به گزارش مشرق، پانزدهمین دوره رقابت‌های هندبال جوانان آسیا برای ایران تمام شد و تیم ملی جوانان نتوانست در جایگاهی بهتر از هفتمی قرار بگیرد. تیم ملی کشورمان از سال گذشته 18 مرحله اردو را برگزار کرد که 9 اردوی آن در قالب تیم نیروی زمینی تهران برای حضور در لیگ برتر بود و 2 اردو خارج از کشور در اوکراین و لهستان را پشت سر گذاشته بود و با آمادگی راهی این رقابت‌ها شده بود با 3 برد، یک مساوی برابر ژاپن و 2 باخت مقابل عراق و کره‌جنوبی به مقام هفتمی پانزدهمین دوره مسابقات قهرمانی جوانان آسیا و انتخابی جهان رسید تا پایانی باشد برای رویاهای هندبال.
کمی به عقب‌تر برمی‌گردیم؛ جایی که سید ابوالحسن مهدوی در تاریخ 25 بهمن 1393 با رای اعضای مجمع فدراسیون هندبال به ریاست این فدراسیون برگزیده شد. اتحاد و همدلی در خانواده هندبال شعار اصلی مهدوی در انتخابات و جذب حامیان مالی از وعده‌های مهم او بود. با این وجود پس از گذشت ماه‌ها از آغاز کارش در فدراسیون هندبال، این فدراسیون همچنان با مشکلات زیادی دست به گریبان است و انتقادات بسیاری از سوی منتقدان به عملکرد وی و همکارانش مطرح می‌شود. ناکامی تیم‌های بزرگسالان و جوانان در مسابقات مختلف از جمله بهانه‌هایی است که منتقدان حرف‌های زیادی درمورد آنها دارند. تعداد زیادی از قدیمی‌های هندبال از مهدوی گلایه دارند و فدراسیون وی را «فدراسیون شعار» نامیدند.
حالا برگ زرینی دیگر بر بدنه فدراسیون شعار نقش بست، فدراسیونی که به شعارهای خوش رنگ و لعاب معروف است. بعد از ناکامی در راهیابی به رقابت‌های جهانی در رده بزرگسالان، برگزاری لیگی نامنظم و ضعیف و عدم موفقیت در رقابت‌های جام ملت‌های آسیا این بار نیز با شاهکاری دیگر در رده جوانان رخ داد. عمق فاجعه به قدری زیاد است که حتی فرامرز می‌آبادی، دبیر کل فدراسیون هم می‌گوید که این نتایج ناکامی بزرگ برای هندبال ایران است!
تا چندی پیش و زمانی که هندبال ایران برخلاف وعده‌های مهدوی، نتوانست به المپیک برود وی درخصوص عملکرد خودش می‌گفت: اگر از منظر یک هندبالی نگاه کنم باید بگویم که متاسفانه جامعه هندبال به من نمره خوبی دادند، اما اگر از دید مهدوی به موضوع نگاه کنم نمره خوبی به خودم نمی‌دهم و خودم را متهم به کم کاری می‌کنم. توانایی‌های بیشتری وجود داشت که باید استفاده می‌شد، اما روزمره گی‌ها اجازه نداد. به نقطه‌ای رسیده‌ام که به خودم کارت زرد بدهم و شاید روزی برسد که کارت قرمز هم به خودم بدهم زیرا هیچ وابستگی جز احساس تکلیف ندارم؛ خدا شاهد است که من از همه چیزم برای هندبال گذشتم.
حرف را کوتاه کنیم؛ آقای رئیس! بحث اینجاست که آیا واقعاً پس از این ناکامی‌ها وقت آن نرسیده که کارت زردی که به عقیده خیلی‌ها دومین کارت زرد خواهد بود را برای خود و دوستانتان از جیب خارج کنید؟ شما بارها درمورد این کارت‌ها در محافل مختلف صحبت کردید، اما کسی ندید که از آنها استفاده کنید.
موضوع دیگری هم در این بین وجود دارد که شاید نقطه امید اهالی هندبال باشد؛ با پیگیریهای به عمل آمده پیرامون بحث حضور اشخاص بازنشسته در فدراسیونهای ورزشی که بر خلاف نص صریح قوانین مصوب مجلس شورای اسلامی است، اجرای جدی این قانون در فدراسیونهای ورزشی در دستور کار سازمان بازرسی کل کشور قرار گرفت تا با اجرای این قانون همچون ممنوعیت فعالیت مدیران دوشغله در حوزه ورزش، شاهد ایجاد فرصتهای تازه برای نیروهای جوان و تحصیلکرده بود که چشم انتظار کرسیها همیشه پر نشستهاند. نقی ناری، پیشکسوت هندبال از جمله افرادی است که در اظهاراتش می‌گوید «امیدوارم تا پایان مرداد ماه این قانون اجرا شود تا بیشتر از این آبرویمان نرود.»
صحبت پیرامون هندبال و ناکامی‌هایش همچون سریالی است که تمامی ندارد، اما این صحبت‌ها چندان به مذاق آقای رئیس خوش نمی‌آید. مهدوی که بارها موضعش به رسانه‌ها را در محافل رسمی و غیررسمی اعلام کرده چندی پیش هم طی اظهارنظری گفت: از روز اول حضورم در فدراسیون دنبال جمله خوبی برای عملکرد رسانه‌ها بودم و آن را در شعار نمایشگاه مطبوعات که «انتقاد منصفانه، پاسخ مسئولانه» بود پیدا کردم، اما برخی رسانه‌ها منصفانه انتقاد نمی‌کنند و به دنبال تخریب هستند به این دلیل نمی‌توان پاسخ مسئولانه نیز به آنها داد.
به هر حال این ناکامی را هم در پرونده ریاست مهدوی ثبت می‌کنیم و چشم انتظار نوجوانان می‌مانیم؛ تیمی که با هدایت رهبری خود را برای حضور در مسابقات آسیای آماده می‌کند. شاید موفقیت این تیم بتواند سرپوشی باشد بر تمام ناکامی‌های فدراسیون آقای مهدوی!