به گزارش گروه جهاد و مقاومت مشرق، لنز دوربین بر روی دوشت همانند همان آرپیجی برای آرپیچی‌زن بود. در کنار سید قاسم از کنار تپه‌ها بالا می‌رفتی، او تانک دشمن را نشانه می‌گرفت تو هم موهای پریشان و از هم پاشیده عباس و علی را نشانه می گرفتی و بر روی لبخند زیبای شهادت که بر لبانش نشسته بود زوم می‌کردی و آنجا که دستت را بر روی دکمه دوربین می‌فشردی همزمان با تو فرشتگان نیز زیباترین شات‌ها را رقم زدند.

عکس‌های تو امروز در گالری بهشت به نمایش درآمدند و تو هنوز هم دوربین به دست ثبت می‌کنی از هر زبیایی که کنارت می‌بینی.

نمی‌دانم وقتی از آن بالا به من می‌نگری بر روی کدامین زاویه از زندگی‌ام فوکوس کرده‌ای؛ اما ایمان دارم که وقتی دوربین بر شانه‌های مردانه تو باشد بی‌شک با وسواسی دلنشین می‌نگری تا لحظه‌ای در زندگی‌ام پیدا کنی که بتوانی از آن اثری تولید کنی؛ اما دریغ که هرچه بگردی نمی توانی بیابی.

امروز که روز همه قلم به دستان و دوربین بر دوشان است از تو می‌خواهم کمی از عمق میدان بکاهی و فاصله کنونی را با زندگی‌ام  کم  کنی تا شاید پس از شات تو در تاریک خانه زندگی‌ام عکسی هر چند کوچک به اندازه 3 در 4 توسط تو و نگاه تو تولید شود که برای همیشه آن را به دیوار سرنوشتم قاب کنم.

شهید داریوش گودرزی کیا در تاریخ 25 بهمن ماه 1325 در روستای اناج از توابع شهرستان اراک دیده به جهان گشود.

وی در سال 1355 به‌عنوان عکاس خبری به استخدام خبرگزاری جمهوری اسلامی ایران درآمد و از سال 60 در قالب عکاس جنگ به جبهه‌ها اعزام شد.

شهید داریوش گودرزی کیا در سال 63 در منطقه عملیاتی میمک به فیض شهادت نائل شد و لقب نخستین عکاس شهید دوران دفاع مقدس را به خود اختصاص داد.

این شهید والامقام برنده لوح دستخط زرین حضرت امام(ره)، دیپلم افتخار و سکه‏ یادبود مجتمع، به‌عنوان برگزیده‏ بخش عکاسى از مجتمع هنر و ادبیات دفاع مقدس در سال 1367 است.