به گزارش مشرق، رقابتهای جودو در بازیهای المپیک سی و یکم با قهرمانی ژاپنی ها در ریودوژانیرو به پایان رسید و در مجموع جودوکاران۲۷ کشور موفق به کسب مدال شدند متاسفانه همانند ادوار گذشته نامی از جودوکاران ایران در بین آنها نیست تا جودو ایران همچنان در حسرت مدال المپیک به فکر چهار سال آینده باشد.
اگر در سالهای اخیر جودو ایران درگیر حواشی متعدد و تمام نشدنی بود و از درون مشکلات عدیده ای داشت ، به جرات باید عنوان کنیم که در این چند ماه اخیر حداقل این مشکلات از بیرون مجموعه جودو بود و اهالی جودو که علاقمند به موفقیت این رشته در ریو بودند دوران آرامی را سپری کردند.
مشکلاتی که تصمیمات نه چندان منطقی وزارت ورزش مسبب اصلی آن بود. متاسفانه متولیان ورزش کشور به جای حل مشکل جودو ، صورت مسئله را پاک کردند. تغییر مدیریت در سه مرحله طی شش ماه گذشته چنان لطمه ای به این رشته زد که شاید تا چند سال نتوان پیامدهای آن را جبران کرد.
مدیران ورزش کشور که مدعی تحصیلات سطح بالا بوده و به صورتی آکادمیک ورزش کشور را مدیریت می کنند و اتفاقا ادعای تجربه بالا دارند ، با نوع تصمیمات خود باعث شدند تیم دو نفره جودو با چنین حواشی عمیقی روانه بازیهای المپیک شده و موجبات حذف زودهنگام هر دو نماینده کشورمان را از همین تهران رقم زدند. شاید به زعم آقایان جودو امیدی برای کسب مدال نداشت و می توان هر نوع تصمیمی را در مورد آن اتخاذ کرد و به مرحله اجرا گذاشت.
استعفا جلوه دادن برکناری محمدعلی رستگار ، ورود یک مدیر کاراته ای به جودو که با فضای آن کمتر آشنایی داشت و خود با تصمیات خلق الساعه، غیرکارشناسی شده و نامدیریتی جودو را وارد چالشی بزرگ بخصوص در بخش مربیان تیم ملی کرد و پس از آن با مدیران ورزش که او را منصوب کرده بودند به مشکل برخورد و جای خود را به سرپرستی جدید داد.
سئوالی که ذهن اهالی جودو را مشغول کرده و مسئولان وزارت ورزش باید پاسخگوی آن باشند این است که اگر قرار بود انتخابات ریاست فدراسیون بعد از المپیک برگزار شود چرا وزارت ورزش اقدام به اعلام زمان ثبت نام و چالش های خاص خود و مسائلی که همان زمان رخ داد ، کردند؟
به نظر می رسد وزارت ورزش استراتژی خاصی در خصوص جودو کشور ندارد و در این مورد بخصوص باید اذعان داشت که اختلاف بین گودرزی و سجادی بیش از آنچه اختلاف سلیقه عنوان می شود ریشه در ورزش کشور دوانیده و این اختلاف با طرح چنین بهانه هایی انکار نشدنی است آقایان باید پاسخگوی نتایج جودو باشند که چرا در مسائل فنی فدراسیون دخالت کردند؟
دو جودو کشورمان که با سهمیه های مستقیم راهی ریو شده بودند در طول چند ماه اخیر تمرینات سختی را پشت سر گذاشتند ولی در کنار تغییرات مدیریتی ، تغییرات مداوم مربیان تیم ملی اجازه نداد که کار عادی خود را در المپیک انجام دهند و با وجود تلاش فراوان راه به جایی نبرده و وداع زودهنگامی با تاتامی ریو داشتند.
محجوب و ملایی اگر حذف زودهنگامی داشتند به لحاظ فنی مبارزه خوبی را به نمایش گذاشتند ، تمام مسائلی که در بالا ذکر شد در کنار به دوش کشیدن بار سنگین جودو ایران و کوچینگ نادرست دلیل اصلی باخت آنها بود و نباید دو ورزشکار غیور کشورمان را مورد شماتت قرار دارد.
اگر در سالهای اخیر جودو ایران درگیر حواشی متعدد و تمام نشدنی بود و از درون مشکلات عدیده ای داشت ، به جرات باید عنوان کنیم که در این چند ماه اخیر حداقل این مشکلات از بیرون مجموعه جودو بود و اهالی جودو که علاقمند به موفقیت این رشته در ریو بودند دوران آرامی را سپری کردند.
مشکلاتی که تصمیمات نه چندان منطقی وزارت ورزش مسبب اصلی آن بود. متاسفانه متولیان ورزش کشور به جای حل مشکل جودو ، صورت مسئله را پاک کردند. تغییر مدیریت در سه مرحله طی شش ماه گذشته چنان لطمه ای به این رشته زد که شاید تا چند سال نتوان پیامدهای آن را جبران کرد.
مدیران ورزش کشور که مدعی تحصیلات سطح بالا بوده و به صورتی آکادمیک ورزش کشور را مدیریت می کنند و اتفاقا ادعای تجربه بالا دارند ، با نوع تصمیمات خود باعث شدند تیم دو نفره جودو با چنین حواشی عمیقی روانه بازیهای المپیک شده و موجبات حذف زودهنگام هر دو نماینده کشورمان را از همین تهران رقم زدند. شاید به زعم آقایان جودو امیدی برای کسب مدال نداشت و می توان هر نوع تصمیمی را در مورد آن اتخاذ کرد و به مرحله اجرا گذاشت.
استعفا جلوه دادن برکناری محمدعلی رستگار ، ورود یک مدیر کاراته ای به جودو که با فضای آن کمتر آشنایی داشت و خود با تصمیات خلق الساعه، غیرکارشناسی شده و نامدیریتی جودو را وارد چالشی بزرگ بخصوص در بخش مربیان تیم ملی کرد و پس از آن با مدیران ورزش که او را منصوب کرده بودند به مشکل برخورد و جای خود را به سرپرستی جدید داد.
سئوالی که ذهن اهالی جودو را مشغول کرده و مسئولان وزارت ورزش باید پاسخگوی آن باشند این است که اگر قرار بود انتخابات ریاست فدراسیون بعد از المپیک برگزار شود چرا وزارت ورزش اقدام به اعلام زمان ثبت نام و چالش های خاص خود و مسائلی که همان زمان رخ داد ، کردند؟
به نظر می رسد وزارت ورزش استراتژی خاصی در خصوص جودو کشور ندارد و در این مورد بخصوص باید اذعان داشت که اختلاف بین گودرزی و سجادی بیش از آنچه اختلاف سلیقه عنوان می شود ریشه در ورزش کشور دوانیده و این اختلاف با طرح چنین بهانه هایی انکار نشدنی است آقایان باید پاسخگوی نتایج جودو باشند که چرا در مسائل فنی فدراسیون دخالت کردند؟
دو جودو کشورمان که با سهمیه های مستقیم راهی ریو شده بودند در طول چند ماه اخیر تمرینات سختی را پشت سر گذاشتند ولی در کنار تغییرات مدیریتی ، تغییرات مداوم مربیان تیم ملی اجازه نداد که کار عادی خود را در المپیک انجام دهند و با وجود تلاش فراوان راه به جایی نبرده و وداع زودهنگامی با تاتامی ریو داشتند.
مشخص نیست چرا مربیان ایرانی در فاصله چندماه به آغاز المپیک برکنار شده و یک مربی ازبکستانی که کمتر شناختی از وضعیت جودو ایران داشت به عنوان سرمربی انتخاب شد و با وجود مشکلاتی که همین مربی با دو جودوکار المپیکی داشت ،چرا بر حمایت از وی اصرار شد و در نهایت هم راهی المپیک شد. وقتی هم که راهی ریو شد فقط یک مبارزه روی صندلی مربیگیری نشست و در مبارزه محجوب ، رودکی با کمترین تجربه مربیگری کار هدایت وی را برعهده داشت!
اینکه جودو به دلیل نبود ثبات مدیریت لطمات زیادی خورده شکی نیست ، اعزام نصرت ازبکستانی هم در پی همین تصمیمات غیرمنطقی بود که اگر مربیان اختصاصی محجوب و ملایی اعزام می شدند شاید نتیجه آنچیزی نبود که در ریو شاهدش بودیم.
محجوب و ملایی اگر حذف زودهنگامی داشتند به لحاظ فنی مبارزه خوبی را به نمایش گذاشتند ، تمام مسائلی که در بالا ذکر شد در کنار به دوش کشیدن بار سنگین جودو ایران و کوچینگ نادرست دلیل اصلی باخت آنها بود و نباید دو ورزشکار غیور کشورمان را مورد شماتت قرار دارد.