یکی اینکه هیچ وقت آمار شفافی از بدهی دولت به بانک ها و علت این بدهی و اینکه این عدد چه عددی است، پیدا نکردیم. ما عدد شفاف نداریم. موضوع دوم، این لایحه برای بانک ها افزایش سرمایه را خواستار شده است ولی مشخص نیست که چه مقدار افزایش سرمایه است و برای کدام بانک.
مصری افزود: مسئله دیگر این است که بی ثباتی قوانین در کشور بوجود می آید. در سال 1391 به دلیل شوک ارزی که بوجود آمد خیلی از تولید کنندگان و بدهکاران با گرفتاری های بسیار سنگینی مواجه شدند. هزینه های شوک ارزی به مردم تحمیل شده است. موضع بعدی این است که دولت ها با این بحث تشویق می شوند ایجاد بدهی بکنند، هر جا کم آوردند فیتیله نرخ ارز را بالا ببرند تا بدهی های خود را جبران کنند. نمایندگان معتقدند که باید از ارزش پول ملی صیانت صورت بگیرد. اگر ما این باب را باز بکنیم که همیشه از نرخ تفاوت تسعیر استفاده بکنند تا مشکلات خود را برطرف بکنند، مشکلات زیادی ایجاد می شود. مسئله بعدی این است که هنوز دو ماه از قانون بودجه نگذشته است و اتفاقی نیافتاده است که بخواهیم تغییراتی ایجاد کنیم.
و در نهایت اینکه اوراق اسلامی ظرفیت هاش مشخص نیست. ما الان می خواهیم 45000 میلیارد تومان اوراق بفروشیم که ایجاد تعهد است برای دولت های آینده که ما باید در یک جا جلوی این را بگیریم.
هچنین مصری در خصوص «تسعیر نرخ ارز» نیز گفت: در خصوص نرخ ارز آن چیزی که ما در لایحه بودجه می آوریم و آنچیزی که در بازار وجود دارد عدد معنا داری است. این تفاوت عدد از تسعیر نرخ ارز حاصلی دارد. سه بار این موضوع در مجلس مطرح شده است. در سال 1392 دولت قبلی مطرح کرد که مجلس مخالفت کرد. یک بار در قانون مربوط به رفع موانع تولید پیشنهاد شد در سال 93 و دوباره رد شد. در سال 1394 در لایحه بودجه وجود داشت که در کمیسیون تلفیق و صحن علنی مجلس رد شد.
رئیس امور اقتصاد کلان سازمان مدیریت و برنامه ریزی در توضیح این لایحه گفت: در قسمت اول برخی نکات تبصره 14 بودجه موضوع هدفمندسازی یارانه که حذف سه دهک خانوارها را مورد توجه قرار داده بود و دولت را مکلف کرده بود این الزام را صورت بگیرد. تبصره 22 قانون بودجه ورود تقریبا 5000 میلیارد تومان از منابع خارجی به بودجه بود که لازم بود اصلاح شود.
در قسمت دوم که دولت سه تبصره پیشنهاد کرده بود. وضعیت بدهی های دولت به جاهای مختلف در حوزه های بانکی و پیمانکاران مشکلاتی را ایجاد کرده است که دولت قصد دارد تبصره 35 تهاتر، تبصره 36 ایجاد بازار بدهی و تبصره 37 همانند تبصره 36 در خصوص ساماندهی بدهی های دولت به بیمه ها و حوزه سلامت بوده است. دولت نظرش بر این بود که از طریق این مکانیزمها بدهی های خود را به بخش خصوصی پرداخت کند تا رونق و رشد در اقتصاد کشور صورت پذیرد.
او گفت: من به موضوع کلان تر نگاه می کنم. اقتصاد ایران بانک محور است. اگر در نظام بانکی پول نباشد، فعال اقتصادی نمی تواند کاری بکند. یکی از بدهکاران عمده به سیستم بانکی دولت و شرکت های دولتی است. این سئوال پیش می آید که اگر دولت بدهی خود را به بانک ها پرداخت کند می تواند مشکلات بسیاری را حل کند.
باقری افزود: اولین کاری که باید در اقتصاد ایران انجام شود باید بدهی دولت به بانک ها پرداخت شود. تبصره 35 و 36 این وجوه را دارد. دولت به بانک ها بدهکار است، بانک ها نیز به بانک مرکزی بدهکار است. ما خواستیم این تهاتر انجام شود که دولت به بانک مرکزی بدهکار شود. تراز نامه بانک نزد بانک مرکزی شفاف می شود و بدهی دولتی نیز شفاف می شود. از لحاظ ترازنامه یک حالت خوبی ایجاد می شود، موضوع دوم این است که بانک ها از وضعیت قرمز درمی آید. همه این برای این است که قدرت وام دهی بانک ها افزایش پیدا کند. ما قبول داریم که نمی شود دائما این کار را انجام داد. از سال 1392 که دولت مسئولیت اجرایی را برعهده گرفته است، نرخ ارز بیش از 2 درصد رشد پیدا نکرده است. لذا با رویکرد دولت منافات دارد.
رئیس امور اقتصاد کلان سازمان مدیریت و برنامه ریزی تصریح کرد: دولتی که بخواهد اقتصاد را خوب مدیریت کند نباید به دنبال تنزیل نرخ ارز باشد. حفظ ارزش پول ملی وظیفه دولت است. در سال 1391 یک اتفاقی در کشور رخ داد و نرخ ارز بالا رفت، این منابع را باید استفاده کنیم.
باقری افزود: ما نمی توانیم از ترس مشکلات، دنبال سیاست ها نرفتیم. ما نباید صورت مسئله را پاک کنیم. در مورد تبصره 36می گوید که دولت به پیمانکاران و بانک ها بدهکار است. یک دفتری در وزارت اقتصاد خلق شد تا بدهی را چک بکند. حداقل ما در مورد 90 هزار میلیارد تومان می دانیم که به چه کسانی بدهکار هستیم.