کد خبر 61682
تاریخ انتشار: ۲۲ مرداد ۱۳۹۰ - ۱۵:۰۴

سردبیر یکی از نشریات شهرداری تهران در یادداشتی نوشت:" داشتم به این فکر می کردم مهم ترین دست آورد ریاست جمهوری احمدی‌نژاد، کشف و ثبت نوع خاص و منحصر بفردی از "وقاحت" است که بعید است تا قرن‌ها رقیبی پیدا کند. این نوع از وقاحت البته در اصل،اسمش [...] است که ما برای رعایت عفت کلام به همین تعبیر وقاحت بسنده می کنیم."

گروه فرهنگی مشرق- حسین معززی نیا، که سردبیر مجله سینمایی بیست و چهار از گروه مجلات همشهری است اخیرا با اشاره به اعتراض های اخیر انگلیس و برخورد خشونت بار نیروهای امنیتی این کشور با معترضین و همچنین واکنش رئیس جمهور، دکتر احمدی نژاد به این سرکوب ها در یادداشتی شخصی نوشت:" امشب وقتی می دیدم که احمدی نژاد با لحن "دلسوزانه ای" خطاب به دولتمردان انگلیس می گوید:"فریاد و صدای مطالبات مردمتان را بشنوید. به مردم کشورتان آزادی و فرصت دخالت در امور اصلی جامعه را بدهید" داشتم به این فکر می کردم مهم ترین دست آورد ریاست جهمری احمدی‌نژاد، کشف و ثبت نوع خاص و منحصر بفردی از "وقاحت" است که بعید است تا قرن‌ها رقیبی پیدا کند. این نوع از وقاحت البته در اصل،اسمش [...] است که ما برای رعایت عفت کلام به همین تعبیر وقاحت بسنده می کنیم."




فارغ از اینکه این نظر از آقای منتقد درست است یا غلط یکی دو نکته جای کمی فکر دارد:
اول اینکه جناب نویسنده از اظهار نظری از رئیس جمهور ناراحت شده اند و این ناراحتی تا به آنجا بوده که رئیس جمهور ایران را "وقیح"نامیده اند که البته چنین تعبیری قطعا در دایره توهین قرار می گیرد. اینکه معززی نیا به رئیس جمهور قانونی کشورش به این شکل توهین کند یک بحث است و اینکه این توهین در حمایت تلویحی از چه کسی باشد بحث دیگری.
 احمدی‌نژاد در اظهارات اخیرش از دولتی انتقاد کرده است که یکی از سیاه ترین کارنامه ها را در قتل عام و سرکوب در تاریخ دارد،بعید است که معززی نیا در مورد کودتاهای انگلیسی در ایران و نمونه های رنگارنگ اینچنینی چیزی نداند. حالا اگر به عنوان یک ناظر بی طرف خارجی از ایشان بپرسند که کدام یک وقاحت آمیز تر است حمایت از آزادی توسط دولت انگلیس یا ایران آیا نباید از انتخاب آقای معززی نیا تعجب کرد؟
دوم اینکه آقای منتقد به عنوان یک نویسنده مطبوعاتی سینمایی که تا به حال هرگز سابقه کار سیاسی نداشته است، اظهار نظر سیاسی می کند، آیا اگر وی نظری غیر از اینکه منتشر کرده است،ابراز می داشت متهم به اظهار نظر غیر سیاسی نمی شد؟
و اما نکته پایانی؛ معمولا این طور است که هنرمندان منتقد یا اپوزسیون سعی می کنند تا حداکثر فاصله ممکن را از دولت های مورد انتقادشان بگیرند،عجیب نیست که در ایران اپوزسیون هم به نظام حاکم به مصداق مشخص دشنام می دهند و هم گران ترین قرارداد ها را با همین نظام بسته و منفعت کسب می کنند. به هر حال ایران کشور شگفتی ها است می شود علیه نظام بود و در عین حال پول آن را حلالا طیبا به حساب بانکی منتقل کرد.