وی در رابطه با صادرات این محصول تصریح کرد: در دو سال گذشته مقداری مازاد در تولید داشتیم و تلاش کردیم تا محصولات خود را به روسیه صادر کنیم اما به دلیل حضور پررنگ محصولات ترکیه‌ای این اتفاق صورت نگرفت زیرا ترکیه بر روی بازارپسندی و درشت بودن زیتون کشورش کار کرده است.
جلالت افزود: هرچند که زیتون ایران از نظر طعم بهترین نوع است اما به دلیل اینکه نسبت به محصولات ترکیه‌ای دانه‌های ریزتری دارد مورد پسند روسی‌ها قرار نگرفت، بنابراین چنانچه قصد داشته باشیم که زیتون تولید داخلی در بازارهای جهانی سهمی داشته باشد باید بر روی سایز و بسته‌بندی‌های محصولات خود سرمایه‌گذاری جدی‌تری داشته باشیم.
عضو هیئت مدیره شورای زیتون تأکید کرد: بیش از هر چیز دیگر باید تولید کنندگان داخلی تولید زیتون روغنی را در دستور کار خود قرار دهند زیرا در حال حاضر حدود 16 هزار تن نیاز سالانه روغن زیتون در کشور است و این در حالی است که تنها 2 تا 5 هزار تن این میزان بسته به آوری و نا آوری سال در داخل کشور تولید می‌شود.
وی اضافه کرد: با این احتساب چیزی حدود 11 هزار تن روغن زیتون برای مصرف سرانه کمبود داریم که حدود 4 تا 5 هزار تن این مقدار از طریق واردات رسمی و حدود 7 هزار تن به صورت قاچاق وارد کشور می‌شود.
جلالت خاطرنشان کرد: یکی از انواع این روغن‌های قاچاق روغن پومیس است که از تفاله روغن زیتون توسط هگزان تولید می‌شود و قابل مصرف خوراکی نیست اما متأسفانه در بازار موجود است و مصرف کنندگان زیادی به دلیل قیمت پایین‌ترِِ آن این محصول را خریداری کرده و مصرف می‌کنند.
عضو هیئت مدیره شورای ملی زیتون اظهار داشت: بهتر است دولت تسهیلات بیشتری را برای تولیدکنندگان داخلی ارائه دهد تا به این ترتیب تولید بیشتر شده و جلوی قاچاق گرفته شود.