به گزارش مشرق، «مجله» به نشریه‌ای اطلاق می‌شود که کوچک‌تر از روزنامه، با صفحات بیشتر است و روی آن جلد می‌خورد.
سابقه چاپ اولین مجله در ایران به دوره قاجار و مجله‌ای به نام «فلاحت مظفری» برمی‌گردد که محتویات آن درباره کشاورزی است. این مجله در سال 1318 قمری برابر با 1900 میلادی از سوی (اداره کل فلاحت) در تهران به چاپ رسید. مجله‌ای با قطع 211×1665 که بر روی جلد شماره اول این مجله آورده‌اند:
«صاحب امتیاز [مهدی] فخیم السلطنه، رئیس و مدیر کل فلاحت ممالک محروسه‌است، مسیو داشر، مدیر و مهندس زارعت بعضی مقالات را می‌دهد، محل رجوع چهارراه مخبرالدوله در اداره مرکزی کل فلاحت است. وجه اشتراک سالیانه طهران 18 قران، داخله ایران 20 قران، اروپ و آمریک 14 فرانک، تمام عثمانی سه مجیدی، قفقاز و روسیه شش منات، هند و افغانستان 9 روپیه [و] اجرت پست همه‌جا به عهده اداره است».
انتشار این مجله با وقفه همراه بوده است؛ به عنوان مثال، فاصله انتشار شماره‌های یک و دو به یک ماه می‌رسد که علت این وقفه در مقدمه شماره دوم «غفلت امنای دارالطباعه» ذکر شده است.
هدف از انتشار این مجله در مقدمه نخستین شماره این‌گونه نوشته شده است:
فلاحت مظفری که برای تعمیم علوم و اصلاح اعمال زارعت و فلاحت و مزید اطلاع و علم عموم اهالی نگاشته و منتشر می‌شود، برای رجال مردمانی که شایق آبادی مملکت و طالب ترقی زراعت هستند، بدواً دو نمره مجاناً فرستاده می‌شود، هر کس طالب باشد، قیمت آبونه و وجه اشتراک شش‌ماهه آن را که در حقیقت کم و غیرقابل است، نقد همراهی کارسازی فرمایند و شش‌ماهه ثانی را پس از شش ماه دیگر لطف خواهند کرد.
به نقل از روابط عمومی دفتر مطالعات و برنامه‌ریزی رسانه‌ها، مجله فلاحت عنوان اولین مجله را یدک می‌کشد اما به طور کلی اولین مجله سراسری ایران که مورد توجه عموم قرار گرفت و خواننده‌های بیشماری داشت مجله «اطلاعات هفتگی» است.
این مجله با امتیاز اخذ شده در سال 1319، اولین شماره اش در فروردین 1320 خورشیدی با سردبیری (احمد شهیدی) و به بهای تک شماره 2 ریال، منتشر شد.اطلاعات هفتگی مجله‌ای مصور، غیرسیاسی و متین و از آغاز جزو مجله‌های پرتیراژ بود.
اولین مجله رنگی یا به اصطلاح سه رنگ مجله اطلاعات ماهانه بود که چاپ آن با دستگاه هایدلبرگ درسال 1327 اتفاق افتاد. هایدلبرگ یکی از بهترینها بود، البته موسسه اطلاعات بعدها با وارد کردن دستگاه هلیوگراور انقلاب بزرگی را در مطبوعات به وجود آورد. این دستگاه به درد نشریات با تیراژ پایین نمی‌خورد و تیراژ بالا می‌خواست.
سابقه چاپ اولین مجله در ایران به دوره قاجار و مجله‌ای به نام «فلاحت مظفری» برمی‌گردد که محتویات آن درباره کشاورزی است. این مجله در سال 1318 قمری برابر با 1900 میلادی از سوی (اداره کل فلاحت) در تهران به چاپ رسید. مجله‌ای با قطع 211×1665 که بر روی جلد شماره اول این مجله آورده‌اند:
«صاحب امتیاز [مهدی] فخیم السلطنه، رئیس و مدیر کل فلاحت ممالک محروسه‌است، مسیو داشر، مدیر و مهندس زارعت بعضی مقالات را می‌دهد، محل رجوع چهارراه مخبرالدوله در اداره مرکزی کل فلاحت است. وجه اشتراک سالیانه طهران 18 قران، داخله ایران 20 قران، اروپ و آمریک 14 فرانک، تمام عثمانی سه مجیدی، قفقاز و روسیه شش منات، هند و افغانستان 9 روپیه [و] اجرت پست همه‌جا به عهده اداره است».
انتشار این مجله با وقفه همراه بوده است؛ به عنوان مثال، فاصله انتشار شماره‌های یک و دو به یک ماه می‌رسد که علت این وقفه در مقدمه شماره دوم «غفلت امنای دارالطباعه» ذکر شده است.
هدف از انتشار این مجله در مقدمه نخستین شماره این‌گونه نوشته شده است:
فلاحت مظفری که برای تعمیم علوم و اصلاح اعمال زارعت و فلاحت و مزید اطلاع و علم عموم اهالی نگاشته و منتشر می‌شود، برای رجال مردمانی که شایق آبادی مملکت و طالب ترقی زراعت هستند، بدواً دو نمره مجاناً فرستاده می‌شود، هر کس طالب باشد، قیمت آبونه و وجه اشتراک شش‌ماهه آن را که در حقیقت کم و غیرقابل است، نقد همراهی کارسازی فرمایند و شش‌ماهه ثانی را پس از شش ماه دیگر لطف خواهند کرد.
به نقل از روابط عمومی دفتر مطالعات و برنامه‌ریزی رسانه‌ها، مجله فلاحت عنوان اولین مجله را یدک می‌کشد اما به طور کلی اولین مجله سراسری ایران که مورد توجه عموم قرار گرفت و خواننده‌های بیشماری داشت مجله «اطلاعات هفتگی» است.
این مجله با امتیاز اخذ شده در سال 1319، اولین شماره اش در فروردین 1320 خورشیدی با سردبیری (احمد شهیدی) و به بهای تک شماره 2 ریال، منتشر شد.اطلاعات هفتگی مجله‌ای مصور، غیرسیاسی و متین و از آغاز جزو مجله‌های پرتیراژ بود.
اولین مجله رنگی یا به اصطلاح سه رنگ مجله اطلاعات ماهانه بود که چاپ آن با دستگاه هایدلبرگ درسال 1327 اتفاق افتاد. هایدلبرگ یکی از بهترینها بود، البته موسسه اطلاعات بعدها با وارد کردن دستگاه هلیوگراور انقلاب بزرگی را در مطبوعات به وجود آورد. این دستگاه به درد نشریات با تیراژ پایین نمی‌خورد و تیراژ بالا می‌خواست.