختمان وزارت آموزش و پرورش رژيم صهيونيستي در قدس اشغالي نيز تجمعي بزرگ برگزار شد.
روزنامه‌ هاآرتص در نظرسنجي  اعلام كرد 87 درصد از اسرائيلي‌ها از اين اعتراضات حمايت مي‌كنند و 54 درصد هم معتقدند بنيامين نتانياهو نخست‌وزير در مديريت اين بحران ناتوان است.
از سوي ديگر روز شنبه قرار است تظاهراتي در سراسر سرزمين‌هاي اشغالي برگزار شود كه بسياري از تحليلگران و رسانه‌هاي منطقه‌اي حضور مردم در اين تظاهرات را ميليوني برآورد كرده‌اند. اين تظاهرات مي‌تواند اعتراضات مردمي در سرزمين‌هاي اشغالي را وارد فاز جديد كرده و سران تل‌آويو را مجبور مي‌كند كه از توهين به معترضان دست برداشته و اقدامات جدي را در اين زمينه انجام دهند.
اين تظاهرات نيز مانند اعتراضات قبلي يهوديان اسرائيل علاوه بر تل‌آويو و قدس در شهرهاي حيفا، بئر السبع، اشدود، اشكلون، كريات شمونه و تعدادي از شهرهاي كرانه باختري مانند الناصره برگزار مي‌شود.

عوامل خيزش در سرزمين‌هاي اشغالي
تظاهرات گسترده در سرزمينهاي اشغالي گر چه در ابتدا با عنوان مسايل اقتصادي و گران شدن قيمت مسكن آغاز شد، اما ادامه اين تظاهرات نشان داد كه مشكلات فراگير در بسياري از بخش‌هاي كابينه اسرائيل باعث نارضايتي گسترده عليه آن شده است، پيوستن دانشجويان، پزشكان، معلمان و كارگران اسرائيلي به موج تظاهرات مردمي باعث فلج شدن بخشي از سرزمين‌هاي اشغالي شده و نشان داد كه كابينه نتانياهو از مشكلات اساسي داخلي رنج مي‌برد.
تورم اقتصادي و شرايط سخت معيشتي، فقدان عدالت اجتماعي، فساد در دستگاه حاكميت اسرائيل، نارضايتي مردم از سران رژيم صهيونيستي و كاهش محبوبيت آنها به كمتر از سي درصد، رويكرد ميليتاريستي سران تل‌آويو و سياست‌هاي غلط اقتصادي اجتماعي آنها از جمله در بخش‌هاي بهداشتي و تربيتي از جمله عواملي است كه باعث شده تظاهرات مردمي در سرزمين‌هاي اشغالي با حضور بخشهاي مختلف جامعه صهيونيستي به اوج خود برسد.

الهام گرفتن از انقلاب‌هاي عربي
علاوه بر عواملي كه در بالا به آن اشاره شد، سرايت موج انقلاب‌هاي عربي به سرزمين‌هاي اشغالي نقش مهمي در آغاز اين اعتراضات داشت، نحوه اعتراضات مردمي و الگو برداري از موارد مشابه در كشورهاي عربي نشان از اين واقعيت دارد كه بخشي از اين اعتراضات به علت فضاي كنوني منطقه ايجاد شده است، اهميت اين نكته در آنجاست كه همين فضا باعث خواهد شد تا معترضان به اصلاحات سطحي مانند تغييرات جزئي در كابينه راضي نشده و اصلاحات ريشه‌اي و تغيير سياست‌هاي كلي رژيم صهيونيستي را خواستار باشند.
برافراشتن خيمه در خيابان‌ها و ميادين مركزي شهرها، استفاده از مجسمه‌ها و نمادها براي بيان اعتراضات، برگزاري تظاهرات شبانه در تقليد از انقلابهاي عربي، تظاهرات در نزديكي منزل سران صهيونيست و تسخير مراكز اقتصادي به صورت مقطعي از نمونه‌هايي است كه الگو برداري انقلاب مردمي در سرزمين‌هاي اشغالي از انقلابهاي عربي را نشان مي‌دهد، همچنين پلاكاردهاي زيادي در ميان تظاهرات كنندگان ديده مي‌شود كه اعتراضات مردمي را بهار اسرائيلي نام گذاشته‌اند.
"رالف شوئنمان"، تحليلگر سياسي و نويسنده کتاب "تاريخ پنهان صهيونيست" در اين مورد مي گويد كه ساکنان يهودي سرزمين‌هاي اشغالي به ميدان التحرير به عنوان يک [منبع] الهام مي‌نگرند؛ بهار عربي و قيام مردمي مصر به اين اسرائيلي‌ها که مخالف ساختار مالي پوسيده صهيونيستي هستند، الهام بخشيده و آنها را به حرکت درآورده است.

بي توجهي سران تل‌آويو به تظاهرات مردمي
سران تل‌آويو تاكنون غير از سركوب اعتراضات و برخي تغييرات جزئي در رده‌هاي مياني مديريتي نظير استعفاي "هيم شاني" مديركل وزارت دارايي اقدام قابل توجهي براي كاستن از ميزان اعتراضات مردمي نكرده‌اند، البته در همين راستا "سيلوان شالوم" معاون اول نخست‌وزير رژیم صهیونیستی از حزب معارض کاديما به رياست "زيپي ليوني" خواسته است براي مقابله با اعتراضات مردمي و حل مشكلات مردم به كابينه اسرائيل بپيوندد. همچنين قرار است بنيامين نتانياهو در اقدامي ديرهنگام، روز يكشنبه پيشنهاد تشكيل كميته گفت‌وگو با مخالفان را ارائه بدهد، ماموريت اين كميته گفت‌وگو با سران جنبش اعتراضي و بررسي فوري مسائل اجتماعي و اقتصادي است كه سبب اعتراض ساكنان شده است.
در شرايطي كه بسياري از ناظران بي‌توجهي سران تل‌آويو به اعتراضات مردمي را اشتباه راهبردي كابينه نتانياهو مي‌دانند، پيش‌بيني مي‌شود كه با تظاهرات ميليوني فردا اين روند متوقف شده و سران اسرئيل مجبور به اتخاذ تصميماتي شوند كه مورد رضايت آنها نيست و تنها براي قانع كردن موقت معترضان به آن تن مي‌دهند.

اعتراضات مردمي مقدمه‌اي براي فروپاشي رژيم صهيونيستي
گرچه برگزاري تظاهرات اعتراض‌آميز در سرزمين‌هاي اشغالي موضوع تازه‌اي نيست، اما سازماندهي و حجم اعتراضات كنوني نشان از بحران بي‌سابقه‌اي دارد كه اسرائيل از زمان آغاز موجوديت خود با آن مواجه نشده بود، اين موضوع در اظهارات سران تل‌آويو نيز قابل لمس است، "بنيامين بن اليعازر" وزير مستعفي زيرساخت‌ها در رژيم صهيونيستي بحران كنوني پيش روي اسرائيل را خطرناك‌ترين بحران از زمان اعلام موجوديت اين رژيم مي‌داند.

يكي از مهم‌ترين معيارهاي خطرناك بودن اعتراضات مردمي، كشيده شدن دامنه آن به پايتخت كشورها است، اين در حالي است كه تل‌آويو به عنوان پايتخت رژيم صهيونيستي و قدس اشغالي به عنوان يكي از مهم‌ترين شهرهاي اين رژيم از همان آغاز جنبش مردمي شاهد تظاهرات گسترده بوده و با توجه به جمعيت اندك سرزمين‌هاي اشغالي حضور مردمي در تظاهرات اين شهرها بالغ بر 70 هزار نفر برآورد شده است.
درست است كه برگزاري انتخابات زودهنگام و قرباني كردن حزب ليكود به عنوان جريان حاكم براي نجات از اعتراضات مردمي مي‌تواند راهكاري موقت براي خروج از بحران اعتراضات مردمي باشد، اما همزماني آن با بحران‌هاي خارجي اسرائيل نظير سپتامبر سياه [زمان تصويب احتمالي دولت مستقل فلسطين در سازمان ملل] و مناقشه مرزي اين رژيم بر سر مرزهاي دريايي با لبنان در مورد استفاده از منابع نفت و گاز و همچنين توقف واردات گاز از مصر به سرزمين‌هاي اشغالي شكل جدي‌تري به اين بحران داده و باعث شده بسياري از كارشناسان اين اعتراضات را موجب تسريع شمارش معكوس در فروپاشي رژيم صهيونيستي بدانند.
اين همان نكته‌اي است كه در سخنان بن‌اليعازر نيز به آن اشاره شد، وي در سخنان خود نسبت به همزماني اين اعتراضات با احتمال اعلام تشكيل دولت مستقل فلسطين در سازمان ملل هشدار داده و نسبت به پيامدهاي استراتژيك روند كنوني اسرائيل و فقدان بازدارندگي ملي در پي ظلم و ستم عليه طبقه متوسط جامعه اعلام خطر كرد.