سرویس ورزش مشرق - از قدیم گفته اند «سالی که نکوست از بهارش پیداست...» و رونمایی کمیته ملی المپیک از لباس های کاروان اعزامی با رقم زدن یک شرمساری ملی نشان داد باید فاتحه بخش فرهنگی کاروان را بخوانیم. کاروانی که مزین به نام «امام رضا (ع)» است و انتظار می رفت نمود فرهنگی در این کاروان بیش از پیش باشد.
پس از انتشار اخباری درخصوص هزینه های گزاف کمیته المپیک، رونمایی از لباس‌های کاروان المپیکی ایران برای مراسم رژه افتتاحیه المپیک 2016 ریو نیز موجی از انتقاد و تمسخر را در رسانه ها و فضای مجازی کشور به راه انداخت و هر کسی به نوعی این لباس ها را با چیزی مقایسه می کرد. (اینجا)
جدا از نحوه رونمایی این لباس ها که با پوشاندن آن به تن مانکن‌ها و به ابتدایی ترین صورت ممکن برگزار شد، کیفیت و طرح این لباس ها بحث برانگیز بود. پس از انتقادات هم، هر ارگانی توپ را به زمین دیگری می انداخت! لباس هایی که بر خلاف بیشتر کشورهای دنیا به هیچ عنوان نمادی از المان های پرچم کشورمان را در خود ندارد و از نظر رنگ‌بندی ترکیبی ناخوشایند و بد فرم ایجاد کرده است. (اینجا)
البته اعتراضات جواب داد و کمیته ملی المپیک با انتشار متنی وعده داد که تغییرات لازم را در البسه ایجاد خواهد کرد! هرچند مشخص نیست این وعده تا چه حد اجرایی است و چگونه ممکن است لباس‌هایی که با حضور خیاط ها و طراحان بارها بر تن ورزشکاران پرو شده، دوباره از نو دوخته شود؟!
المپیک به عنوان بزرگترین رویداد ورزشی بهترین محل برای نمایش فرهنگی و اجتماعی کشورهای مختلف نیز هست و چه بسا در برخی موارد تاثیر آن از گرفتن مدال بیشتر باشد.
به اذعان کارشناسان و مدیران ورزشی نباید انتظار معجزه از کاروان 63 نفره ایران داشت و شاید کسب 12 مدال دوره قبل نیز میسر نباشد که البته امیدواریم این حدس غلط از آب دربیاید! در حقیقت، این بیانی دقیق از آن است که کاروان ما در ریو قرار بر افتخارآفرینی چندانی ندارد و در قبال مدعیان، یک کاروان تشریفاتی است. در چنین فضایی، حضور این کاروان در ابعادی به غیر از فنی است که اهمیت می یابد.
ما که از لحاظ مدالی توانایی قرار گرفتن در جمع 10 و شاید 15 تیم برتر جهان را نداریم و امیدمان به ورزشهای مدال آوری مثل کشتی، تکواندو و وزنه برداری است (همانگونه که در همه ادوار اینگونه بوده)، امیدواریم که از لحاظ فرهنگی و شناساندن چهره ایران و ایرانی در ریو موفق باشیم که با اقدامات نسنجیده برخی دوستان شاید اجرای این هدف سخت بنماید و باید گفت که کاروان المپیک ایران نرفته شکست خورد!
در حقیقت، آنچه از لباس این کاروان می توان دریافت، نوع نگاه فرهنگی در کمیته ملی المپیک است. تشکیلاتی که هر چهار سال یک بار، بار سفر به گوشه ای از دنیا را می بندد و هفته ها در ساحلی و کرانه ای به سر می برد، واقعیتی تاسف برانگیز از نگاه فرهنگی خود را در طراحی لباس ها به نمایش گذاشت. این روزها، روایتی مستند از واقعیت ها دیده نشده ساختمان خیابان سئول است؛ ساختمانی که سالانه میلیاردها تومان پول بیت المال در آن هزینه می شود. راستی، مسئول فرهنگی کمیته الان دقیقا در کجا به سر می برد؟